Love Return ขอพิชิตใจเธออีกครั้ง

       เมื่อครบสิบเอ็ดคนแล้วชายคนนั้นที่มีชื่อว่าจ้อน หรือลุงจ้อนก็ให้พวกเราทุกคนแยกย้ายกันเข้าที่พักของตนโดยแบ่งไว้สองหลังหลังแรกที่อยู่ตรงหน้าคือของผู้หญิงส่วนของผู้ชายต้องเดินไปอีกนิดแต่ก็อยู่ใกล้ๆกัน

        “แกผู้ชายแก๊งเมื่อกี้ที่มีกันสามคนอ่ะหล่อเวอร์” ผู้หญิงคนที่หนึ่งพูดชึ้นขณะที่อยู่ในที่พักท่าทางดี๊ด๊าแบบนั้นมันหมายความว่ายังไงกัน 

        “เออใช่ๆหน้าตาฝรั่งซะด้วยสเป็คเลยอ่ะ” ผู้หญิงอีกคนก็พูดสนับสนุน

        “แอ๊ม…” พี่เจลกระแอ่มเสียงไอเป็นการเตือนว่าให้มีมารยาทกันหน่อย

        “แกดูยัยสามคนนั้นดิหน้าตาก็งั้นๆเนอะยังนิสัยเสียอีก” ยัยผู้หญิงคนที่หนึ่งพูดขึ้นเสียงดัง

        “เบาๆหน่อยเดี๋ยวมันก็ได้ยินหรอก” ผู้หญิงคนที่สามร้องห้าม

        “ได้ยินก็ไม่รู้เรื่องหรอกดูหน้านางฝรั่งสอง ญี่ปุ่นหนึ่งแบบนี้” ผู้หญิงคนที่สองพูดขึ้นแล้วเบะปากมาให้พวกเราทีนึง

        “พอดีว่าเป็นลูกครึ่งฟังเข้าใจ พูดได้” พี่เจลตอกกลับทั้งสามคนนั่นถึงกับเงียบกริบ “แล้วช่วยมีมารยาทกันด้วยไม่ได้พักกันแค่สามคนส่วนรวมอ่ะรู้จักมั้ย ต้องให้ลูกครึ่งอย่างฉันบอกป่ะ”

        แล้วพวกเราทั้งสองคนก็เดินตามพี่เจลไปโดยที่พี่ชิกะก็ไม่ได้รู้เรื่องรู้ราวด้วยเลยก็เธอเป็นคนญี่ปุ่นนี่แถมฟังภาษาไทยไม่ออกอีก ถึงรู้ไปก็ได้แค่รู้เพราะพี่เขาเป็นคนเรียบร้อยจะตาย ไม่มีทางที่จะไปหาเรื่องใครหรอก

        เมื่อเก็บของอะไรเรียบร้อยแล้ว อ่อ!ลืมไปพี่ลีเตรียมของใช้ส่วนตัวและชุดต่างๆไว้ให้เรียบร้อยแล้วตอนแรกก็คิดว่าต้องทนใส่ชุดเดิมไปสามวันสองคืนซะแล้ว ลุงจ้อนก็เรียกรวมตัวกันที่เดิมแล้วก็ให้เริ่มแนะนำตัวกันทีละคนเริ่มจากพี่เจล พี่ลี ฉัน พี่ชิกะ พี่เบลล์ พี่ไวท์ และคนอื่นๆ

        “สวัสดีค่ะชื่อรัน” ยัยผู้หญิงคนที่หนึ่งแนะนำตัวตาก็หวานเยิ้มหันมามองทางพี่ไวท์

        “สวัสดีชื่อฟ้านะคะ” ยัยผู้หญิงคนที่สองแนะนำตัวแต่ตานี่ก็หันไปมองทางพี่เบลล์

        “สวัสดีค่ะชื่อน้ำตาลค่ะ” ยัยผู้หญิงคนที่สามแนะนำตัวสายตาก็หันไปยิ้มให้พี่ลี

        “สวัสดีครับชื่อนนท์ครับ” แล้วคนต่อไปก็แนะนำตัว

        “สวัสดีครับชื่อไบท์ครับ” และก็ถึงคนสุดท้าย

        “เดี๋ยวฉันเรียกชื่อใครให้ออกมายืนขวามือฉันนะ” ลุงจ้อนอธิบายแล้วก็เริ่มอ่านชื่อ “ในฝัน เจล รัน น้ำตาล ลี และไบท์”

