วุ่นรัก TJ sole

"ที่พี่พูดเมื่อกี้มันหมายความว่าไงคะพี่เทียร์ส!!" ฮานึลรีบตะครุบล็อคตัวผมทันทีที่ขึ้นรถมา
"ก่อ เรื่องอีกแล้ว! ผู้จัดการไม่อยู่แล้วซ่านักเดี๋ยวท่านประธานได้จ้างผจ.มาเพิ่มแน่ๆ!! นี่ตกลงจ้างชั้นมาเป็นเมเนเจอร์หรือคนขับรถวะเนี่ย!!" เมเนเจอร์ที่ทำหน้าที่ขับรถอยู่บ่นเป็นหมีกินน้ำผึ้ง หลังจากที่ผมประกาศออกไปอย่างนั้น พวกเราก็กลับก่อนที่งานยังไม่เริ่ม ขืนอยู่ไอดอลคนอื่นๆทั้งสตาฟทั้งทีมงานทำหน้าที่เป็นนักข่าวเองแน่ๆ!
"พี่เทียร์ส!! พี่จะโกหกออกไปอย่างนั้นไม่ได้นะ! ถ้าพวกเค้าสืบมาว่าเราไม่ใช่พี่น้องกันล่ะ!!"
"พวกเขารู้จักแต่แม่หลอกๆ ที่แม่แท้ๆของพี่เทียร์สเค้าจ้างไว้" เสียงปาร์คจินจากเบาะหน้า
"แม่หลอก? แม่แท้ๆ? หมายความว่าไงกันแน่เนี่ย! พี่เทียร์สพูดอะไรบ้างสิ!!" คนตัวเล็กเขย่าแขนผมแรง
"การ ใช้ชีวิตโดยเปิดเผยความจริงทุกอย่างแก่สังคม มันเป็นเรื่องอันตรายเกินไปสำหรับพี่...ที่แม่พี่ต้องปิดบังว่าเป็นแม่ของ พี่ก็เพื่อความปลอดภัยของตัวพี่เอง เรื่องนี้มีแค่ท่านประธาน ผจ.พี่เมเนที่รู้ แม้แต่คนในวงพี่ก็ไม่เคยบอกยกเว้นไอแทยองคนเดียว จนความแตกจีมินกับปาร์คจินพึ่งมารู้ทีหลัง...ว่าพี่เป็นลูกใคร"
"พ พี่ เทียร์ส ...พี่เป็นลูกชายของมาเฟียหรือจำพวกนักโทษคดีร้ายแรงระดับชาติ ..หรอคะ?" มือที่จับแขนผมอยู่ค่อยๆปล่อยออก ร่างเล็กผวากับสิ่งที่ตัวเองพูดออกมา
"ฮ่าาฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" เสียงของผู้ชายทั้งคันรถระเบิดหัวเราะกับสิ่งที่ได้ยินจากหญิงสาว
"พ่อ พี่เทียร์สเค้าเป็นนักสืบอันดับต้นๆของเกาหลีต่างหาก! นี่พี่ฮานึลดูซีรีย์หลังข่าวมากไปแล้วนะ" เสียงกลั้วหัวเราะจากคนเบาะหน้าเอ่ยขึ้น
"ย๊าา! ชั้นจะเอาเวลาที่ไหนไปดูซีรีย์หลังข่าวย่ะจีมิน ชั้นต้องคอยอยู่ทำมื้อเย็นให้พวกนายนี่!" ฮานึลแว้ดใส่น้องยกใหญ่ แต่ก็ยังไม่ลืมหันมาว่าผมด้วย
"พี่ก็ด้วย! เรื่องนี้มันเรื่องใหญ่มากนะ! ถ้านักข่าวสืบรู้ว่าพ่อแม่พี่เป็นใครครอบครัวพี่จะอันตรายไม่ใช่รึไง!! แล้วนี่พี่ช่วยชั้นจากพวกนักข่าว ด้วยการบอกว่าชั้นกับพี่เป็นพี่น้องกันเนี่ยนะ!!" ในรถเงียบกริบทันใด เห็นได้ชัดว่าเจ้าตัวยังไม่เข้าใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น นี่เธอคิดว่าผมพูดอย่างนั้นเพื่อช่วยเธอจากนักข่าว?
