[dream]ผจภัยไปในความฝันสีดำ
เขียนโดย 
magami_kuro
วันที่ 3 กรกฎาคม พ.ศ. 2559 เวลา 14.10 น.
แก้ไขเมื่อ 4 กรกฎาคม พ.ศ. 2559 20.01 น. โดย เจ้าของนิยาย
4) มาเล่นตอบคำถาม คุณโนเวล^^
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความเย้ ไอ้นีทคนนี้กลับมาเเล้ว=w=
-----------------------------------------------------------------------------------
ความเดิมตอนที่เเล้ว
หลังจากเจนนี่เจอกับโรบิ้นทั้งสองก็ได้เดินทางไปยังดินเเดน ที่ไม่มีเเม้เเสง
-----------------------------------------------------------------------------------
"เหนื่อยโว๊ยยยยยยยยย" เสียงเจนนี่บ่นโว๊ยวาย
"ก็ใครสะ่งให้มาด้วยหละค้ะ!" โรบิ้นยืนเท้าเอว เเล้วเถียงกลับ
"ก็....นี้มันฝันฉันนะ!" เจนนี่พูดเเละจับข้อมือโรบิ้นเเละเดินต่อไป
"เฮ้ย ปล่อยน้าาาาาาาาา" โรบิ้นโวยวายพลางดื้นไปมา
"หุบปาก!" เจนนี่ตะคอกทำเอาโรบิ้นตัวเเข็งเลยทีเดียว
เเละทันใดนั้น ก็มีอะไรบางอย่างพุ่งมาหาเจนนี่อย่างเเรง เเต่ในความเร็วนั้นทำเอาเจนนี่มองไม่ทันเพราะมันเร็วเกินมานุษย์!
ฉึก!!!!
ปลายมีดคมๆที่พุ่งมาเเทงทำเอาร่างของเจนนี่ทะลุกลางท้องเลยทีเดียวเจนนี่ กระเด็นไปชนกับต้นไม้อีกที ทำเอาเเรงหมดไป เเต่เเรงเจนนี่ยังพอสามารถลืมตาได้ สิ่งที่เธอเห็นคือ โรบิ้นกำลังนั้งผวา กับเด็กสาวผมสีเหลือง ดวงตาสีม่วงเเต่มันมืดใช่ไหมหละ ทำไมเจนนี่ถึงรู้สึกได้ เพราะดวงตานั้น สว่างในความมืดพร้อมกับมีดที่เธอเอามาเเทงฉันจ่อที่หัว เเละการมองของฉันมันเริ่มไม่ไหวเต็มที....
คุณโนเวล ไม่สิ พี่เจนนี่
>>>>เจนนี่ โนเวล พากย์<<<<
ฉันรีบลืมตาขึ้นพบว่าฉันอยู่ในห้องสีขาว พร้อมกับนาฬิกา เเละ ฉันพยายามจะลุกขึ้น โอ๊ย! ไรวะเจ็บชิป ฉันหันไปมอง รอยผ้าพันเเผลรอยเอว ที่อาบเลือด
"ไหงเป็นงี้ฟะ" ฉันนั้งกองกับพื้น
"ไงค้ะ คุณโนเวล" เสียงเด็กสาวผมเหลืองตาสีม่วง ใส่ชุดเบรส (ถูกมะ) สีอำพัน ลูกไม้สีขาวนวล ยิ้มเเบบเป็นมิตร เเต่สำหรับตู เอ็งมันเเค่เชื้อโรค (นีท:ทำไมเอ็งโหดจัง)
"เเก เป็น ใคร" ฉันพูดเเบบเน้นคำ
"ฉันเหรอค่ะ เรียกฉันว่า เเบลล์ ก็พอค่ะ" เด็กสาวพูดพลางยักไหล่เล็กน้อย
"เเกต้องการอะไร" ฉันพูดขึ้น
"เเค่ชวนมาเล่นเกม หนะค่ะ" เด็กสาวเเสยะยิ้ม
"เกมอะไร" ฉันถามเเบบนิ่งๆ
"เกมตอบคำถาม หากคุณตอบถูกเอากระต่าย คุณไป" เด็กสาวพูด
"......" ฉันเงียบไปชั้วอึดใจ เเละก้มหน้าช้าๆ
"รับคำท้าไหม" เเบลล์พูดเเบบมีไชชนะ
"รับเซ่! เธอบ้ารึเปล่า!" ฉันลุกขึ้นเเบบไม่สนใจ ว่าเเผลจะเป็นไง ฉันเอามือจับเอวตัวเองเบาๆ
"ทำไมหละ!" เเบลล์กล่าวเเบบเหลือเชื่อ
"เหอะๆ....เพราะฉันหนะ....ไม่เคยคิดที่จะไม่ลอง!เเละฉันมันบ้าเกินกว่าจะยอมเเพ้!ฉันจำคำนี้ไว้ในใจเสมอ!"
