Princess Prince เจ้าหญิงวุ่นวายกับเจ้าชายแปรปรวน
เขียนโดย 
Icecrabe
วันที่ 17 พฤษภาคม พ.ศ. 2559 เวลา 15.32 น.
แก้ไขเมื่อ 20 ตุลาคม พ.ศ. 2561 07.35 น. โดย เจ้าของนิยาย
8) Poison Pink
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความChapter 8
Poison Pink
ว๊อทททท!!!=[]= สัตว์ประหลาดตัวขนาดมหึมาสีชมพูฟรุ้งฟริ้งตัวหนึ่งโผล่ขึ้นมาจากอ่างน้ำที่
ฉันอาบเมื่อกี้ เอ๊ะ! จะว่าไปหน้าตามันน่ารักจังแฮะ
"มัน...มาแล้ว"ดรีโอร์ทำหน้ากังวลสุดๆพร้อมมองน้องชมพูอย่างไม่วางใจ
"ฉันว่าหน้าตามันน่ารักออก มันคงไม่ทำร้ายคนหรอกเน------"
โฮกกกกกกกกก!!!
(=[]=)(0_0)<<หน้าฉันและดรีโอร์
จู่ๆ น้องชมพูก็อ้าปากกว้างแล้วส่งเสียงคำรามดังมากจนฉันแก้วหูแทบพัง ฮือT_T หลังจากจบ
เรื่องบ้าๆนี่ ฉันต้องไปเช็ค กระดูก ทั่ง โกลน ซักหน่อยแล้วว่ายังใช้การได้ดีอยู่ไหม
"ไม่ต้องหายใจพักนึงนะ!!!"
"ห๊ะ! เดี๋--"ฉันยังพูดไม่ทันจบ ดรีดอร์ก็เอามือมาอุดปากฉัน นี่มันอะไรกันเนี่ย! จู่ๆก็มาปิดปากฉัน
จะฆ่ากันทางอ้อมรึไง
"อึ้บ! อ่อยอั๊นอ้ะ"ฉันพยายามพูด แต่เสียงดันออกมาดันเบาเหมือนปลวกตด T_T ฉันยิ่งดิ้น
ดรีโอร์ก็ยิ่งกระชับอ้อมกอดและออกแรงกดมือที่ปิดปากฉันมากขึ้น
ตึก ตัก ตึก ตัก
หึ้ยยย ไอ้หัวใจเฮงซวย มาเต้นอะไรตอนนี้เนี้ย อายเขาจะตายชัก ดรีโอร์จะได้ยินไหมนะ...
หวังว่าเขาจะไม่ได้ยินนะ ไม่งั้นเสียฟอร์มแย่ ลุคที่อุตส่าห์แอ๊บมาพังหมด!
ทันใดนั้น น้องชมพูก็ตัวหดเหลือเท่าขี้มด ดรีโอร์ถึงปล่อยมือทันที ทำให้ฉันที่ไม่ทันตั้งตัวก็ลื่น
พื้น ก้นจ้ำเบ้าเต็มที่
"โอ้ย!!! ไอ้ดรีโอร์=[]=*"
"ขึ้นต้นด้วยไอ้นี่ไม่เพราะเลยนะ หึ..."ดรีโอร์กระตุกยิ้มที่มุมปากเมื่อเห็นฉันเจ็บตัว ฝากไว้ก่อนเลย
นะ! ออกไปจากที่นี่ได้เมื่อไหร่จะให้ท่านพ่อพาไปตัดน้องชายให้เป็นขันทีไปเลย ชิ!--*
"คนอย่างนายน่ะ ไม่จำเป็นต้องพูดดีด้วยหรอก แค่ฉันยอมเสวนาด้วยก็บุญแล้วย่ะ!"
"อ้อ เหรอ"ยังมีหน้ามาทำกวนประสาทอีกนะ-*-
"แล้วที่พรวดพราดเข้ามานี่มีอะไร?"
"ไอ้ตัวเมื่อกี้นั้นแหละ"
"ห๊ะ? น้องชมพูนั่นอ่ะเหรอ ทำไมล่ะ?"
"เธอนี่ถามเยอะจัง"
"เรื่องของฉันน่า! ตอบมา่!!!
"เธอนี่ขี้วีนจริงๆ เจ้าตัวนั่นน่ะ มันทำอันตรายกับเธอได้นะ"
"ยังไงล่ะ ฉันไม่เชื่อหรอก หน้าตามันน่ารักอย่างนั้น-0-"ไม่ค่อยอยากจะเชื่อหมอนี่แฮะ หมอนี่ยิ่ง
ชอบแกล้งฉันอยู่ด้วย
"เธอเห็นน้ำสีชมพูในอ่างนั่นไหม?"ดนีโอร์ชี้ที่อ่างน้ำที่ฉันแช่
"ก็เห็นน่ะสิ ก็ไม่มีอะไรผิดปกตินี่"
"ไม่ผิดปกติที่ไหนกันล่ะ เจ้านั่นน่ะจะปล่อยสิ่งที่เป็นพิษออกมาก่อนปรากฎตัว ถ้าฉันมาช้ากว่านี้
สภาพเธอของพรุน"
"ห-หา?!=[]="พรุนเลยเรอะ! ฟังดูน่ากลัวชะมัด ยึ้ยยยย เห็นภาพ...
"แถมถ้าฉันไม่ปิดทางเดินหายใจเธอ แล้วเธอสูดดมพิษที่มาพร้อมการคำรามนั่น เธอจะรู้สึกปวด
แสบปวดร้อนในร่างกายราวกับร่างกายจะถูกไหม้ ก่อนที่พิษจะเจาะออกจากภายในผิวหนังผ่าน
กระแสเลือดออกมาสู่ภายนอก แล้วร่างกายเธอก็จะ......"
"พอ! หยุด! ฉันไม่อยากฟัง!"มันสยองเกินกว่าจะรับฟังได้ ฉันจึงรีบปรามไม่ให้ดรีโอร์พูดต่อ จะว่า
ไปคนเรา เอ้ย! สัตว์ประหลาดนี่ดูที่ภายนอกไม่ได้เลยนะ
"หึ! ยังไงก็เถอะ เธอไปพักจะดีกว่า สภาพตอนนี้ไม่ต่างกับอีเพิ้งเลย"
"ว-ว่าไงนะ!"ฉันยังไม่ทันได้ว่าอะไร อีตาดรีโอร์ก็หนีไปซะแล้ว
หลังจากจบเหตุการณ์ปะทะคารมกับอีตาดรีโอร์แล้ว...
"เฮ้อ...ผ่านมาสองวันนี่ เกิดเรื่องอะไรมากมายเลยจริงๆนะ..."ฉันเดินออกมาจากห้องน้ำพลางถอน
หายใจ แต่ละเรื่องมันเหนื่อยเกินกว่าที่องค์หญิงอย่างฉันที่วันๆเอาแต่นั่งเฉยๆไม่ทำอะไร ต้องมา
วิ่งสู้ฟัดยิ่งกว่าแข่งขันรายการเรียลลิตี้นี่...
"เฮ้อ..."ฉันถอนหายใจอีกครั้ง พร้อมกับตาที่เริ่มปรือจากความเหนื่อยล้า ก่อนจะหลับลงไปอย่าง
ไม่รู้ตัวเลยว่า...มีสายตาของบางสิ่งมองเข้ามาผ่านหน้าต่าง แล้วร่างนั้นก็หายภายในพริบตา!
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
