วุ่นรัก TJ sole

"ผ่านไปหลายวันแล้วนะ!ทำไมยัยนั่นไม่เปิดไลน์อ่านนะ"

"แทยองมันนั่งบ่นงึมงัมอะไรวะ?"เทียร์สสะกิดถามปาร์คจิน

"ไม่ รู้มันพี่ บ่นๆอะไรซูอาๆ หลังจากงานแฟนมีตติ้งเมื่อวันศุกร์ผมเห็นมันเฝ้าโทรศัพท์ทั้งวัน พี่ก็น่าจะรู้ว่าแทยองเวลามันสนใจอะไรสักอย่าง มันก็จะยึดติดกะมันจนกว่าจะพอใจ" ปาร์คจินตอบด้วยน้ำเสียงเนือยๆ

" เหมือนตอนนั้นอ่ะพี่!! ที่พี่เค้าเกิดอยากจะฝึกทำอาหารเล่นเอาไฟเกือบไหม้" น้องเล็กจีมินพูดเสริมเจื้อยแจ้ว สามหนุ่มนั่งนินทาแทยองกันยกใหญ่ ขณะที่เจ้าตัวนั้นได้เดินออกจากคอนโดไปนานแล้ว..

YG คอฟฟี่ช็อป.

"สวัสดีครับ รับอะไรดีครับ?"

"เอ่ออ คือผมมาหาพนักงานคนที่ชื่อ ซูอา อ่ะครับ"

"เอ่ออ ที่นี่ไม่มีพนักงานชื่อว่าซูอานะครับ ผมคิดว่าคุณมาผิดที่แล้..." ไม่ทันที่พนักงานเคาเตอร์หนุ่มหน้าใสได้พูดจบประโยค ลูกค้าคนนั้นก็พูดตัดหน้าก่อน

"ย๊าาา!!! เธอน่ะ" พนักงานสาวที่พึ่งออกจากหลังร้านมาก็ต้องตกใจเมื่อเห็นลูกค้าที่ยืนอยู่หน้าเคาเตอร์ หมวกสแน็บแบ็คChicago Bulls สีดำ มาร์กปิดปากสีขาวถึงจะเห็นแต่ลูกกะตาที่คมเข้มแต่ก็จำได้ทันที..

"พี่แทยอง?!!!"

"ฮ่าฮ่าาฮ่าาา^0^จำฉันได้ด้วยย สงสัยยังปลอมตัวไม่เนียน..ว่างไหม?ชั้นอยากคุยด้วยสักแปปน่ะ"

"ใครหรอครับพี่ฮานึล?" พนักงานหนุ่มถาม

"ฮา นึล ?????" แทยองกำลังงง ก็ไหนตอนนั้นเซ็นชื่อให้บอกว่าซูอา

"อ่ออ นี่คนรู้จักพี่น่ะจองกุก"

"พี่ออกไปก่อนก็ได้นะถ้ามีธุระ เดี๋ยวผมดูร้านเอง" "อ่า ขอบคุณน้าา"

ฮานึลเดินลากแทยองออกจากร้านแล้วไปหยุดที่บันไดหนีไฟแทน เพราะขืนมีคนจำเขาได้ห้างแตกแน่

"ฉลาดนี่เธอ หาที่เปลี่ยวๆไม่ให้คนสังเกต" พี่แทยองเริ่มบทสนทนา

"พี่มานี่ได้ไง!? มาหาฉันทำไม?"

"นั่งรถไฟมา มาเพราะมีเรื่องอยากถาม" เขาพูดจริงจัง "ทำไมไม่อ่านไลน์?"

"คะ..!!!????"

"ไลน์อ่ะ ทำไมไม่อ่าน?" ฉันหยิบมือถือขึ้นมาดูทันที

"ห้ะะะะ!! ใครคือแทยองงี่!? พี่หรอ??? แล้วชั้นมีเบอร์พี่ได้ไ

"ทำ ไม ไม่ อ่าน ไลน์? " แทยองถามย้ำเป็นครั้งที่สาม

" คะะะ!?? คือไม่ได้สนใจโทรศัพท์เลย เพราะใกล้สอบแล้ว พี่ส่งมันมาตอนไหนยังไม่รู้เลย"

"อ๋าาา อย่างงงี้นี่เองงง เพราะใกล้สอบแล้วสินะ" แทยองพูดกับตัวเองเขายิ้มบางๆที่ในที่สุดก็รู้สาหตุ

"นี่พี่ถ่อมาถึงนี่เพื่อมาถามเรื่องนี้?!!" ฮานึลถามไปอย่างตกใจ

"อืมมม...ใช่"

"ห้ะะ!!" ฮานึลอุทานอย่างตกใจ เขาถ่อมานี่เพื่อถามอะไรไร้สาระ แล้วนี่เค้าให้ไลน์มาทำไม? เขาต้องการอะไร? คำถามล้านแปดประดังเข้ามาในหัวของหล่อน

"นี่ ไอ้เด็กที่ชื่อจองกุกนั่นทำไมมันเรียกเธอว่าฮานึลล่ะ?"

"ก็ฉันชื่อฮานึลนี่"

"... แล้วที่งานแฟนมีตติ้ง.."

"อ๋ออ นั่นชื่อเพื่อนฉัน กะจะให้เคสนั่นเป็นของขวัญวันเกิดน่ะ"

"อ๋ออ อย่างงี้นี่เอง! ฮ่าฮ่าฮ่าานี่ฉันเข้าใจผิดกระทั้งชื่อของเธอเลยหรอเนี่ย! เอ้าเป็นว่าวันนี้ขอโทษที่มารบกวนเธอละกัน ฮ้าาวันนี้ร้อนชะมัดเลยเนอะ^^" พี่แทยองเปลี่ยนเรื่องคุยแล้วเริ่มถอดมาร์กปิดปากและหมวกของเขา 'กรี้ดดดตอนแรกเห็นแค่ตาว่าน่าดึงดูดแล้วนะ พอได้เห็นทั้งหน้านี่พี่เขาหล่อขนาดนี้เลยหรือเนี่ยย'

"จ้องนานๆผมก็เขินเป็นนะครับ" แทยองพูดขึ้นเมื่อเห็นหญิงสาวเอาแต่จ้องหน้าเขา "เอ่ออ ขะขอโทษค่ะ .."

"ฮ่าฮ่าฮ่าาาชั้นล้อเล่น เข้าใจๆได้เจอไอดอลระยะประชิดอย่างงี้ก็ไม่แปลกหลอก" 'นี่พี่เขาแกล้งฉัน?' ฮานึลคิดถามตัวเอง หมับบบ!!! อยู่ๆแทยองก็คว้าฮานึลที่กำลังทำหน้างงๆมากอดอย่างรวดเร็ว

สตั้น สตั้นเลยค่ะ ชั้นได้แต่ยืนนิ่งตกใจกับเรื่องเมื่อกี้

"ของขวัญลักกี้แฟนคนพิเศษครับ" เมื่อเห็นเจ้าตัวยังยืนนิ่งเขาเลยพูดออกไป

"ขะ ขอตัวไปทำงานก่อนนะคะ" พูดอย่างรวดเร็วแล้ววิ่งออกไป 'เค้ากอดชั้นทำไมม ชั้นเมนพี่เทียร์สคนเดียวนะ!แต่ที่เค้าทำมันน กรี้ดดดด!!เขินเป็นบ้า" ฮานึลวิ่งออกไปโดยทิ้งให้ชายหนุ่มยืนยิ้มอยู่คนเดียว

'เข้าใจแล้วว่าทำไมเทียร์สมันชอบมองยัยนี่ น่ารักซะขนาดนั้นรูปร่างก็ดี นิสัยออกอึนๆหน่อย แต่โดยรวมก็ใช้ได้แฮะ' แทยองนั่งคิดไปยิ้มไปหลังจากที่กลับมาที่คอนโด

"พี่ปาร์คจิน พี่แทยองเค้าหายไปทั้งวันกลับมาก็นั่งคิดไรไม่รู้ยิ้มคนเดียวอย่างกะเป็นบ้า" จีมินกระซิบบอกปาร์คจินหลังจากสังเกตุแทยองมาสักพัก

"มันก็เป็นอย่างงั้นแหละ ยังไม่ชินอีกหรอ" ปาร์คจินพูดขำๆ