My FrienD'น่ารักขนาดนี้ ไม่รักได้ไง

6.7

เขียนโดย Ladymim

วันที่ 14 มิถุนายน พ.ศ. 2559 เวลา 22.51 น.

3 ตอน

2 วิจารณ์

5,116 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 14 มิถุนายน พ.ศ. 2559 23.04 น. โดย เจ้าของนิยาย

2) ตอนที่1

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ตอนที่ 1

เธอนะคิดแบบไหน ก็หัวใจอยากรู้..~

"ฮัลโหลล~ ว่าไงแก" ฉันเอื่อมมือหยิบโทรศัพท์ที่วางไว้ที่โต๊ะข้างเตียง ก็พบว่าเป็นเบอร์ของ เดเซส เพื่อนสนิทของฉัน

"แกตื่นรึยัง!! ยัย โซมิน นี่มันจะเข้าชั่วโมง2แล้วนะ จะเข้าเรียนสายตั้งแต่วันแรกรึไง" นี่มันจะบ่นไรนักหนา...

"ห้ะ!! ฉันจะไปเดี่ยวนี้แหละ"

มหาวิทยาลัย MK

"กว่าจะมาได้นะ" เมื่อมาถึง ก็พบกับเดเซส และผู้หญิงโนตมปากแดง คาดว่าจะเป็นรุ่นพี่ปี3 หมอนี่เสน่ห์แรงไม่เปลี่ยน มาวันแรกได้สาวสะแล้ว

"ไอ้คุณเซสค่ะ อย่าบ่นได้ม้ะ?? แกผิดที่ไม่ไปปลุกฉัน" ฉันพูดพร้อมเบะปากมองบน (เซส คือชื่อย่อของเดเซส)

"อ้าว คุณมิน ผมไม่ใช่คนรับใช้นะคร้บ ที่สำคัญแกบอกเองว่า อยากตื่นด้วยตัวเอง ไมใช่หรอ?? "

"เออลืม.. แหะๆ" เรายืนคุยกันจนลืมว่ามีใครอีกคน

"เอ่อ.. พี่ซูจีครับ ผมไปก่อนนะครับ ไว้เจอกันครับ... ไปยัยมิน"

หลังเลิกเรียน

"เซส แกฉันอยากกินไอติมอะ พาไปร้านเดมหน่อย"

"เออ นับวันยิ่งเหมือนหมูป่า เอ๊ะ!! หรือหมีควา.."

"ไอ้เซส!! แกตาย!!!" ฉันวิ่งไล่จับมันไปเรื่อย โดยมีสายตาของคนในมหาวิทยาลัยมอง ผู้หญิงทุกคนล้วนกรี๊ดในความหล่อของไอ้เซส มันหล่อก็จริง แถมบ้านรวยเว่อร์ เอาเงินมาเผาเล่นยังได้ ไม่ต้องทำงานก็สบายทั้งชาติ บ้านนี่ไม่สิคฤหาสต์มีตั้งหลายหลัง มีรีสอร์ทโรงแรมทั่วประเทศ คุณแม่ของเซส เป็นเจ้าขอแบร์นเครื่องสำอางชื่อดัง ส่วนคุณพ่อของเซส ก็เป็นทูตที่อเมริกา แถมมันยังเปิดสนามแข่งรถ ฉันละอึ้งจริงๆ

"แน่จริงก็จับฉันให้ได้สิ ยัยเตี้ย ขาสั้น"

"อ๊ะ/โอ้ะ!!" ในขณะที่หมอนั้นวิ่งฝ่าฝูงชน ฉันก็ใชสกิลความเร็วสุดขั้ว วิ่งไปขณะที่เซสชะลอ แต่..มันดันหยุดวิ่ง ทำให้ฉันล่มใส่มัน

"..จะลุกไปได้ยัง"

"อืม.."

"กลับบ้านกันเถอะ" เราสองคนก็เดินไปยังรถปอร์เช่ของเซส เซสได้ส่งฉันที่บ้าน บ้านของฉัน เป็นบ้าน2ชั้นสีขาวไม่ใหญ่ มีสวนข้างหน้าบ้าน มีน้องหมา(ตัวใหญ่) ชื่อชิชิ 1ตัว คุณแม่ของฉันเปิดร้านขนมไทย คุณพ่อก็มีบริษัติแห่งหนึ่งไม่ใหญ่นัก แต่มีลูกค้าเยอะมาก

"เหนื่อยจังเลยนะ.. ครอกฟี้~z"

ตอน 1

สารบัญ

ตอน 3