        ทุกคนที่ได้ยินชื่อก็ออกมายืนเกาะกลุ่มกันตรงขวามือของลุงจ้อน

        “นี่คือกลุ่มที่หนึ่งส่วนที่เหลือคือกลุ่มที่สองนะห้ามมีการเปลี่ยนกลุ่มใดๆเด็ดขาด” ลุงจ้อนชี้แจงอย่างชัดเจน

        กลุ่มฉันก็มีหกคนส่วนที่เหลือ ก็มีพี่ชิกะ พี่ไวท์ พี่เบลล์ ฟ้า และนนท์ แต่ละกลุ่มได้รับผ้าผืนเล็กๆกลุ่มละสีให้เอาไว้ผูกที่ข้อมือเพื่อให้รู้ว่าใครอยู่กลุ่มไหนกลุ่มฉันได้ผ้าสีเหลือง ส่วนอีกกลุ่มก็จะเป็นผ้าสีเขียวผ้าผืนนี้ห้ามแกออกแต่แกะได้เฉพาะเวลาอาบน้ำเท่านั้น

        “วันนี้น่าจะเหนื่อยกันมากแล้วดังนั้นวันนี้พักผ่อนตามอัธยาศัย” ลุงจ้อนพูดแล้วก็เดินหายไป

        ฉันและพี่ๆคนอื่นๆเลยแยกออกมาจากกลุ่มของตัวเองแล้วมานั่งคุยกันเฉพาะพวกเราไม่มีคนอื่นข้องเกี่ยว แต่ดูเหมือนว่าคนอื่นจะไม่รู้เรื่องเอาแต่มาตอแยพวกพี่ๆผู้ชายอยู่ได้

        “Hello” ยัยฟ้าเข้ามาร่วมกลุ่มแถมยังแทรกกลางระหว่างพี่ชิกะกับพี่เบลล์อีกด้วยนิสัยแย่จริงๆ

        “Hello#$%^#&#$*(&” แล้วพี่เบลล์ก็Speak English รัวใส่ยัยฟ้าจนยัยนั่นเงียบกริบเลยทีเดียวที่แท้ก็พูดได้แค่คำทักทายสินะยังมาฝันสูงจะจับฝรั่งอีกน่าสงสารเขาเหลือเกิน

        แล้วพี่เบลล์ก็ขอตัวออกไปข้างนอกไม่วายลากพี่ชิกะออกไปด้วย

        “ถ้าฟังไม่ออกก็อย่าฝันสูงที่จะจับ มันบอกว่ามันมีแฟนแล้วมันเกลียดเธออย่ามายุ่งอีก” พี่เจลแปลให้ฟังแต่เหมือนว่าจะแปลแบบหลอกด่าเพราะจริงๆพี่เบลล์แค่บอกว่าเขามีแฟนแล้วแฟนก็นั่งอยู่ข้างๆขอตัวก่อนนะแค่นั้นแต่พี่เจลแปลซะแบบว่า

        “สวัสดีค่ะ” ยัยน้ำตาลเข้ามากระซิบที่ข้างหูพี่ลี

        “ครับ” พี่ลีตอบครับไปเท่านั้นแล้วก็หันหน้าไปทางเดิม

        “พูดไทยได้ด้วยเหรอคะดีจังเลยค่ะ” ยัยนั่นก็ยังคงกระแดะต่อไป

        “พอดีเป็นลูกครึ่งอะครับ”

        “ไปก่อนนะ!” พี่เจลกระแทกเสียงแล้วลุกเดินออกไปอย่างเร็ว

        “เจล!เจล!งั้นผมไปก่อนนะครับ” พี่ลีตะโกนเรียกพี่เจลแต่เหมือนจะไม่เป็นผล

        “สวัสดีค่ะ” ยัยรันเดินเข้ามาแทรกกลางระหว่างฉันกับพี่ไวท์

        นี่มันวันอะไรกันเนี่ยยัยผู้หญิงสามคนนี่คือใครกันแล้วจะมาทำลายความรักของพวกเราทำไมกัน เขารักกันดีๆพวกนี้ก็เข้ามาแทรกซะงั้นหรือจะเกิดการสลับคู่ขึ้นเนี่ยเริ่มหวั่นขึ้นมาแล้วสิ