"พ่อพี่เสียตั้งแต่ พี่ยังเด็ก พี่โตมากับแม่บุญธรรมที่แม่แท้ๆพี่จ้างมา.. แต่ยังไงพี่ก็รักแม่ทั้งสองคน แม่แท้ๆของพี่..ท่านไม่เคยได้บอกใครๆว่าลูกชายตัวเองยังมีชีวิตอยู่ ท่านต้องโกหกมากมายเพื่อที่จะปกป้องพี่จากพวกที่ตามล่าพ่อพี่ ท่านไม่เคยได้พูดอวดกับคนอื่นๆว่าลูกชายเป็นไอดอล ...ท่านไม่เคยได้แม้แต่ออกไปทานข้าวเย็นด้วยกันข้างนอกบ้าน" ผมพูดความจริงจากความรู้สึก อย่างไม่ปิดบังเรื่องนี้อีกต่อไป เมื่อเห็นว่าฮานึลไม่ได้อยากพูดถามอะไรผมเลยพูดต่อ
"ท่านคือ ดีไซเนอร์ชื่อดัง... ปาร์ค แชริน คือแม่ของพี่.. ฮานึล พี่คือพี่ชายคนนั้น คนที่เธออยากเจอนักหนา"
"ห้ะ ะะ!!! น้าแชริน? น้าแชริน! น้าแชรินเป็นแม่ของนาย! นายเนี่ยนะ!! นายเป็นลูกชายของน้าแชริน!? น้าแชรินที่กำลังจะแต่งงานกับพ่อชั้นอ่ะนะ!!" ตามคาด หญิงสาวตกใจจนหลุดเรียกผมเป็นรุ่นเดียวกันเลย-.-
"ใจเย็นพี่ฮานึล! อย่าพึ่งโวยวาย ตอนที่ผมรู้จากพี่แทยองผมยังตกใจเลย" จีมินเอื้อมมือมาจากเบาะหน้าหยิกแก้มแกล้งฮานึลเบาๆ
"ไม่ จริง ไม่จริงใช่ไหมพี่เทียร์ส? ห้ะ?? ฮะฮะฮ่าาาาา เลิกอำชั้นได้แล้วชั้นไม่ได้ตลกไปกับพวกพี่นะ!" ฮานึลหัวเราะเหมือนคนที่เสียสติ จะพูดยังไงเธอถึงจะยอมเชื่อนะ
"คุณแชริน เค้าไม่เคยโม้อะไรเกี่ยวกับพี่ชายของเธอให้เธอฟังบ้างเลยหรอ?" ผมแกล้งถามเพราะรู้อยู่แล้วว่าแม่ผมคงเอาผมไปเม้าให้ฮานึลฟังมามั่งแน่ๆ
"...อย่าง จำพวก ตอนเด็กๆเค้าเป็นคนขี้แยมากก เดี๋ยวนี้ก็ยังขี้แยนะ" อยู่ๆปาร์คจินที่นั่งเงียบๆก็พูดขึ้น มีการหันมามองผมแล้วทำท่าร้องไห้ใส่ ไอ้เด็กนี่!!!
"พ พวกพี่รู้เรื่องพี่ชายชั้นได้ไง! ชั้นไม่เคยเล่าเรื่องที่น้าแชรินเล่าให้ใครฟังนี่!!"
