เรื่องเล่า หมู่บ้านร้าง

Ommi : ก่อนที่จะเข้าไปต้องศึกษาเรื่องราวก่อนว่ามันเกิดอะไรขึ้น

Night : ถ้าไม่ไหวก็ไม่ต้องไป

ไนท์ที่จู่ๆก็โผลมาพูดด้วยน้ำเสียงที่ราบเรียบ

Ommi : ...

ฉันไม่รู้ว่าจะตอบอะไรกลับไปได้แต่นั่งเงียบ

Brown : จะไปมั้ยห้องสมุดเมืองผีเผื่อจะมีอะไรดีๆให้อ่าน เวลาแบบนี้กำลังเหมาะ

บลาวพูดก่อนที่จะเดินออกจากห้องนอนของฉัน

Ommi : สถานที่น่าขนลุกนั่นอีกแล้วหรอ เฮ่อออ

ฉันบ่นกับตัวจากนั้นฉันก็ล้มตัวลงนอน

แต่ก็จริงอย่างที่บลาวพูดนั่นแหละมีแค่ห้องสมุดนั่นเท่านั้นที่พอจะช่วยอะไรได้บ้าง แล้วฉันก็ค่อยๆหลับตาลงแล้วนึกถึงสถานที่ๆที่จะไป

ณ ห้องสมุดผี(ไม่รู้ว่าจะเรียกอะไร)

Ommi : ไม่มีเลยหรอT^T

ฉันโวยวาย จนวิญญาณตนอื่นฟหันมามอง

Brown : ชู่ เงียบๆหน่อยนี่ห้องสมุดอย่าส่งเสียงดังรบกวนชาวบ้าน

บลาวทำท่าเอ็ดฉันพร้อมกับยกหนังสือขึ้นอ่าน

เห็นทำท่าทางแบบนี้อยากเอาน้ำมนต์มาราดจริงๆ

Ommi : รู้แล้วน่า

ก้มอ่านหนังสือต่อ แต่ทว่าหนังสือเล่มนี้มีบางหน้าถูกฉีกออกไปทำให้เนื้อหาที่อ่านขาดตอน

หนังสือของสถานที่แห่งนี้เหมือนกับโลกที่เราอยู่เว้นแต่...ตัวหนังสือบางคำก็ไม่ใช่ภาษาที่คนเป็นจะอ่านออก

??? : ดูเธอสนใจหนังสือเล่มนี้มาก

จู่ๆก็มีเสียงทุ้มต่ำดังทางด้านหลังฉันจึงหันไปทันที และก็พบชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาอายน่าจะุประมาณ 25 ปี ส่งยิ้มมาให้

โอ้!!! ทำไงดีไม่เคยโดนทักแบบนี้ทำไงดี〣( ºΔº )〣

ตอนนี้ฉันตกสุดขี้เพราะตั้งแต่ไปมาในสถานที่แห่งนี้ยังไม่เคยมีใครเข้ามาทักฉันแบบนี้เลย

Ommi : ชะ..ช..ใช่..ละ..แล้ว

วิญญาณชายหนุ่ม : เธอพึ่งเคยมาที่นี่สินะ

เขาถามก่อนที่จะเก็บหนังสือเข้าที่

Ommi : อ่ะ..ใช่

ยังไม่หายตื่นเต้น(°ﾛ°٥)

วิญญาณชายหนุ่ม : ถ้างั้นเดียวฉันแนะนำหนังสือให้เอามั้ย?

เขาถ้าพร้อมกับส่งหนังสือปกหน้าสีเขียวเข้มมาให้

ฉันรับมันมาแล้วยิ้มให้เล็กน้อย

เมื่อจบการสนทนาทุกอย่างฉันก็ออกจากห้องสมุดทันทีและก็ไม่ลืมที่จะลากบลาวออกมาด้วย

Brown : หาเจอแล้วหรอ

บลาวถามแบ้วกึ่งเดินกึ่งวิ่งตามแรงที่ฉันดึง

ในสถานที่แห่งนี้บลาวกับค๊อปสามารถเดินได้เหมือนคนทั่วๆไป แต่ไนท์...หมอนี่เป็นวิญญาณที่แปลกกว่าวิญญาณตนอื่นๆจะเดินหรือเหินขึ้นอยู่กับเจ้าตัวว่าสะดวกอย่างไหน

ปัก!!!

Ommi : โอ้ย!!! อีกแล้วหรอออเจ็บๆ

สะดุดอะไรเนี๊ยะ...!!?

Cop : โอ้ย!!เจ็บ!!!

ค๊อปโวยวายก่อนที่จะมองสำรวจว่าใครกันที่เดินมาชนเขา

Ommi : ค๊อป!! มานี่ได้ไงไม่ใช่ว่าไปกับไนท์หรอ?

ฉันถามเด็กน้อยตรงหน้าก่อนที่จะผยุงให้ตัวเองลุกขึ้นยืนและก็ไม่ลืมที่จะช่วยเด็กน้อยตรงหน้า

Cop : พี่ไนท์เขาก็มาที่นี่เหมือนกันครับ

ค๊อปบอกจากนั้นเขาก็วิ่งนำไปหาไนท์ทันที

บริเวณข้างนอก

สถานที่แห่งนี้ไม่ต่างอะไรจากโบกปกติเว้นแต่..ผู้คนที่อาศัยอยู่ที่นี่

Night : เมืองของวิญญาณคงไม่เหมาะกับคนธรรมดา

ไนท์พูดจากเขาก็เดินเขามาหาฉันแล้วหยิบหนังสือไปจากมือของฉัน

Ommi : เอาคืนมาาาา

Night : หยิบหนังสือมาได้น่าสนใจดี พิธีกรรมประหลาด

ไนท์พูดก่อนที่จะลอยหายไปในอากาศและปล่อยให้ฉันยืนทำหน้าเหวออยู่ที่เดิม

Brown : กลับเถอะแม่เธอเรียกแล้ว ดูท่าเมนูอาหารค่ำวันนี้เป็นยำวุ้นเส้น ฉันละเกลียดหมูยอจริงๆใส่เยอะเชียว

บลาวบ่นเล็กน้อยก่อนที่จะพาฉันกลับบ้าน

วันนี้คงไม่มีอะไรแย่ๆเกิดขึ้นนะ รู้สึกกังวลจังกลัวว่าจะไม่สำเร็จแล้วทำให้เกิดปัญหาใหญ่กว่าเดิม(￣.￣)

To Be Continue.......