"จัดไปอย่าให้เหลือ ท่าเหลือก็ให้มันรู้ไป!!!!!!"
คำพูดของเจนนี่ทำเอาเเบลล์ช็อคเลยทีเดียว เเต่ในขณะเดียวกัน เธอเเสยะยิ้ม
"ได้ค่ะ คุณโนเวล คำถามข้อที่1" เเบลล์พูด เเลฉันตั้งใจฟัง
"ในเกมๆหนึ่ง จะมีตำเเหน่งอยู่ประมาณ4ตัวเเหน่ง คิงค์ ควีน อัศวิน เเละ สปาย คำถาม ในเกมนี้ใคร เป็นผู้ที่สำคัญที่สุด" เเบลล์พูดเเล้วเเสยะยิ้ม
ท่าให้ฉันคิดนะ....คิงค์วะ เเต่เดี๋ยว เขาถามใครสำคัญสุดไม่ใช่ใครเด่นสุด ท่างั้น....
"ตอบไม่ได้เเน่ๆ" เเบลล์คิดในใจ
"สปาย...." ฉันเริ่มตอบ เเละสบตากับเเบลล์ เเละสิ่งที่ฉันเห็นในดวงตานั้นคือ ความหวาดกลัว
"ระ ระ รู้ได้ไง" เเบลล์เริ่มถาม
"สปาย.....คอยระวังไงหละ ท่าไม่มีสปาย.....คงไม่รู้ว่าอีกฝั่งจะทำอะไร"ฉันพูดพลางเเสยะยิ้ม
"เธอหนะ........พยายามให้ฉันนุกถึงอะไรกันเเน่" ฉันเริ่มมองเเบลล์ เเต่ฉันไม่รู้ว่าเเบลล์เเปลกใจอะไรกันนะ
"เริ่มข้อ2" เเบลล์ปัดเรื่อง
"ท่ามีฆาตรกรฆ่าคุณไว้ ในที่ ที่หนึ่ง คุณจะรู้สึกยังไง" เเบลล์ถาม
"เเค้น....เเบบไร้สิ้นสุด....เเต่....ไม่อยาก...อาฆาตร..." ฉันตอบสั้นๆ
"ทำไมหละ" เเบลล์ถามต่อ
"ไม่งั้น...ฉันคงจะมองปลายทางไม่เห็น" ฉันตอบเเละมองขึ้นไปบนเพดานมองหลอดไฟ
"ได้ค่ะ...ข้อต่อไป" เเบลล์ถาม
"สีอะไรเป็นสีดโปรดของฉัน(?)" เเบลล์พูดในเเววตาเหมือนคิดว่า ไม่มีใครรู้เเน่ๆ
ถูกใจสีนี้ขนาดนั้นเชียว(?)
ใช่ค่ะ พี่เลือกสีถูกใจหนูมาก นั้นเป็นสีโปรดหนูเลยเเหละ><
"สีเขียว" ฉันรีบตอบ เเละ เเบลล์ก็ล้มตัวลงไปกองกับพื้นพลางมีนํ้าตาเล็กน้อย
เเละก้มหัวลง
"ฉันเเพ้เเล้ว..." ไฟในห้องที่สว่างก็กลายเป็นไฟที่ติดๆดับ จนมืดลงไป
ยังไงซะ ก็ยังมีหวัง
เเสงจากไฟเเช็คก็สว่างขึ้น ใครเปิดไฟหนะเหรอ(?) ฉันเอง ทำไมฉันได้ตอนไหน(?)
----------------------------------------------------------------------------------
โรบิ้น: คุณโนเวล
เจนนี่:ไรวะ
โรบิ้น:ไฟเเช็คค่ะ
เจนนี่:เอามาจากไหน
โรบิ้น:เก็บมาเด้ถามได้
----------------------------------------------------------------------------------
เเบลล์หันมามองไฟเเช็คที่ฉันเปิด เเละฉันยิ้มบางๆ ทำให้เเบลล์ยิ้มเเละเช็ดนํ้าตาเบาๆเเละ ไฟก็ติด
"คุณชนะเเล้วค่ะ" เเบลล์พูด
"อื้อ..." เจนนี่ลูบหัวเเบลล์เบาๆ
เเละมีเเสงสีทองส่องมาที่ฉัน
"เเละโรบิ้นหละ" ฉันถาม
"เดี๋ยวเจอที่อีกด่านค่ะ" เเบลล์ยิ้ม
"อ๋อใช่" เเบลล์พูดพร้อมหยิบ กระเป๋าสะพายเเละตุ๊กตา กระต่ายสีม่วงให้ฉัน
"มันจะเป็นนะค่ะ" เเบลล์ยิ้ม
ฉันจะได้เจอเธออีกไหม(?)
เเน่นอนค่ะ^^
ในอีกไม่ช้านะค่ะ คุณโนเวลเราจะได้เจอกัน^^.........
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
