The code... รักนะครับ...ไอ่พี่รหัส !!!

                       INTRO

         "เอาหละครับ! น้องๆทุกคน...ต่อไปนี้ให้พวกคุณทุกคนจับคู่กับเพื่อน

ผมให้เวลาพวกคุณสิบวิ สิบ..."

เสียงพี่ว๊ากที่กำลังตะโกนลั่นจบลง พร้อมกับนับถอยหลัง

ทำให้เฟรชชี่หลายร้อยคนต่างพากันวิ่งวุ่นจับคู่กับเพื่อน

บางคนก็รู้จักกันมาก่อนหน้านี้แล้ว

เลยไม่ได้มีปัญหาอะไรในเรื่องนี้ แต่กับบางคนที่ยังไม่รู้จักกับใครเลย

ตั้งแต่สองวันแรกยันวันนี้อย่างผม -_-

           "เจ็ด..." ใกล้หมดเวลา หลายคนมีคู่แล้ว หลายคนกำลังเดินเข้าไปหากัน ผิดกับผมที่ยืนอยู่ที่เดิม เหอะๆ ใครเค้าจะอยากคู่กับไอ่เฉิ่มอย่างผมกันเล่า! 

             "สาม...." ตัวเลขเริ่มถอยหลังลงเรื่อยๆ หันมองไปทางไหนก็มีแต่คนมีคู่ ยกเว้นตรู-_-

             "สอง..." คงต้องยอมรับชะตากรรม และคงต้องโดนทำโทษตามกฏ ก็แค่ปั่นจิ้งหรีดสามสิบรอบ ไม่ก็วิ่งรอบสนามสักสิบกว่ารอบ แค่นี้เอ๊ง!!!!

            "หนึ่ง.. หมดเวลา!! อ่าวเห้ย! คุณน้องแว่นสุดเฉิ่มนั่นหนะ ทำไมยืนอยู่คนเดียวครับ ได้ข่าวว่าพี่ให้จับคู่ไม่ใช่หรอ!!" เสียงตะโกนดังลั่นไปทั่วสนามฟุตบอลกลางมหา'ลัย และไอ่แว่นที่พี่เค้าพูดถึงคงไม่ใช่ใครหรอกครับ ผมเอง-_-' เหอะๆบอกแล้วไง ไม่มีใครอยากคู่กับผมหรอก...

            "คุณมานี่หน่อยสิ๊!!!" ผมค่อยเดินออกไปตามคำเรียกร้อง ของพี่ว๊ากสุดโหดของที่นี่ หลายครั้งที่ผมต้องทนกับสายตาดูถูก บางคนหัวเราะต่ะกระซิกนินทาเรื่องหน้าตาของผม ก็แหง...แหละครับ คณะวิศวะฯแห่งนี้ ใครๆก็รู้ว่าส่วนมากเค้าหน้าตาดีทุกคน และมันก็ยกเว้นตรูด้วยแหละ 

เพราะแว่นสายตาที่หนาเตอะ แถมยังแต่งตัวได้เนี๊ยบ!!ยิ่งกว่าคุณชายในละครน้ำเน่าอีกต่างหาก เสื้อยืดสีขาวถูกจับยัดเข้าไปในกางเกงวอมสีดำอย่างมีระเบียบ... ทำยังไงได้หละครับ ก็ผมชินแล้วนี่หน่า...

            "ไหนลองแนะนำตัวดิ๊! ผมของฟังแบบ เสียงดังฟังชัด! เชิญ...!" ท้ายประโยคผมแอบมีสะดุ้งเล็กน้อย ก็พี่มันเล่นหมุนตัวของผมให้หันกลับไปทางที่ผมเดินมา แล้วมันก็เป็นไปตามที่ผมคิดไว้จริงๆ ดูสายตาแต่ละคนสิครับ อื้อหือ...นี่ตรูคนนะคร้าบบบบ!! ไม่ใช่มนุษย์ต่างดาวที่จะมาบุกโลก-_- 

ผมพยายามสูดลมหายใจเข้าลึกๆ เพื่อลดอาการตื่นเต้น ไม่ใช่ว่าผมไม่เคยแนะนำตัวกับคนอื่นแบบนี้นะครับ แต่นี่มันหลายร้อยคนและไม่ใช่แค่คณะที่ผมเรียนคณะเดียวด้วย ผมเลยประหม่าบ้างแหละน่า...

            "เอ่อ.... สะ สวัสดีครีบ ผมชื่อ.. ชยิน กรวิชญ์ อภิรักษ์ อยู่คณะวิศวกรรมศาสตร์ สาขาวิศวกรรมโยธา ครับ..." เหมือนกับผมพูดคนเดียวยังไงไม่รู้แฮะ>< คือมันเงียบมากครับ มันเงียบซะจนได้ยินเสียงปีกแมลงหวี่ที่บินผ่านหน้าไปเมื่อกี้เลยอ่ะ-0-

             "เอ่อ... มัวอึ้งกันทำไมครับ ปรบมือสิพวกคุณ!!" ดูเหมือนว่าจะมีไอ่พี่ว๊ากที่รู้สึกตัวหลังจากอึ้งไปก่อนหน้านี้ เรียกสติให้ทุกคนกลับมา พร้อมกับเสียงปรบมืออีกสองสามแปะ 

             "คุณเอ่อ..."

