My love so bad

    ตอนกลางวัน

อะไรเนี่ยมีเเต่คนมองมาที่ฉัน คงเป็นเพราะว่าเรื่องเมื่อเช้าเเน่ๆ โอ้ย..ฉันจะทำยังไงดีล่ะเอาล่ะเอาล่ะ ทำเป็นไม่สนใจก็เเล้วกัน 

   "ตุ่บ....โอ้ย"อะไรเนี่ยเดินอะไรไม่มองคนเลยนะยะใครล่ะเนี่ย ฉันเงยหน้าขึ้นมองคนที่เดินชนฉัน คนคนนั้นก็คือ "ยัยพลอย"คู่ปรับตลอดการของฉัน  เเล้วพอฉันหันหน้าไปสบตายัยนี่เท่านั้นเเหละ ยัยพลอยก็ราดน้ำก๊วยเตี๋ยวใส่ฉัน.

 .   "อุ๊ย!..ว้าหกหมดเลย เเต่ขอโทษนะชั้นว่านี่มันคงเป็นเวรกรมของเเกล่ะที่มาอ่อยพี่คิวของชั้น. เเต่ต้องขอโทษด้วยน . เเต่พี่เค้าก็ไม่เล่นด้วยนี่เนอะ เพราะว่าพี่คิวรักชั้นคนเดียวว่ะ"นี่หน่ะหรอยะเหตุผลของยัยนี่เพราะผู้ชายคนนั้นอีกเเล้วหรอ ฉันจะต้องเจ็บเพราะผู้ชายคนนี้อีกนานเเค่ไหนเนี่ย

    "หุบปากของเเกไว้เถอะ อย่าคิดว่าคนอื่นจะเเรดเหมือนเเกนะยะที่เข้าหาผู้ชายทั้งที่เค้าไม่เอาอ่ะ"

     "ทำไม เเล้วเเกมันดีตรงไหนว่ะได้ยินมาว่าโดนผู้ชายทิ้งนี่หว่า"มันจี๊ดค่ะด่าอย่างอื่นก็ด่าไปเเต่อย่ามาเรื่องนี้เด็ดขาดเเล้วคิดหรอว่าฉันจะยอม..

     "เพี๊ยะ!!"เสียงฉันตบหน้ายัยพลอยทำให้คนทั้งโรงอาหารหันมามองกันเป็นตาเดียวทั้งที่ตอนเเรกก็เยอะอยู่เเล้ว เเต่คิดหรอว่าจะทำให้วีนัสเป็นอะไรอ่ะ..

     "นี่เเก เเกกล้าตบฉันหรอ!!"ยัยพลอยถลึงตาหน้าฉันเเล้ดเเผดเสียงออกมาเเต่ก็ไม่ได้ทำให้ฉันกลัวอยู่ดี

     " เพี๊ยะ. เพี๊ยะ เพี๊ยะ "ฉันกับยัยพลอยตบกันอยู่นา . จนฉันรู้สึกว่าหน้าฉันตอนนี้ทั้งเจ็บทั้งชา ตอนนี้ฉันรู้สึกว่ามีคนมาเเยกเราทั้งคู่ออกจากกัน ทั้งฉันทั้งพลอยก็ต่างไม่ยอมจะกลับจะตีกันต่อ เล้วฉันก็โดนลากไปที่ห้องสภานักเรียน ห้องนี้เป็นห้องที่ฉันไม่อยากเข้ามากที่สุดเพราะห้องนี้เป็นห้องที่ผู้ชายคนนั้นอยู่ผู้ชายคนที่ฉันไม่อยากเจอมากที่สุด "พี่คิว"