A MAN NOT HOME ชายไร้บ้าน

  ขอโทษที่นะครับป้าเกดสาวสูงอายุรุ่นราวคราวเดียวกับอาจารย์แม้วเพราะป้าเกดเป็นเพื่อนอาจารย์แม้วตั้งแต่มัธยมปลายและเคยให้บ้านหมอแปลกตอนเรียนหนังสืออยู่กรุงเทพสวัสดีย่าเกดซะอ้วนกลมเด็กน้อยไม่ทำตามสั่งเหมือนเคยนี่สายใจครับป้าเกดแฟนผมเองสวัสดีค่ะ!สายใจไหว้ป้าเกด   แล้วแปลกเป็นไงบ้างลูกสงสัยงานจะยุ่งมารับป้าซะเกือบทุ่มครับ...ป้าเกดก็เรื่อยๆดูแลคนไข้เหมือนทุกวันครับแต่ก็ชื่อเสียงโด่งดังนะป้าได้ยินเสียงมีแต่คนรู้จักหมอแปลกคนไข้เขาก็พูดกันไปป้าเกดกินอะไรรึยังครับไม่เป็นไรเดี๋ยวแม่เราก็เตรียมไว้ให้ป้าเองครับป้าเดี๋ยวไม่เกินชั่วโมงก็ถึงถ้ารถไม่ติดมาพูดเรื่องเจ้าปิ่นเถอะ แล้วคนที่มาแต่งด้วยคบกันนานแล้วเหรอก็สัก3-4ปีน่าจะได้ครับป้าแล้วเป็นคนยังไงอืม.....ผมไม่ค่อยรู้เรื่องเขามากหรอกครับรู้แค่ว่าเป็นช่างทำงานอยู่ภาคใต้เดือนนึงจะขึ้นมาหาเจ้าปิ่น2-3ครั้งครับนั่นสิป้าเองพอรู้ข่าวก็ยังประหลาดใจนึกว่าแม่เราพูดเล่นเพราะคนอย่างเจ้าปิ่นนะหนอนหนังสือจะตายวันๆก็ไม่อ่านหนังสือก็เกาะอยู่กับแม่เราแหม่หลับง่ายเนอะลูกชายเราป้าเกดหันไปมองอ้วนกลมอย่างเอ็นดูที่นอนหลับอยู่บนตักของสายใจ

  ไฟหน้ารถฉายส่องไปที่ประตูรั้วสีฟ้าบ้านอาจารย์บัติมีรถจอดในบ้านแค่คันเดียวบ้านดูเงียบเพราะว่าดึกแล้วพอรถหมอแปลกเข้าจอดหน้าบ้านก็พบคุณปิ่นออกมาต้อนรับตามด้วยอาจารย์แม้วสวัสดีค่าป้าเกดเป็นไงว่าที่เจ้าสาวคุณปิ่นยิ้มแบบเขินๆเข้าบ้านมากินข้าวกันก่อนเถอะเดี๋ยวค่อยคุยเสียงอาจารย์แม้วเรียกทุกคนอ้าวพ่อหลานชายของย่าหลับมาแล้วกินข้าวรึยัง....กินแล้วค่ะแม่?สายใจตอบ อ้าว!แม่แล้วพ่อไปไหนละ......?อยู่บ้านสวนที่ใช้ทำงานแต่งวันอาทิตย์กับว่าที่น้องเขยเราอะไร!แม่นี่มันยังไม่กลับไปเตรียมงานฝั่งพ่อแม่มันอีกเหรอแม่อย่าบอกนะว่ามันอยู่บ้านเราตั้งแต่สงกรานย์หมอแปลกพูดด้วยน้ำเสียงโมโหเอาน่าแปลก..ก็มันไม่ค่อยมีเงินก็ยอมมันหน่อยสงสารน้อง.........แม่แล้วเกียรติยศศักดิศรีแม่และน้องสาวผมละประเพณีและธรรมเนียมบ้านเราเขาไม่มีให้เจ้าบ่าวมานอนค้างบ้านเจ้าสาวหรอกแม่มันมักง่ายไปหน่อยถ้าไม่พร้อมจะแต่งทำไมทันใดนั่นเสียงรถอีกครั้งก็เข้ามาจอดในบ้านหมอแปลกจำได้ว่าเป็นรถพ่อตัวเองแต่คนที่ลงมาจากรถกับเป็นว่าทีน้องเขยหรือชายไร้บ้านเดินหน้าตาราบเรียบอย่างกับน้ำแข็งพ่อผมอยู่ไหนอาจารย์บัติเขาขอนอนเฝ้าบ้านงาน   แล้วคุณก็ปล่อยให้พ่อผมซึ่งแก่แล้วก็มีโรคประจำตัวเนี่ยนะ??หมอแปลกพูดจบก็หันไปหยิบโทรศัพท์โทรหาอาจารยบัติทันทีเสียงปลายสายพูดจาอ่อนไม่เป็นไรลูกพ่ออยู่ได้....ผมไปรับกลับมานอนบ้านก็ได้นะพ่อ&&มันดึกแล้วลูกเดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยมารับพ่อแค่นี่นะลูก....หมอแปลเดินออกมาด้วยความโมโหต้วร้อนด้วยความโกรธ"คุณทำอะไรมักง่ายไม่ให้เกียรติครอบครัวผมถ้าผมยังอยู่คุณอย่าได้หวังทำอะไรตามใจได้อีกข้ามศพผมไปก่อน"ทุกคนตะลึงในเหตุการณ์To be continure