(ความเจ็บที่ไร้รอยแผล) เจ้าหญิงดัดแปลง

บางครั้ง "คนพูด" ก็สักแต่พูดโดยหารู้ไม่ว่า"คนฟัง" นั้นจะเจ็บปวดกับคำพูดหรือไม่

แล้ว "คนพูด" ได้สร้างบาดแผลอะไรไว้กับ "คนฟัง" บ้าง

บางคนอาจบอกว่าอย่าใส่ใจ อย่าสนใจ แต่ทำได้หรือ?

ในเมื่อคำพูดก็เปรียบเสมือนน้ำที่หยดลงบนหิน

ต่อให้แข็งแกร่งอย่างไรก็ย่อมมีผุกร่อนกันบ้าง

สุดท้าย "คนพูด" จะเสียใจกับสิ่งที่พูดไหม?

แล้ว"คนฟัง"ละจะให้อภัยกับสิ่งที่ได้ยินหรือเปล่า

ไม่มีคำตอบออกมา มีแต่คนที่ "กระทำ" และ "ถูกกระทำ"เท่านั้นที่จะตอบตัวเองว่า

ควรปล่อยวางสิ่งนี้ได้หรือยัง

หรือจะถือครองสิ่งนี้ไว้ปล่อยให้เป็นบาดแผลทางจิตใจต่อไป