             "ชยินครับ..." ผมตอบกลับไป พี่ว๊ากมันคงจำชื่อผมไม่ได้อ่ะนะ ผมเดา...

             "อ่ะ อืม... คุณชยิน! คุณแน่ใจใช่ไหมว่า เอ่อ...นี่คือนามสกุลของคุณจริงๆ?" อ้าว! แล้วผมจะตั้งนามสกุลของผมขึ้นมาใหม่ทำไมหละครับ-_- ก็นามสกุลนี้ผมใช้มาตั้งแต่ลืมตาดูโลกที่โรงพยาบาลเอกชนเลยนะ...

              "ครับ มีอะไรหรือเปล่าครับ?" พอผมพูดจบแค่นั้นแหละ เสียงของเพื่อนๆที่นั่งอยู่กลางสนามพากันโห่ขึ้นทันที อะไรของพวกนั้นกันนะ

               "เงียบๆหน่อยครับ!! เอาหละ... ถ้าคุณมั่นใจว่าคุณนามสกุลนี้จริง คุณต้องรู้จักคนๆนี้แน่ ใช่ไหมครับคุณชยิน?" 

                "เอ่อ...คะ ครับ" แล้วทำไมต้องทำหน้าไม่เชื่อแบบนั้นด้วยหละ ก็ผมหนะนามสกุลนี้จริงๆ!

                "งั้นคุณรู้จักคนที่ชื่อ... 'อชิน' ไหมครับ?" เหอะๆ 'อชิน' หนะหรอ ทำไมผมจะไม่รู้จักหละครับ ก็นั่นมัน...

               "อ่า... อชิน นพ. กรเวชญ์ อภิรักษ์ พี่ชายคนโตของตระกุลผมครับ" 

               "อ๋าาาาา....-×-" อ่า..ผมเข้าใจแล้ว เข้าใจครับว่าทำไมพี่ว๊ากคนนี้ถึงไม่ค่อยจะเชื่อที่ผมนามสกุลนี้นัก ก็ตระกุลของผมเป็นตระกุลดังหนิ มีพี่ชายคนโตเรียนจบแพทย์ด้วยเกรดนิยมอันดับหนึ่ง เมื่อสามปีที่แล้ว ส่วนพี่สาวอีกคนเป็นศิลปินอยู่ประเทศเกาหลีใต้ ถือว่าเป็นไอดอลระดับฮอตคนหนึ่งที่ได้รับความนิยมทั้งทางในประเทศและต่างประเทศ 

เอาเป็นว่าตระกุลของเราหน้าตาดีทุกคนครับ ตั้งแต่รุ่นปู่ทวดย่าทวด จนมาถึงรุ่นของพวกเรา แล้วนี่มันก็...ยกเว้นตรูอีกนั่นแหละ -_- ไม่รู้สิครับ ผมแตกต่างจากพี่น้องทุกคน ไม่ว่าจะเป็นเรื่องหน้าตา หรือว่านิสัยใจคอ

พี่อชิน..เป็นแพทย์หนุ่มที่หล่อ แถมยังเคยเป็นเดือนมหา'ลัยที่ผมเพิ่งสอบติดไม่นานมานี้ เรียนเก่ง ฉลาด และเข้าคนได้ง่าย

ส่วนพี่สาวอีกคนของผม พี่อลิช..หรือลิซ่า ที่ใครๆต่างรู้จักกันดีในนามหลีดเดอร์ที่มีอายุน้อยที่สุดลของวง 'Tiny-One' วงน้องใหม่ของค่ายSJYในเกาหลีใต้ เมื่อสองปีที่เเล้ว แต่กระแสและความนิยมยังคงติดท๊อปออฟเดอะทาวน์จนถึงทุกวันนี้

และผมชยิน...น้องชายคนเล็กของตระกุล ผู้ที่แตกต่างพี่น้องทั้งหมด เพราะอะไรหนะหรอ... พี่ชายและพี่สาวของผมเกิดตอนกลางวัน ส่วนผมเกิดตอนกลางคืน พวกเค้าชอบไปเที่ยวกับครอบครัว ส่วผมชอบอยู่ที่บ้านคนเดียว พวกเค้าชอบทะเล แต่ผมชอบภูเขาเพราะมันดูเงียบและสงบ และสุดท้ายเลยครับ พวกเค้าสายตาปกติ ส่วนผมสายตาสั้น...ซ้ายสองร้อย ขวาสองร้อยห้าสิบ! อื้อหือ...โคตรแตกต่างเลยว่าไหมครับ-_-

ส่วนเรื่องที่ผมเป็นน้องชายคนเล็กของตระกุลที่มีพี่อชินนายแพทย์ผู้หล่อเหลาและพี่อลิซไอดอลเกาหลี ก็ดังไปทั่วทั้งมหา'ลัย ในเวลาไม่นาน...