รักวุุ่นวายของนายปี1
เขียนโดย 
kanzii
วันที่ 3 สิงหาคม พ.ศ. 2559 เวลา 20.17 น.
แก้ไขเมื่อ 3 สิงหาคม พ.ศ. 2559 22.15 น. โดย เจ้าของนิยาย
บทนำ
ผมชื่อ โฮชิคาวะ มิสะกิ ผมเรียนอยู่ชั้นมธัยมศึกษาปีที่ 6 สายการเรียน คณิต-อังกฤษ ผมเป็นคนที่ไม่เก่งอังกฤษมากๆ คณิตศาสตร์ก็พอได้ ตอนนี้ผมกำลังเริ่มเรียน ม.6อยู่ เป็นการเปิดเทอมที่เรียนแบบสบายมากเพราะเป็นช่วงฤดูร้อน นักเรียนชั้นอื่นปิดเทอมกันหมดมีแต่มอหกมาโรงเรียนเพราะมอหกต้องเรียนก่อนเพราะว่าการสอบเข้ามหาลัยมันบอกเร็วคุณครูจึงต้องรีบสอยให้จบการที่การสอบเข้ามหาลัยจะมาถึงผมมีเพื่อนสนิท ชื่อว่า คิริซาวะ เรน มันเป้นคนขี่เล่น ไม่ค่อยสนใจการเรียนเท่าไหร่ เทียบกับผมมันคนล่ะขั่วกันเลย เพราะผมเป็นคนขยันเรียนแม้ว่าจะเรียนไม่แก้แต่ก็ขยันส่งงาน แต่มันเป็นคนไม่ค่อยส่งงานผมต่องค่อยตามมันตลอด จนเบื่อ
"เฮ้ย ไอ่เรน วันพรุ่งนี้ส่งรายงานสังคมนะ เรนทำยัง"
"รายงานอะไรว่ะ"
"อ่าวก็รายงานเรื่อง สงความเกาหลีไง ส่งวันพรุ่งแล้วนะวันสุดท้าย"
"เฮ้ย ยังไม่ได้ทำเลยว่ะ มิสะกิ ช่วยเราหน่อยสิ"
"งานเรนก็ทำเองเลย"
"นะช่วยหน่อย"
"ก็ได้แต่เรนต้องเลี้ยงขนมเรานะ"
"ได้เลย เย้ๆ"
"เกินไปแล้ว"
"5555"
เห็นไม่คับมันจะเป็นแบบนี้ตลอดเลยแล้วนี้ก้มอหกแล้วมันจะไปเรียนมหาลัยรอดไหมเนีย
หลังเลิกเรียนผมไปช่วยเรนทำรายงานส่งอาจารย์ที่บ้านของเรนส่วนงานของผมนะเหรอส่งตั้งแต่วันแรกที่ครูกำหนดแล้วแต่มันนี้ไม่ยอมส่งจนไฟจะลนตุดอยู๋แล้วเนีย ผมนั่งหาข้อมูลให้มันและให้มันจัดหน้าเองเพราะผมช่วยมันทันหมดไม่ได้เดียวมันขะทำไม่เป็นเอา
"อ่ะ เรนเราหาข้อมูลให้แล้ว ไปจัดหน้าเองและทำคำนำสารบัญ บรรณานุกรมเองนะ"
"อ่าว คิดว่าจะทำให้หมดเลย"
"ไม่หาข้อมูลให้อย่างเดียวที่เหลือทำเอง"
"อ่าว มีงี่ด้วย"
"ไม่ต้องเลยทำเองบ้างเดียวถ้าไปอยู่มหาลัยทำไม่เป็นจะยุ่งเอา"
"เอ่อ ก็ได้"
ผมบอกให้มันทพที่เหลือเองแล้วผมก็ไม่นั่งทานขนมที่มันเตรียมมาไว้ให้แล้วนั่งอ่านการ์ตูนไปรอมันทำเสร็จแล้วก็ของตัวกลับบ้าน
"ห้ามลืมเอาไปด้วยนะสงวันพรุ่งนี้วันสุดท้ายแล้วนะแะเอาไปเข้าเล่มด้วยนะ"
"คับผมผู้จัดการ"
ผมสั่งมันเป็นชุดแล้วก็ขอตัวกลับบ้าน บ้านของผมกับเรนไม่ใกล้กันมากเท่าไหร่ผทเดินไปแค่ซอยสองซอยก็ถึงบ้าน
"กลับมาแล้วครับ"
"กลับมาแล้วเหรอไม่ไหนมากับสักเย็นเลย"
"ไปช่วยเรนทำรายงานส่งอาจารย์นะคับ"
"อ่อเรนเหรอไม่เจอกันตั้งนาน"
"มันก็อยู่แถวนี้ล่ะแม่"
"จ้าไปอาบน้ำไปแล้วมาทานข้าว"
"คับ"
ผทเดินไปอาบน้ำแล้วก็มมาทานข้าวกับแม่ในครัว ผมทานข้าวกับแม่จนเสร็จแล้วก้เก็บจานแล้วขึนไปในห้อง ตอนนี้เวลา 4 ทุ่มแล้วผมอ่านหนังสือสักพักแล้วก้เข้านอน
//////กริ๊ง กริ๊ง //////
