ลองรัก เเม้มันจะเจ็บ

             เเล้ะเเล้วก็มาถึงวันที่หลายๆคนตัองไฟว์เเล้วละคับ คือวันสอบปลายภาค!!!!

      สรุปว่าผมก็ดูตาราง  ที่ครูเเจกเเละเเปะหน้าห้องก็จะมีของห้องต่างๆๆอ้าวทำไมเราสอบคนละวันกะพี่บอมหมดเลย ก็ไม่ได้เจอเค้าเลยอ่าดิ  เฮ้ออ (นึกถึงเรื่องสอบก่อนไหม55)

          เเละก็มาถึงวันสอบวันเเรกทุกอย่างก็เป็นไปอย่างปกติ ผมก็เข้าห้องสอบด้วยวามรู้อันน้อยนิดเเละออกมาด้วยความมึนงง

         "เห้ยไอ้ต้น ทำได้ป่าวว่ะ คณิตเเม่งยากว่ะ"

         "ได้บ้างไม่ได้บ้างอ่า"

         "เห้ย ไอ้มู่ ทำได้ป่ะ มึงเก่งคณิตอ่า"

         "ไม่ได้เลยอ่า"

         "จริงหรอ"

         "อือ ก็งง ๆ อยู่"

        เห้อ พวกที่บอกทำไม่ได้ก็เห็นได้ท็อปหรือไม่ก็คะเเนนสูงตลอดเลย มันน่านัก

        ผมก็มองไปที่โตะหินอ่อนใต้ต้นไม้ที่เดิม ใจผมรู้สึกอ้างว่างมากเพราะไม่เห็นพี่บอมอยู่ ผมอยากเจอพี่บอมอ่า  ไม่รู้ว่าทำไมทั้งที่เราไม่เคยคุยกันสักครั้ง เเต่ทำไมผมถึงชอบเค้าเเละอยากเจอทุกวัน ที่สำคัญ มันจะปิดเทอม  ตั้ง3เดือนเเนะ โอ้ยยยย

        "ต้น  ไอ้ต้น  เหมอไรเนี่ย  ไปกินข้าว เดียวคนเต็มโรงอาหาร"

        "เออ โทดที" 

      จากนั้นก็เข้าสอบเสร็จก็กลับบ้าน

              เเป้น  เเป้นนนนนนนนนนนนนนน

        ตา สวัสดีคับ   ตั้งใจสอบนะลูก

        ตรับ

        เเละก็สอบ จนถึงวันสอบวันสุดท้าย  ผมก็ไม่ได้เจอพี่บอมเลยคับ  

        พอวันรุ่งขึ้นผมเลยชวนเพื่อนไปเที่ยวที่โรงเรียน  เพราะรู้ว่าวันนั้นพี่บอมสอบ โดยออกอุบายเดียวเลี้ยงส้มตำ  

        " มึงคิดงัยเนี่ยถึงอยากมากินส้มตำที่โรงเรียน"

        "ฉลองปิดเทอมงัย 3 เดือนเลยไม่คิดถึงกุหรอ"

       "กุซื้อไก่ย่างมาด้วย  จะขาดไก่ย่างไม่ได้นะส้มตำอ่า"

        ผมนี่กลืนน้ำลาย  หิวเเล้วกินๆๆๆๆ 

       เเละผมก็เเอบออกมานอกห้องเรียนบ่อยๆ เพราะเเอบมามองหาพี่บอมว่าเค้าสอบเสร็จยัง

   เห้ยเค้าเดินออกมาเเล้ว ผมรีบเดินเข้าห้อง  เเละพวกเขาก็ไปนั่งที่เดิม ผมก็เเอบมองบ่อยๆเเละจู่ๆเขาก็หันมา ผมก็หันหน้าหนี เเต่เห็นพี่เขาจ้องผมอยู่  

     จากนั้นพี่เขาก็ถึงเวลาสอบวิชาสุดท้ายผมกะเพือนเห็นว่ามันเย็นเเล้วก็กลับ  เเค่นี้ก็เอา

                      เเละเเล้ว ก็ ผ่านไปสำหรับ ม 2.....................