MY VAMPIRE รักดูดเลือด
เขียนโดย 
missoom
วันที่ 25 กรกฎาคม พ.ศ. 2559 เวลา 15.31 น.
แก้ไขเมื่อ 26 กรกฎาคม พ.ศ. 2559 19.11 น. โดย เจ้าของนิยาย
4) เจอกันอีกแล้ว
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความฉันไม่คิดว่าชีวิตที่หลับไหลของฉันจะถูกปลุกขึ้น เพราะนาย........อากิ
ตอนที่3
เจอกันอีกแล้ว
ที่ห้องพยาบาล
ฉันจำได้ว่าฉันกำลังจะตกบันไดแล้วก็สลบไปพอลืมตาขึ้นที่ละนิดฉันก็มาอยู่ที่ไหนก็ไม่รู้
"ฉันอยู่ที่ไหน"
"อ่ะ ตื่นแล้วหรอยัยขี้เทรา"
"ก็ใช่น่ะสิ นายตาบอดหรือไง"
"ที่ฉันแซวแบบนี้เพราะเธอไม่ได้เจ็บตรงไหนแค่สลบไป"
"ไม่เจ็บอะไรเล่า ฉันตกบันไดนะ ลืมรึไง"
"ใช่ เธอตกบันได แต่มันไม่ถึงพื้นน่ะสิ"
"ใช่สิ หัวฉันไม่ได้โดนพื้นหรอก ไม่งั้นก็คงหัวแตก เห้อ"
"ป่าว ทั้งตัวเธออ่ะ ไม่มีส่วนไหนโดนพื้นเลยต่างหาก"
"วะ...ว่าไงนะ"
"ใส่เครื่องช่วยฟังไหมล่ะ ห๊ะ ยัยหนู"
"อย่ามาล้อเล่น.....เล่ามา"
"ก็มีไอ้หนุ่มหน้าหล่อเดินผ่านมา เธอตกลงไปใส่มัน มันก็ล้มลงไปแล้วหัวก็โขกฝาผนัง พูดง่ายๆว่า แพะรับบุญ เอ้ย รับบาป มันหัวโขกฝาแต่เธอนอนอยู่บนอกมัน"
"เห้ย จริงดิ"
"ผมจะโกหกคุณทำไมค้าบคุณมาริขี้เทรา"
"เดี๋ยวเหอะ มีรูปเค้าไหม"
"หึ ดูถามเข้าสิ อยากรู้หรอว่าหล่อไหม"
"หล่อไม่หล่อ ไม่สำคัญหรอก ยังไงก็ต้องขอบคุณ"
"งั้น.....ดูตรงนั้นสิ นอกหน้าต่างอ่ะ"
"ทำไมหรอ ตึกฝ่ายบริหารหรอ"
"ใช่ พี่เค้าอยู่ห้องนั้นแหละ"(ตัวหอมชะมัด น่ากิน เหมือนมี kfc ชุดพิเศษแต่ไม่ได้กินเลย)
"หรอ เคนาย ฉันไปก่อนนะจะเลิกเรียนแล้ว"
"อ่าโอเค" (ไก่ ไปแล้ว kfc ของฉัน)
ตอนนี้ฉันเดินมาถึงหน้าห้องฝ่ายบริหารแล้ว ใจเต้นแหะ สิ่งที่ฉันคิดตอนนี้คือ ผม กระโปรงรองเท้า ต้องทำตัวให้เรียบร้อย
"เอ่อ ขอโทษนะครับ"
"เอ้ย"
"เธอ เธอนี่เองที่ปฎิเสธลายเซ็นของฉัน"
"นาย เดี๋ยวนะขอนึกชื่อก่อน"
"นี่ เธอมาทำอะไรตรงนี้"
"อ้อ จำได้แล้ว นายอุนจิ ใช่ไหม" (คนบ้าไรชื่ออุนจิ สงสัยตอนเด็กๆ จะอึบ่อย)
"ยัยบ้า เจอเธอทีไรฉัน......ฉันเหนื่อยทุกที"
"พูดเหมือนเคยเจอกันบ่อยแล้วยังงั้นแหละ"
"เธอตกบันไดหล่นลงมาทับฉัน แถมเรียกชื่อฉันผิดๆอีก"
"นะ..นาย เองหรอ"
"ครับ อย่างนี้ผมควรจะหักคะแนนพฤติกรรมคุณดีไหมครับ-_-" (เก่งเรื่องการประชดประชัน)
พอเขาพูดคำนี้ทำให้ฉันเผลอจับแขนเค้าโดยไม่รู้ตัว
"อย่าหักคะแนน ฉันเลยนะนาย ขอโทษๆๆๆๆๆๆ ให้ฉันทำอะไรก็ได้นะ"
"โอเค ไม่หักหรอก งั้นพรุ่งนี้เธอเลี้ยงข้าวฉันนะ"
"ดะ.....ได้ๆๆๆ"
"ไว้เจอกัน"
พอฉันเดินออกมาจากเค้าได้ไม่กี่ก้าว ฉันก็ลืมไปว่ายังไม่ได้ขอบคุณเค้า
"นี่นาย"
"ขอบคุณนะ"
เอจิไม่เคยเหม่อให้กับผู้หญิงคนไหนมาก่อนเลย (เขิน เขิน เขิน)
สิ่งที่เค้าคิดให้กับมาริ นั่นคือ คำว่า
so cute so cute
----------------โปรดติดตามตอนต่อไป----------------
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