"ยัง ไม่ชัดอีกรึไงฮานึล!! เพราะความที่ขี้แยแม่เค้าเลยตั้งเป็นชื่อเล่นให้  Tears  เทียร์สอ่ะ! ที อี เอ อาร์ เอส เทียร์สสสส  ที่แปลว่าน้ำตายังไงล้ะะ! เทียร์สสคนที่นั่งข้างๆเธออยู่นะ! นั่นแหละพี่ชายเจ้าน้ำตาของเธอออ!!" ปาร์คจินลากเสียงยาวแกมรำคาญที่หญิงสาวยังไม่เชื่อเสียที
"พี่ขอโทษที่ทำให้เรารู้ด้วยวิธีนี้นะฮานึล แต่พี่กับคุณฮยอนจุง คุณพ่อของเธอเขาก็เห็นด้วยกับพี่"
"เห็น ด้วย? พ่อชั้นไปเห็นด้วยอะไรกับพี่!เห็นด้วยว่าควรประกาศว่าชั้นกำลังจะเป็นน้อง ต่างพ่อต่างแม่กับพี่นะหรอ!!" ร่างเล็กเริ่มเดือดเมื่อรู้ว่าพ่อของเธอก็เห็นด้วยกับการประกาศออกไปแบบนั้น
"อย่า พึ่งเข้าใจผิดสิฮานึล! ฟังพี่ก่อน!ที่จริงเรื่องที่พี่ต้องการเปิดเผยจริงๆคือบอกให้ทุกคนรู้ว่าแม่ ของพี่เป็นใคร เธอต้องผ่านอะไรมาบ้างหลังการที่พ่อของพี่เสียไปเพราะเรื่องภารกิจบ้าๆนั่น ต่างหาก การที่พี่ประกาศออกไปแบบนั้นก็ช่วยเธอจากไอรีนและพวกนักข่าวด้วย เรื่องมันท่าไม่ดีพี่เลยตัดสินใจพูดไปแบบนั้น" ผมแสร้งทำหน้าเศร้าให้คนที่นั่งข้างๆผมเห็นใจ ถ้าไม่ติดว่าเสียงจากเบาะหน้าดังอีกครั้ง
"เลิกแหลได้แล้วมั้งพี่เทียร์ส! ส่วนหนึ่งก็เป็นแผนของพี่อยู่แล้วไม่ใช่หรอ"
"ห้ะ จีมิน นายพูดว่าแผนงั้นหรอ? แผนอะไร? พี่เทียร์ส! พูดความจริงมา!!" คนตัวเล็กหันขวับมามองอย่างคาดโทษ
"พี่เทียร์สเค้าไม่ได้วางแผนทั้งหมดหรอก เรื่องมันเกิดขึ้นอย่างกระทันหัน" จีมินตอบแทนผม
"จริงๆนะฮานึล พวกเราคิดว่าปล่อยเธอไว้กับจีมินจะปลอดภัยแต่ป่าวเลย" ปาร์คจินเสริม
"หลัง จากที่ผมเดินออกไปกับอายอง ผมก็สังเกตว่าหล่อนเหลียวหลังหันไปมองหลังตลอดจนผิดสังเกต ผมเลยพูดถามเธอปลอบเธออยู่นานว่าไม่เป็นไรให้บอกความจริงมา เธอบอกว่าไอรีนสั่งให้เธอทำน้ำหกใส่ผมไม่งั้นหล่อนจะไปบอกผจ.วงว่าอายองว่า แอบคบกับไอดอลในค่ายเดียวกัน"

จีมินอธิบายถึงตอนที่เขาเริ่มปะติด ปะต่อเรื่องราวได้ จีมินรีบวิ่งมาหาผมและปาร์คจินที่เคาเตอร์ น้องเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นอย่างลุกลนเพราะเป็นห่วงฮานึลที่ไม่ได้อยู่ที่ๆ เคยนั่งด้วยกันแล้ว ไม่ทันที่พวกผมจะได้ตามหาฮานึลก็ได้ยินเสียงเอะอะของเหล่าเซเลปที่พึ่งเข้า มา ว่าโดนนักข่าวเมินไปจับกลุ่มรุมสัมภาษไอรีนกับใครสักคนที่ดูไม่ใช่ไอดอลอยู่ ตอนนั้นผมเลยตัดสินใจว่าจะต้องปกป้องเธอด้วยวิธีนั้น เพราะยังไงเธอก็ต้องรู้สักวัน รู้วันนี้เลยล้ะกันวะ ผมคว้าแก้วไวน์ที่ไกล้มือที่สุดส่งไปให้ปาร์คจินและบอกให้ถ่วงเวลาไอรีนให้ ที ส่วนผมจะรีบโทรไปขอท่านประธานว่าเกิดเรื่องและขอให้พี่เมเนรับกลับเลย ผมคิดว่าจินอาจจะไม่อยากช่วยผมแต่ที่ไหนได้มันกลับคว้าแก้วไวน์ไปทันทีหลัง ฟังแผนของผม หลังจากโทรหาประธานเสร็จผมก็รีบไปหาฮานึลทันที จีมินเล่าทุกอย่างออกไปแทนผม
"ฮานึล พี่กำลังจะเป็นพี่ชายของเธอแล้วนะ" ผมพูดเบาๆหลังจากที่จีมินเล่าจบหญิงสาวไม่มีท่าทีแสดงอาการใดๆออกมาเลย
"ฮานึล .." ผมจะเอื้อมมือไปจับหน้าเธอ แต่เจ้าตัวเบี่ยงออก
"ขอ.. ขอให้ชั้นได้คิดอะไรหน่อยนะคะ" เธอว่าแล้วเบือนหน้าออกไปมองนอกกระจกรถ
........................................................
