ดราม่ามากมาย

-

เขียนโดย มะนาวเอง

วันที่ 22 กรกฎาคม พ.ศ. 2559 เวลา 21.18 น.

  2 ตอน
  1 วิจารณ์
  4,318 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 23 กรกฎาคม พ.ศ. 2559 20.58 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

2)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

   ฉันค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาอย่างเงียบๆ ยังไม่ตายอีกเหรอวะ 

 

 ฉันมองไปรอบๆ ..โรงพยาบาล ผ้าพันแผล 

 

 ฉันมองไปทางโซฟาเห็น.. 'พีค' นั่งอยู่เขาไปมองหน้าฉันนิ่งๆ 

 

 อึดอัด ..ฉันหันหลังให้เขา 

 

 

 

  เงียบได้พักใหญ่ๆ เขาก็พูดขึ้นมา

 

 

 "เป็นบ้าเหรอ"

 

 "..." 

 

 "ทำไมต้องทำอะไรโง่ๆ แบบนั้น เรียกร้องความสนใจ ? "

 

 "..."

 

 "ฉันบอกเลยแล้วกันนะว่ามันได้ผล..." 

 

 "..." 

 

 "เหมยอย่าดื้อได้ป่าววะ" 

 

 "..." 

 

 "ฉันคุยกับเธออยู่" 

 

 "..." 

 

 "...เหมย!" 

 

 พีคไม่พูดเปล่ากระชากฉันไปหาตัว ฉันกระแทกกับแผงอกกว้างๆ ..เค้าใช้น้ำหอมกลิ่นเดิม

 

 กลิ่นลาเต้ที่ฉันเคยให้เป็นของขวัญวันเกิดเค้า 

 

 ฉันไม่มองตาเขา ฉันก้มลงไปมองเสื้อเชิ้ตขาวๆ ของเขาแทน

 

 เสื้อเขาเปื้อนเลือด.. 

 

 "..." 

 

 "มีอะไรกับฉัน" 

 

 ฉันถามขึ้นมาอย่างอึดอัด มันเงียบเกินไป

 

 "ทำไมต้องทำแบบนี้" 

 

 เนื่องจากฉันมองเสื้อเชิ้ตของพีคแต่ไม่สบตาเขาเลยไม่เห็นว่าเขาแสดงสีหน้ายังไง

 

 "ฉันง่วง" 

 

 "ตอบมา" 

 

 "..." 

 

 "หรือเรื่องที่ป๊าของเธอให้เป็นเมียเก็บฉัน ก็ได้นะ ฉันให้เธอเป็นเมียหลวงก็ได้.." 

 

 "ฉันไม่อยากเป็นอะไรทั้งนั้น" 

 

 "ทำไมล่ะ? เมื่อตอนอยู่อเมริกาเธอก็คลั่งฉันจะเป็นจะตายไม่ใช่เหรอ" 

 

 "มันไม่เหมือนเดิมแล้ว!" 

 

 "..." 

 

 พีคไม่พูดแต่จับคางให้ฉันขึ้นมาสบตาเขา ..ตาเขาแดง 

 

 พีคดึงฉันเข้าหาตัวอย่างรวดเร็วแล้วบดขยี้ริมฝีปากฉันอย่างรุนแรง 

 

 เจ็บ

 

 "อื้อ" 

 

 มือของเขาเริ่มไม่อยู่นิ่ง 

 

 พลั่ก! 

 

 ฉันผลักเขา 

 

 เพี๊ยะ! 

 

 ฉันตบเขาอย่างแรง 

 

 ฉันไม่เข้าใจเลยว่าเขาคิดบ้าอะไรของเขาอยู่ เขาเห็นฉันเป็นอะไรกัน 

 

 "ทำเหี้ยอะไร!" 

 

 ฉันตะคอกใส่เขาเสียงดัง ไม่พูดเปล่าฉันหยิบแจกันข้างตัวโยนใส่เขา

 

 เพล้ง! 

 

 แขนของพีคบาดเลือดสดๆ ไหลมาอาบแขนที่แข็งแรงนั่น 

 

 คิดเหรอว่าแค่นี้จะหยุดฉันง่ายๆ เพล้ง เพล้ง เพล้ง 

 

 ฉันคว้าอะไรได้ฉันก็โยนใส่เขาหมด 

 

 "...พอได้รึยัง"  เขาถามด้วยเสียงนิ่ง ฉันหันไปมองก็พบว่าเขาหัวแตก 

 

 เลือดสดๆ ค่อยๆ ไหลอาบซีกหน้าข้างขวา 

 

 ฉันนิ่ง 

 

 แล้วล้มตัวลงนอนทันที  พีคถอนหายใจแล้วเปิดประตูออกไป 

 

 เขาคงไปแล้วล่ะ ฉันเจ็บหัวใจ...ความรู้สึกเดิมอีกแล้ว

 

 มันต่างกันตรงที่ ..ฉันไม่ร้องไห้จะเป็นจะตายเหมือนเดิมอีกแล้ว

 

 ฉันจะไม่ยอมเขาอีกแล้ว ..

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา