วุ่นรัก TJ sole

"สวัสดี ครับน้าดาร่า" ชายหนุ่มทั้งสามโค้งคำนับคุณแม่ของเพื่อนที่อุตส่าบินตรงมาจากออสเตรเลีย เพื่อมาหาลูกถึงเกาหลี ขนาดนี้คงไม่พ้นเรื่องแฟนของลูกชายหล่อนนั้นแหละ
 
"แหม ไม่เจอตั้งนานไม่โตขึ้นเลยนะปาร์คจิน^^" หญิงร่างเล็กหน้าเด็กขัดกับอายุกอดชายร่างเล็กพอๆกับหล่อนแน่น
 
"มันคงไม่โตไปมากกว่านี้แล้วล่ะฮ่ะคุณน้า! ปล่อยน้องเถอะครับกอดซะช้ำเลยมั้งเนี่ย!!!" เทียร์สดึงปาร์คจินไปโอบหลวมๆไว้
 
"แหมๆ ยังไงอะไรกันครับสองคนนี้!!"  จีมินแซว
 
"แล้วตาแทยองลูกชั้นล่?ะ อย่าบอกนะว่าไปหลีสาวที่ไหน!"
 
"แหม คุณน้าก็พูดไป! แทยองมันทำงานตลอดแหละครับ ผู้หญิงก็จะมีแค่ฮานึลคนเดียวแหละที่มันประคบประหงม!" ร่างสูงกัดฟันพูดโกหกคำโต ถ้าไม่ใช่ว่าต้องช่วยเพื่อนเขาคงไม่มีวันพูดถึงน้องสาวตัวเองแบบนี้แน่
 
"จะ ว่าไปหนูฮานึลก็เป็นน้องของเธอนี่เทียร์ส! แหมมมเหมือนครอบครัวเดียวกันเลยนะฮะๆๆๆ^^" คุณน้าหัวเราะอย่างไม่รู้เรื่องไม่รู้ราวอะไรเลย ทำไมไอแทยองมันยังไม่บอกแม่มันฟะเนี่ย!
 
"ตู่ตูตู้ดด"/ เสียงกด รหัสประตูห้องดังขึ้นเป็นไปตามแผนที่วางเอาไว้ แทยองถือถุงสรรพสินค้าเต็มมือขวาส่วนอีกข้างก็กุมมือแฟนสาวจำเป็นเดินเข้ามา หัวเราะคิกคัก
 
"อ้าว! มาแล้วหรอครับคุณแม่ จะมาทำไมไม่บอกล่วงหน้าล่ะครับจะได้ไปรับบ" ร่างสูงสวมกอดผู้เป็นแม่แน่น
 
"ถ้า บอกล่วงหน้าก็ไม่เซอรไพร์สสิ แต่เราก็คงรู้ล่วงหน้าไม่กี่ชั่วโมงแน่ๆ ไม่งั้นที่นี่คงไม่ได้สะอาดสะอ้านขนาดนี้หรอกมั้งฮ่ะๆๆ มานี่สิฮานึล! ไหนๆซื้ออะไรมาบ้าง? จะทำมื้อเย็นหรอ? โอเคเดี๋ยวแม่ช่วยนะ" ไม่ทันที่จะรอให้อีกฝ่ายออกความเห็นใดๆ คุณน้าก็จัดแจงหยิบถุงสรรพสินค้าเองพลางเดินนำหน้าไปห้องครัว
 
"เดี๋ยว ฮานึล!" แทยองรีบคว้ามือหญิงสาวเอาไว้
 
"คะ!?" เมื่อมั่นใจว่าเห็นผู้เป็นแม่หายไปในห้องครัวแล้ว เขาจึงเริ่มพูดอีกครั้ง
 
"ช่วย พี่นะฮานึล... พี่ขอไม่กี่วันจนกว่าแม่พี่จะกลับ... ช่วยทำเป็นรักพี่นะ" จนแล้วจนรอดเขาก็พูดอ้อนวอนขอร้องเธอจนได้ทั้งๆที่ไม่อยากให้เธอมายุ่งกับ เขาแล้วแท้ๆ แต่เรื่องแม่เขามันเหนือความคาดหมายจริงๆ
 
"นี่แทยองจะรั้งตัวหนูฮานึลอีกนานไม๊! ปล่อยให้หนูเค้ามาช่วยแม่ทำมื้อเย็นได้แล้ว!!!" เสียงตะโกนดังออกมาจากห้องครัว
 
 ::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::
"ขอบใจนะ ที่อุตส่าช่วย" แทยองตบบ่าเทียร์สพร้อมล้มลงนั่งบนโซฟาตัวเดียวกัน
 
"ตกลง มันเรื่องอะไรกันแน่หรอฮะพี่แทยอง? ปกติน้าดาร่าเค้ามาทีไรต้องมีเหตุผลทุกครั้ง งานที่ออสเตรเลียก็ใช่ว่าจะเคลียงานกันง่ายๆ" น้องเล็กถาม
 
"เมื่อสองชั่วโมงก่อน ก่อนที่ชั้นจะไปห้องอัดอยู่ๆพ่อก็โทรมาบอกว่าแม่พี่หายตัวไปจากบริษัท..."
 
"เมื่อหลายปีก่อนพ่อเอ็งก็โทรมาบอกแบบนี้หนิ? ....แล้วอยู่ๆก็โผล่มาที่ห้องซ้อมเราเฉย " ปาร์คจินเสริม
 
"นั่นแหละ มาครั้งนั้นเพราะอะไรล่ะ?" แทยองหันไปถามทบทวนความจำน้องเล็ก
 
"คุณ น้ามาเพราะจะให้พี่หมั้นกับลูกสาวประธานบริษัทอสังหาริมทรัพย์ แต่พอดีตอนนั้นพวกเรากำลังจะเดบิ้วเป็นไอดอลแม่พี่เลยหลีกทางให้ลูกชายทำตาม ฝัน.. ส่วนมารอบนี้ แสดงว่า... จะให้พี่ หมั้น??"  จีมินเรียบเรียงเรื่องราวเอาเองแล้วถึงกับตกใจกับสิ่งที่ตัวเองพูดเอง
 
"แต่อย่าลืม! คุณน้าเค้ายกให้ลูกเป็นอันดับหนึ่งเสมอ!!"  ปาร์คจินแทรก
 
"ที่ คุณน้าเค้ามาที่นี่เพื่อที่จะมาดูว่าแทยองกับฮานึลรักกันมากแค่ไหน? มากพอที่จะทำให้คุณน้าล้มเลิกความคิดมัดมือชกได้หรือป่าว.." เทียร์สพูดสรุป
 
"เพราะงั้น เทียร์ส " แทยองกุมมือร่างสูงที่นั่งข้างๆ
 
"น้อง มึงอ่ะ กูขอยืมตัวจนกว่าแม่จะกลับนะ.... ให้ความร่วมมือด้วยนะครับคุณพี่ภรรยา^^" ออดอ้อนเทียร์สยกใหญ่ จนคนที่นั่งโซฟาอีกตัวหมันไส้ถีบแทยองแรง
 
"โอ้ยย ถีบกูทำไมไอจินน!!!!!! เดี๋ยวนี้ขี้หึงจังนะ! นี่ๆๆ!!!อิจอ่ะเด้โด่วว" ทำน้ำเสียงเยาะเย้ยเอาหัวซุกไซ้เทียร์สที่นั่งนิ่ง
 ::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::
"โครมม!!!!! โอ้ยยถีบกุทำไมไอเทียร์สสส!!!!" เสียงร้องโอดครวญของแทยองดังลั่น ตามมาด้วยเสียงกร่นด่าของเทียร์ส
 
"หัดเรียกกุว่าพี่นำหน้าอย่างปาร์คจินมันบ้าง! เล่นห่าไรไม่รู้เรื่อง เอาหัวมาซุกอยู่ได้ !!ไปสระผมบ้างไป๊!!!!"
 .
.
"ดูเหมือนว่าที่ห้องนั่งเล่นกำลังเล่นสนุกกันเลยนะคะ^^" หญิงสาวเทผักที่หั่นเสร็จลงหม้อที่คุณน้าคนอยู่
 
"ว้าว หั่นสวยจังหนูฮานึลดูทำอาหารเก่งนะเนี่ย!"
 
"อ่า ไม่หรอกค่ะ ปกติหนูทำตอนอยู่หอคนเดียวบ่อยๆน่ะค่ะ"
 
"เอ ไม่รู้สิ แต่เจ้าแทยองชอบชมฝีมือหนูให้น้าฟังอยู่บ่อยๆนะ"
 
"อ่า งั้นหรอคะ" ยิ้มแหยๆแทนการแสดงท่าทางเคอะเขิน นี่พี่แทยองเอาชั้นไปโม้อะไรไว้บ้างเนี่ย คิดในใจพลางหรี่แก๊สให้เบาลง
 
"แล้วนี่เจ้าแทยองมันเคยเล่าเรื่องที่ชั้นจะจับหมั้นรึป่าวเนี่ย?" คุณน้ายังคงซักไซ้ถามไม่หยุด
 
"อ่าา ไม่เคยค่ะ พึ่งมาได้ยินจากคุณน้าเนี่ยแหละค่ะ"
 
"อ่ออ " ลากเสียงยาวแล้วหันไปยุ่งกับอาหารต่อ  อ่า นี่ชั้นรู้อะไรเกี่ยวกับพี่แทยองบ้างไหมเนี่ย แอบหวีดร้องในใจคนเดียว
 
 ::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::
 
หลัง จากมื้อเย็นจบลงอย่างอึดอัด คุณน้าก็ตัดสินใจจะค้างที่นี่ให้ได้ ไม่ว่าพวกเราจะพยายามให้เขาไปพักที่อื่นอย่างไรคุณน้าก็มีเหตุผลมาอ้างตลอด เหมือนเตรียมการเอาไว้แล้ว รู้แล้วล่ะว่าไอนิสัยเจ้าเล่ห์ของพี่แทยองมาจากใคร
 
"แต่แม่ฮะ ที่นี่มีห้องนอนแค่สี่ห้องเองนะฮะ! ผมไม่นอนกับแม่แน่ๆ!" ลูกชายคนเดียวของตระกูลยังงัดข้ออ้างสุดท้ายมาจนได้
 
"ปกติพี่ปาร์คจินก็นอนห้องพี่เทียร์สไม่ใช่หรอฮะ?" น้องเล็กผู้ไม่รู้เรื่องโพล่งออกมา
 
"นั่นไง! แม่นอนห้องเราส่วนเราสองคนก็ไปนอนห้องของปาร์คจินสิ!" น้าดาร่าว่าพลางชี้มาที่.... ที่ชั้น!!?
 
"คะ? เราสองคน?" ชี้ที่ตัวเองกับพี่แทยองไปมา
 
"อ้าว ปกติฮานึลอยู่ที่นี่ก็นอนกับเจ้าแทยองมันไม่ใช่หรอ? หรือว่าหนูไปนอนกับพี่ชายตัวเอง?" คุณน้าถามตามประสาคนไม่รู้ จะบอกได้ยังไงล่ะว่าชั้นเคยเป็นแค่แม่บ้านและก็แค่พักคอนโดห้องข้างๆต่างหาก ล่ะ!!
 
"อ่าา ฮ่ะๆๆๆ โอเคครับ เดี๋ยวคืนนี้พวกผมให้แม่ค้างที่นี่คืนนึงก็ได้.. เทียร์ส! ยังไงน้องมึงก็แฟนกุนอนด้วยกันคืนเดียวคงไม่เป็นไรมั้ง กุไม่ทำไรหรอกๆ ไปๆฮานึลไปช่วยพี่ขนหมอนย้ายห้องกันน!" ร่างสูงลุกขึ้นรวบเอวเล็กเข้าหาตัวแล้วลากหญิงสาวไปด้วย
 
"พ พี่เทียร์ส ไม่เป็นไรนะพี่?" ปาร์คจินกระซิบถามคนที่นั่งจ้องแทยองเดินจากไปตาเขียว
 
 ::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::
คืนนั้น
 
หลัง จากที่ขนบรรดาหมอนข้างทั้งหมดที่มีมากั้นแบ่งเขตบนเตียงในห้องเก่าของพี่ ปาร์คจินได้เราสองคนก็ปิดไฟนอนทันที ไร้ซึ่งการสนทนาใดๆกับพี่แทยองตั้งแต่เข้ามาในห้องนี้แล้ว...
 เวลา ล่วงเลยไปเกือบชั่วโมงแล้ว ชั้นได้แต่พลิกตัวไปมาเพราะนอนไม่หลับ ถึงจะมีอาณาเขตหมอนกั้นระหว่างชั้นกับเค้าแต่มันก็ไม่ได้ทำให้ชั้นสบายใจได้ ไหนจะเสียงหายใจเบาๆจากอีกฟากเตียงนั้นยิ่งทำให้ชั้นข่มตานอนไม่ได้ซักที
 
"นอนไม่หลับหรอ?" เสียงงัวเงียๆของชายหนุ่มทำเอาร่างเล็กสะดุ้งเฮือก
 
"อ อืม" แอบตกใจที่จู่ๆเขาพูดกับชั้น
 
"พี่ไม่ทำอะไรหรอก นอนเถอะดึกแล้ว" กล้าพูดเนอะ เพราะเสียงหายใจพี่น่ะเลยทำให้ชั้นนอนไม่หลับTT
 
"ถ้าลำบากใจเดี๋ยวพี่ออกไปนอนโซฟาก็ได้"
 
"ม ไม่เป็นไรค่ะ"
 
"...ขอโทษนะ"
 
"คะ? อ่อพี่ไม่ต้องขอโทษที่ทำให้ชั้นต้องค้างที่นี่หรอกค่ะ ยังไงชั้นก็ต้องช่วยเรื่องพี่กับคุณน้าอยู่แล้ว เมื่อไหร่ที่คุณน้ารู้เรื่องของเรา หน้าที่ของชั้นก็จะหมดลง...เราก็ไม่ต้องยุ่งเกี่ยวกันอีก"  น้ำเสียงที่พูดดูไร้อารมย์แต่แท้จริงใครจะรู้ว่าทุกคำพูดที่พูดกลับทิ่มแทง หัวใจตัวเองไปด้วย
 
"ป่าว ไม่ใช่เรื่องนั้น"  เพล้ง/ กรี้ดดเมื่อกี้ชั้นพูดอะไรไปTT
 
"พี่หมายถึง.. ขอโทษ ที่จู่ๆก็บอกเลิกกับเธอวันนั้น"
 
"ม ไม่เป็นไรหรอกค่ะ เรื่องมันผ่านมานานแล้ว ชั้นไม่อยากรื้อฟื้น" จะรื้อฟื้นมาให้ชั้นร้องไห้อีกครั้งหรออีตานี่
 
"เทียร์ส..."
 
"คะ?"  จู่ๆพี่แทยองก็ต่อบทสนทนาทั้งๆที่มันควรจบตั้งแต่เมื่อกี้
 
"เทียร์สน่ะ มันดูแลเธอดีจริงๆสินะ"
 
"อ่า งั้นมั้งคะ"
 
"มันเป็นคนดีคนหนึ่งเลยล่ะ ถ้าไม่ติดว่าชอบลวนลามคนอื่นฮ่ะๆ" อีกฟากเตียงหัวเราะแห้งๆ
 
"เทียร์ สน่ะที่ขี้แยไม่ใช่เพราะว่าเขาต้องการเรียกร้องความสนใจหรอกนะ มันเป็นเพราะเขากลัวว่าจะสูญเสียสิ่งที่รักไปต่างหาก ทำไมพี่เขาถึงเอาแต่พูดถึงพี่เทียร์สนะ" ไม่พูดอะไรขัดและนอนฟังพี่เขาเงียบๆ
 
"ชั้น รู้ ว่าอะไรหลายๆอย่างทำให้เธอชอบเทียร์สมาตั้งแต่แรกก่อนที่เราจะรู้จักกันด้วย ซ้ำ... พอรู้ว่าเป็นเธอที่ทำให้พวกนั้นโดนกักบริเวณได้ชั้นก็เริ่มสนใจเธอ.... ยิ่งได้รู้ว่าเธอเป็นน้องสาวของเพื่อนยิ่งอยากรู้จักเธอ ....ยิ่งเทียร์สหวงเธอมากเท่าไหร่ชั้นก็อยากแย่งเธอมาเท่านั้น..."
 เสียงแหบเบาๆของเขาพรรณนาความในใจของเขาให้ชั้นฟัง ทำไมพี่เค้าต้องขุดอดีตมาพูดให้ชั้นเจ็บเล่นกันนะ
 
"พี่จะบอกว่าพี่ไม่ได้ชอบชั้นจริงๆว่างั้น?" ถามประชดกลับไป
 
"...ก็เพราะว่าชอบเธอไง จึงต้องปล่อยเธอไป"
 
.....อึ้ง ค่ะ!! จู่ๆความรู้สึกทั้งเขินทั้งงงทั้งเสียใจก็โถมเข้ามาพร้อมๆกัน หมายความว่ายังไงกัน! ปล่อยชั้นไปงั้นหรอ? เดี๋ยวนะ? เมื่อตอนนั้น! เมื่อตอนที่พี่เขาบอกว่าจะหยุด! ...ตอนนั้น ที่ร้านอาหารเมื่อครั้งนั้น!
 
"คบแบบไม่เต็มใจอะหรอ? คบทั้งๆที่รู้ว่าเค้าชอบคนอื่นอยู่แล้ว??"
"ตอนแรกก็ว่าจะรอนะ แต่ไม่เอาแล้ววะ เหนื่อย! พยายามแค่ไหนก็ไม่เคยแคร์กุเลย"
"กุคิดว่ากุควรหยุดได้แล้ววะ หยุดหรอกตัวเอง... ให้มันจบๆไป"
 
สมอง ทำงานพร้อมกับหัวใจครุ่นคิดทุกคำพูดที่เขาเคยพูดไว้ มันเหมือน ....มันเหมือนว่าเขาไม่มั่นใจในตัวชั้น! พี่แทยองคิดว่ายังไงเราก็ไม่เปลี่ยนใจไปจากพี่เทียร์สคนเดียวสินะ เขาคิดไปเองว่าเขากำลังหรอกตัวเองที่ว่าชั้นก็ชอบเขาอย่างนั้นเหรอ เขาเข้าใจผิดแล้ว!!! ชั้นก็ชอบพี่เหมือนกัน! .... แต่ทำไมพี่ถึงคิดยังงั้นกัน?
 
พรึ่บบ!!! จู่ๆพี่แทยองก็ลุกขึ้นจากเตียง ไม่นะ! พี่เค้าจะออกไปนอนโซฟาไม่ได้นะ! เรายังคุยกันไม่จบ!! คิดได้ดังนั้นร่างเล็กก็ดีดตัวขึ้นรีบคว้าชายเสื้อของร่างสูงไว้
 
"ชั้นก็ชอบพี่นะ!!! ไม่ใช่ว่าพี่คนเดียวที่คิดแบบนั้น!"
 
"หืม???" ร่างสูงหันมามองคนตัวเล็กที่ก้มหน้าพูดกับเขา เธอยังคงกำชายเสื้อเชิ้ตเขาแน่น
 
"ใคร บอกว่าชั้นไม่ได้เต็มใจที่จะคบกับพี่กัน!" .... รู้แล้ว ตอนนี้ชั้นรู้แล้วว่าทำไมพี่แทยองถึงคิดอย่างนั้น ตลอดเวลาที่ผ่านมา ชั้นไม่เคยแสดงความรู้สึกต่อเขาออกมาเลย ไม่เคยบอกชอบเขาด้วยซ้ำไป
 
"พูด อะไรของเธอฮานึล? ปล่อยได้แล้ว" ร่างสูงทำท่าทีจะเดินออกไป แต่ไม่ทันที่จะก้าวขาเดินก็ต้องชะงักเมื่อรู้สึกว่าคนที่อยู่ข้างหลังสวมกอด เขาไว้อยู่ มือเล็กของฮานึลรัดเอวสอบไว้แน่น
 
"ท ทำอะไรฮานึล? ลวนลามพี่หรอ?"
 
"ชั้น ขอโทษที่ไม่เคยแสดงความรู้สึกที่มีให้พี่รับรู้เลย! ชั้นขอโทษนะพี่แทยอง! ชั้นไม่ได้รังเกียจที่จะนอนเตียงเดียวกับพี่เลยนะ! ....เพราะฉะนั้นอย่าไปได้ไหม? อย่าไล่ชั้นให้ไปหาพี่เทียร์สอีกเลยนะ! ถึงชั้นจะเคยชอบพี่เทียร์สแต่ตอนนี้มันไม่เหมือนเดิมแล้ว! จริงๆแล้ว......"
 
"จริงๆแล้ว.....?" ร่างสูงประคองหน้าเล็กให้เงยขึ้นมาสบตากัน ใบหน้าของชายหนุ่มที่เปื้อนรอยยิ้มทำให้หัวใจของสาวยิ่งเต้นรัว
 
"จริงๆแล้ว ....ชั้นคิดว่าชั้นชอบพี่มากกว่าพี่เทียร์สอีก" กรี้ดดดในที่สุดชั้นก็พูดมันออกไป
 
"...... ฮ่าาๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ!!!! ได้รู้อย่างนี้ก็ดีนะ" ว่าพลางจับมือเล็กให้ปล่อยจากเสื้อของเขาออกและเดินกลับหลังตรงไปที่ประตู ห้อง เขาหยุดที่หน้าประตูและพูดทิ้งท้ายไม่กี่ประโยคก่อนที่จะเปิดประตูเดินออกไป จากห้อง
......
 ...
"พี่ ไม่ได้จะไปนอนโซฟา นอนไม่หลับเลยกะจะไปหาไรกินซักหน่อย... สงสัยต้องกินเยอะหน่อยซะแล้วเพราะคงนอนไม่หลับง่ายๆแน่ๆ อยู่ๆก็โดนสารภาพรักซะนี่ฮ่ะๆๆ!!"
 
กรี้ ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด นี่ชั้นโดนพี่เค้าหลอกอีกแล้วหรอ! มาปั่นหัวให้ชั้นพูดอะไรแบบนั้น!!! นี่ใช่แผนพี่เค้าตั้งแต่แรกหรือป่าวนะ!!?
ไม่รู้ล่ะ!! ไม่ว่าจะเป็นแผนของเขาหรือปล่าว..... แต่ชั้นก็ได้อธิบายให้เขาได้รับรู้แล้วล่ะนะ....