Boss and Me รักวุ่นวายเจ้านายของฉัน

-โรงพยาบาล-

"คนไข้ไม่เป็นอะไรมากนะคะ แค่ข้อเท้าแพลงเท่านั้น รัดผ้าเอาไว้สักอาทิตย์ แล้วก็พยายามอย่าลงน้ำหนักที่ขาข้างนั้นมากก็พอค่ะ" คุณหมอบอกหลังจากที่ตรวจร่างกายและรัดผ้าที่ข้อเท้าหั้นเสร็จแล้ว

"ขอบคุณมากนะคะคุณหมอ" ฉันบอก

"เสร็จแล้วใช่มั้ยหมิว" เสียงของผู้ชายคนนั้นดังขึ้น ไม่ยักรู้ว่าเขาจะรู้จักกับคุณหมอด้วยนะเนี่ย เอ๊ะ! หรือว่าแฟนของคุณหมอนะ

"เสร็จแล้วย่ะ แล้วนี่แทนขับรถยังไงจนเกือบชนคุณคนนี้เข้าล่ะ" คุณหมอถามกลับ เพิ่งจะรู้นะเนี่ยว่าชื่อแทน ฉันนั่งรถกับเขามาตั้งนานยังไม่กล้าถามชื่อเลย

"แทนประมาทไปหน่อยน่ะ เดี๋ยวแทนขอตัวก่อนนะ" เขาตอบและก็เดินเข้ามาหาฉัน

"เดี๋ยวค่ะๆ คุณจะทำอะไรคะเนี่ย" ฉันถามอย่างตกใจเมื่อจู่ๆเขาก็ทำท่าจะช้อนตัวฉันขึ้น

"ไม่ได้ยินที่หมอบอกหรอคุณ ข้อเท้าคุณแพลง ลดการลงน้ำหนักที่เท้า" เขาตอบและอุ้มฉันมานั่งที่รถเข็นที่พยาบาลเอามาเตรียมไว้ให้

"แทนกลับก่อนนะหมิว" เขาหันไปลาคุณหมอและก็พาฉันออกมาจากห้องตรวจ

-เช้าวันต่อมา-

"เมล์!! เสร็จหรือยังลูก มีคนมารอลูกตั้งแต่เช้าแล้วนะ" แม่ตะโกนเรียกฉันจากฉันล่าง ใครกันนะมารออะไรตั้งแต่เช้า ฉันได้แต่สงสัย หลังจากที่พยายามอาบน้ำแต่งตัวแต่เช้าในที่สุดก็เสร็จซะที ถ้านานกว่านี้แม่คงขึ้นมาตามฉันเองแน่ๆ

"ใครมาหรอคะแม่" ฉันถามเมื่อใกล้จะลงมาถึงชั้นล่างแล้ว

"เงยหน้ามาดูเองมั้ยลูก" แม่ตอบ

"เฮ้ย!!!" ฉันร้องอย่างตกใจ เมื่อคนที่มานั่งรอฉันก็คือคนเดียวกับที่ขับรถชนฉันเมื่อคืนไงล่ะ คุณแทนไง

"ตกใจขนาดนั้นเดี๋ยวก็ตกบันไดหรอกคุณ" เขาร้องทักขึ้น

"คุณมาทำอะไรที่นี่คะเนี่ย"

"ก็มารับคุณไปทำงานไง สภาพคุณเป็นแบบนี้ผมคงให้คุณไปทำงานเองหรอกนะ" เขาตอบ อ้อ! ทุกคนคงจะงงสินะคะว่าทำไมเขาถึงรู้บ้านฉันได้ ก็เมื่อคืนหลังจากที่ออกจากโรงพยาบาลเขาก็มาส่งฉันที่บ้านไงล่ะ ทั้งๆที่ฉันก็ยืนยันแล้วว่าไม่ต้องมาส่ง แต่เขาก็ดื้อจะมาส่งให้ได้ พอฉันไม่ยอมบอกทางเขา เขาก็จอดรถและล็อคประตูรถไม่ให้ฉันลงไปไหนจนกว่าฉันจะบอกเขา สุดท้ายฉันก็ยอมแพ้แล้วให้เขามาส่งฉันที่บ้านจนได้

"เฮ้อ ค่ะๆ ไปกันเลยมั้ยล่ะคะ" ฉันถามเมื่อเห็นว่าเขาไม่ยอมลุกสักที

"งั้นผมขอตัวก่อนนะครับคุณแม่" เขาให้ไปพูดกับแม่ฉัน เดี๋ยวนะ! เขาเรียกแม่ฉันว่าคุณแม่เนี่ยนะ ไปสนิทกันตอนไหนไม่ทราบ เหอะ! แต่ก็นะฉันทำได้แค่ถามในใจเนี่ยแหละ ฉันกล้าถามเขาตรงๆซะที่ไหนล่ะ

"เมล์ไปนะคะแม่" ฉันบอกลาแม่

"เดี๋ยวสิลูกเมล์ เอาอาหารเช้าไปด้วยสิคะ" แม่บอกพร้อมทั้งหยิบกล่องอาหารมาให้ฉัน

"ขอบคุณนะคะแม่" ฉันตอบและยื่นมือไปรับกล่องอาหารที่แม่ แต่ก็มีมือของคนอื่นมาหยิบตัดหน้าฉันไป แถมยังหยิบกระเป๋าและเอกสารทั้งหมดไปจากฉันด้วย

"คุณแทนเขาดีมากเลยนะลูก ทั้งนิสัยแล้วก็รูปร่างหน้าตาท่าทาง" แม่กระซิบบอก

"เมล์ไปนะคะแม่" ฉันตัดบท

**เม้นๆๆๆๆๆ ด้วยนะคะ ^^ **