        “สวัสดีค่ะ” ฉันชิงตอบก่อนที่พี่ไวท์จะพูด

        “ฉันทักไวท์ค่ะไม่ใช่เธอ” ยัยรันส่งสายตาน่ากลัวมาให้ฉันแต่ฉันก็ไม่ได้รู้สึกกลัวด้วยเลย

        “พอดีว่าอยากรู้จักอ่ะค่ะจะได้สอนเรื่องมารยาทซักหน่อย” ฉันหันไปเบะปากใส่ยัยนั่นแล้วเดินออกไปจากตรงนั้น

        “ฝัน!ฝัน!ฝันรอพี่ด้วยยย” พี่ไวท์ตะโกนไล่หลัง

        ฉันเดินมาสงบสติอารมณ์ข้างหลังระหว่างที่พักหญิงและที่พักชาย

        “หวัดดี เธอชื่อในฝันใช่มั้ยว่าแต่ฟังภาษาไทยรู้เรื่องป่ะเนี่ย” นนท์เข้ามาทักฉันทื่ยืนหน้าบอกบุญไม่รับอยู่ ก็ไม่แปลกที่ทุกคนจะพูดแบบนี้ก็หน้าฉันให้ซะขนาดนี้แถมตอนแนะนำตัวทุกคนในกลุ่มก็แนะนำตัวเป็นภาษาอังกฤษหมด

        “ฉันเป็นลูกครึ่งไทยอ่ะ” ฉันหันไปคุยกับนนท์

        “อ่อดีแล้วไม่งั้นคงได้ใช่ภาษามือกันจนเข็ด” นนท์แซวฉัน “แล้วนี่มาทำอะไรตรงนี้แล้วดูหน้าสิ”

        “อารมณ์เสียนิดหน่อยอ่ะเลยมายืนสงบสติอารมณ์อยู่ตรงนี้”

        “งั้นขออนุญาตนะ” นนท์ถือวิสาสะเข้ามาจับขมับฉันสองข้างแล้วค่อยๆนวดมือเป็นวงกลมเบาๆมันทำให้ฉันเคลิ้มเกือบจะหลับใหลไปเลย

        “ทำไรอ่ะ” เสียงพี่ไวท์กำลังพุ่งมาที่นนท์ฉันเข้าไปบังเอาไว้ทำให้หมัดหนักๆของพี่ไวท์มาที่หน้าฉันอย่างจังทำเอาเลือดกบปาก “ฝันเป็นอะไรรึเปล่า พี่ขอโทษๆๆ” พี่ไวท์ที่เรียกสติกลับมาได้ก็เข้ามาพยุงฉันไว้

        “ฝันๆเธอเจ็บมั้ยนั่น” นนท์ที่ดูจะเป็นห่วงจะเข้ามาหาแต่ก็ถูกพี่ไวท์ไล่ให้ออกห่าง ใจก็อยากบอกว่าไม่เป็นอะไรแต่ปากนี่สิมันไม่เอื้ออำนวยเอาซะเลย

        “เห้ย!แกทำอะไรฝัน” พี่ลีวิ่งมาจากไหนก็ไม่รู้มาจับขอเสื้อนนท์ไว้อย่างแรง

        “ไม่ได้ทำอะไร”

        “แล้วทำไมน้องฉันเป็นแบบนี้”

        “ไอ้นั่นต่างหากที่ทำ” นนท์ส่งสายตาไปทางพี่ไวท์

        “โทษทีว่ะพอดีฉันจะต่อยไอ้บ้านั่นแต่ฝันเข้ามาซะก่อน” พี่ไวท์ทำหน้ารู้สึกผิด

        “ขอซักทีเถอะ” แล้วพี่ลีก็พุ่งไปชกหน้าพี่ไวท์อย่างแรง “เราหายกัน” พี่ลีขยิบตาให้พี่ไวท์

        แล้วก็ช่วยกันพาฉันไปทำแผล ตอนนี้รู้สึกชาไปทั้งปากแล้วปากฉันจะบวมมั้ยเนี่ย