The secret love รัก(ลับ)จับหัวใจนายสุดหล่อ

     07:35 น. ฉันเดินเข้าโรงเรียนมาอย่าง งงๆ ไม่มีเพื่อนเลยแฮะ โทรหายัยน่าตาหลี ดีกว่าฮ่าๆ จริงๆแล้วยัยนี่ชื่อ นาตาลีค่ะ พึ่งสนิทกันวันก่อนเอง นาตาลีเป็นลูกครึ่งไทย-บราซิลแต่ด้วยความที่มาอยู่ไทยตั้งแต่ 4 ขวบนางจึงพูดไทยได้คล่องมาก และปลื้มพี่ธันวาเป็นชีวิตจิตใจ

          "(ฮัลโหล ยัยนาตาลีแกอยู่ไหนเนี่ยย ฉันมาไม่เจอใครเลยT^T)"

          "(Hello ไพลินนนน กำลังไปจ้า)"

ติ๊ด ฉันกดวางสายยัยนาตาลีทั้งๆที่รู้ว่า นางพึ่งตื่น  ฉันเลยนั่งรออยู่หน้าอาคารเกษตร รอนาตาลีและเวลาเข้าแถวไปพร้อมๆกัน 

     "อ้าว! น้องไพลิน รอใครอยู่เหรอครับ :) "

 " รอ เพื่อนน่ะค่ะ พี่ธันวามาทำอะไรเหรอคะ >///<"

   "อ๋อ พี่มาดูแลต้นไม้ในชมรมน่ะครับ "

   " พี่เป็นหัวหน้าชมรม เกษตรสีเขียว เหรอคะ"

  "ใช่ครับ" พี่ธันวาตอบพลางยกมือขึ้นเกาหัวอย่างเขินอาย ทำให้ฉันรู้สึกถึงการเสียดายเพราะอยากจะช่วยหยอดปุ๋ยให้พี่ธัน เอ้ย ต้นไม้เหลือเกิน แต่ฉันเลือกลงชมรมบาส เพราะมันเป็นกีฬาที่ฉันถนัดกว่าอย่างอื่น 

และในไม่นานก็มียัยสาวฝรั่งวิ่งหน้าตั้งมาแต่ไกลล

     "เอ่อ.. นี่นาตาลี เพื่อนไพลินค่ะ"

"นอกจากน้องน่ารักแล้วยังมีเพื่อนน่ารักอีกนะครับ" ยัยนาตาลี ยิ้มด้วยความเขินอาย ชิ ฉันไปเข้าแถวดีกว่า

     ชมรมบาส 14:45 น.

เนื่องจากวันนี้เป็นอาทิตย์แรกของการเรียนชมรมจึง ไม่มีไรมากแค่อบอุ่นร่างกายเท่านั้น แนะนำสมาชิก หัวหน้าชมรม และให้ฝึกฝนตามอัธยาศัย ฉันที่เดินเฉื่อยๆหนืดๆเป็นเต่าล้านปี เพราะขี้เกียจ แต่ก็ต้องตื่น เพราะมีลูกบาสไม่รู้มาจากไหน กระแทกเข้าหน้าฉันอย่างจัง ปั้ก หน้าชั้นชาไร้ความรู้สึก ฉันเงยหน้าพร้อมส่งสายตาอาฆาตไปหาเจ้าของลูกบาส แต่ก็ต้องตกใจเพราะ ไม่ใช่ใครที่ไหน นั้นก็คือ พอร์ช     

ความโกรธฉันทวีคูณเมื่อเจ้าตัวยืนขำน้ำตาไหล

"นี่ นายเล่นยังไงของนายห๊า หน้าฉันยับขึ้นมาจะทำยังไง" 

"ไพลิน ฮ่ะๆ ฮ่าๆ ฉะ ฉัน ขอโทษฮ่าๆๆ"

" ตาบ้าเอ้ยย " ฉันทุ่มลูกบาสสุดแรงทว่า มันแรงจนโดนผนังโรงยิมแล้วไปติดอยู่ที่ศีรษะคุณครูประจำชมรม ฉันยืนอาปากค้าง กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ยัยไพลินซวยแล้วว

"ครูคะ เอ่อ ขอโทษนะคะพอดีมัน.." ฉันพูดไม่ทันจบ ครูก็หันมาใบหน้าแดงก่ำ จนฉันสัมผัสได้ว่า พลอยไพลิน ไพศาลจันทิรางกุล กำลังตกที่นั่งลำบากแล้วจ้าา 

 เจอนายทีไรฉันซวยทุกทีเลยนะนายพอร์ช!