'อะ อะไรกัน นี่มันเรื่องอะไรกัน พี่เทียร์สคือลูกของคุณน้าแชรินจริงๆ  ชั้นกำลังได้เป็นพี่น้องกับไอดอลที่ชั้นรักมาตลอด อะไร? อะไรกัน??ในถานะแฟนคลับชั้นไม่เคยมองเค้าเป็นพี่ชายเลยสักครั้ง! ชั้นเริ่มชอบวงนี้ก็เพราะพี่เทียร์ส ตอนที่พี่แทยองมาจีบชั้นก็มองแต่พี่เทียร์สคนเดียว แล้วนี่อะไร !ความซื่อสัตย์ทั้งหมดที่มีต่อพี่เทียร์ส พระเจ้ากลับส่งเขามาเป็นพี่ชายชั้นเนี่ยนะ!! ถ้าจะเป็นแบบนี้ขอเป็นแค่ถานะแฟนคลับธรรมดาๆดีกว่าไหมคะพระเจ้า อย่างน้อยในฐานะคนธรรมดาๆ ชั้นก็สามารถมองเค้าเป็นผู้ชายคนหนึ่ง ที่ไม่ใช่พี่ชาย!!!!'
.....................................
"ครืด ดดๆ / ฮัลโหล  ครับ ขอโทษครับแม่ ครับฮานึลรู้แล้ว..."  พี่เทียร์สพูดกับโทรศัพท์แล้วหันมามองฉัน ถึงจะไม่ได้หันไปถามว่าใครก็รู้ดี ชั้นมองพี่เทียร์สผ่านเงาสะท้อนของกระจกรถโดยที่เจ้าตัวไม่รู้
"ขอเวลาให้เธอหน่อยนะครับ... น้อง คงต้องการเวลาสำหรับเรื่องนี้"
อึกกก!! นี่เขาเรียกชั้นอย่างนั้นกับน้าแชรินแล้วหรอ ยอมรับเป็นน้องเรียบร้อยแต่ไม่ได้ถามความสมัครใจชั้นเลยเนี่ยนะ!!
"แม่พี่โทรมาหรอ? ป่านนี้ข่าวพวกนั้นคงขึ้นติดอันดับต้นๆไปหลายเดือนแน่" จีมินพึมพัม
"อ้าว แล้วนี่กะจะไม่มีใครถามถึงเจ้าแทยองมันบ้างเลยหรอ? แขนเข้าเฝือกเลยไม่ใช่อ่อ" ปาร์คจินพูดขณะที่ยังใส่ผ้าปิดตากันแสงอยู่
"เห็น ว่ามันจะกลับมาเกาหลีพรุ่งนี้กับผจ.เพราะถ่ายรายการต่อไปไม่ได้" พี่เมเนเจอร์ที่ทำหน้าที่ขับรถตอบถึงเหตุผลของคนไกลที่บาดเจ็บอยู่ แต่กลับไม่มีใครสนใจเลยนอกจากปาร์คจิน.... ..