นาฟิกาปลุกเวลา6โมงผมตื่นไปล้างหน้าแปรงฟังและอาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้วแล้วเตรียมของที่จะเรียนวันนี้เสร็จแล้วเดินออกไปจากห้องไปหาแม่ในครัว หยิบขนมปังและแยมสตรอเบอรรี่มาทาแล้วก็ทานและลาแม่และก็เดินไปโรงเรียน โรงเรียนผมไม่ไกลเท่าไหร่สามารเดินไปได้ ผมเดินไปตามแต่ไม่นานก้ได้ยินเสียงของเรน
"สวัสดีมิสะกิ"
"สวัสดีเรน เอารายงานมาไหม"
"โห่เจอหน้าก็ถามหางานเลยนะ"
"ก็เดี่ยวนายลืมเอามาจะยุ่งเอา"
"เอามาสิ"
"แล้เข้าเล่มยัง"
"เรียบร้อย"
"อื้ม"
ผมกับเรนเดินไปเรื่อยๆจนถึงโรงเรียนและเดินเข้าไปในห้องเพื่อเตรียมตัวเรียนวิชาแรก
"เฮ้ย มิสะกิ วันนี้ตอนบ่ายไม่ได้เรียนว่ะ"
"ทำไมไม่ได้เรียนว่ะ"
"ก็วันนี้ตอนบ่ายเราต้องเข้าแนะแนวนะสิ"
"อ่อ"
"เราหนีก็ไหม"
"ไม่"
"โห้"
"ไม่ต้องมาโห้เลย แล้นายก็ต้องมาด้วยเพื่อจะได้รู้ว่าจะเข้ามหาลัยไร"
"ไม่อ่ะ"
"ต้องมา"
"ไม่"
"งั้นเดียวเจอดี"
"มาเลยไม่กลัว"
""อ่าวนั่งที่ได้แล้วจะเริ่มเรียนกันแล้ว""
ตอนเช้าเราก็มีเรียนตามปกติพอพักลางวันผมกับเรนเดินไปทางข้าวที่โรงอาหารผมเดินไปจองโต๊ะและไปซื้ออาหารมาทานพอทานเสร็จก็เอาจานไปเก็บละเดินมาที่โต๊ะไม่เห็นกระเป๋าเรนผมรีบหาตัวมันเห็นมันกำลังเดินอย่างรวดเร็วผมรีบวิ่งไปหามัน
ตุ้ม ตุ้ม
"อุ่ ขอโทษครับ"
"ไม่เป็นไรครับ"
"ครับ"
ผมเดินไปชนใครไม่รู้แต่ไม่ได้เห็นหน้าผมรีบไปลากตัวไอ่เรนมาที่โต๊ะ
"มานี่เลยจะไปไหม"
"ก็ไปหาที่งิบรอกับบ้านไง"
"ไม่ต้องเลยนายต้องไปเข้าแนะแนว"
"ไม่เอานะหน้าเบื่อจะตาย"
"เพื่ออนาคตของนายเองนะ"
"ถ้าไม่แล้วจะทำไม"
"ก็ทำนี่ไง"
"โอ้ย"
"มานี่ถึงเวลาแล้ว"
"โห๋ไปก็ได้"
"555"
ผมเดินลากเรนเข้าไปในห้องประชุมประนั่งฟังการแนะแนวจนเสร็จและเดินไปดูที่และชุ่มของมหาลัย
"เฮ่อ เรนดูมหาลัยนี่หน่อยสิ เราอยากจะเข้าสาขานี้นะ"
"สาขาไรว่ะ"
"สารสนเทศคอมพิวเตอร์นะ"
"เอ่อน่าสน มันเรียนเกี่ยวกับอะไรว่ะ"
"คอมพิวเตอร์มันรองถามกัน"
"เอ่อ"
"พี่ผมสาขานี่มันเรียนเกียวกับอะไรครับ"
"ครับผม อ่าวน้องคนที่ชนพี่เมื่อตอนกลางวันใช่ไหม"
"แอะ เอ่อ คือขอโทดนะครับคือผมรีบไปลากไอ่เนียมันมาแนะแนวนะครับ"
"ไม่เป็นไรครับ"
"เฮ่ย พี่เพื่อนผมถามยังไม่ตอบเลยนะ"
"อ่อครับ สาขานี้จะเรียนเกี่ยวกับโปรแกรมทางธุรกิจครับ"
"มันยากไม่คับ"
"จะยากไหมเหรอ ถ้าว่ายากก็ยากนะครับเพราะมันไม่ได้เรียนภาษาของเรามันต้องเรียนภาษาของคอมด้วยนะครับ"
"อ่อ น่าเรียนนะเรน"
"ถ้าน้องสนใจนะครับ แลกเมลมาถามพี่ได้นะ"
"ได้จริงหรือครับ"
"ได้ครับ"
ผมแลกเมลกับพี่เข้าเพื่อจะได้ถามสาขาวิชาที่อยากเรียน
"พี่ชื่อ อากิโอะ ริว นะครับ"
"ครับ ผมชื่อ โฮชิดาวะ มิสะกิ ส่วนนี่ ชื่อ เรน หรือ คิริซาวะ เรน"
"โอเคครับ น้อง มิสะกิ กับน้องเรนมีอะไรก็เมลมาหาพี่ได้นะครับ
ผมแนะนำตัวกับพี่เขาแล้วก้เดินไปดูรอบๆงานและก้เดินกับบ้านด้วยกันกับเรน
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
