โรงแรมประหลาด

วันรุ่งขึ้น ในห้อง1313(ห้องที่ยูริกับโอปอพักอยู่) โอปอเดินออกมาจากห้องน้ำหลังจากที่อาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้ว เธอเห็นยูมินั่งอยู่บนเตียง

"อ้าว ยูมิตื่นแต่เช้าเลยนะไม่สมกับเป็นเธอเล้ย"โอปอแกล้งถาม

"ฝันร้ายน่ะ อย่าไปใส่ใจเลย ไปกินอาหารเช้ากันดีกว่า"ยูมิบอก โอปอพยักหน้า

 ณ ห้องอาหาร... เมื่อทั้งสองกินอาหารกันอยู่ ฟิ้ว(เสียงลมพัด) ทันใดนั้นฝนก็ตกลงมา ครืน!

ทันใดนั่นเด็กผู้หญิงคนนึงก็วิ่งเข้าพร้อมพูดว่า"ช่วยด้วยค่ะๆ ใครก็ได้ช่วยด้วย!!"โอปอลุกขึ้นพร้อมพูดว่า"นี่เธอใจเย็นหน่อยสิ เกิดอะไรขึ้นๆ"โอปอถาม

"คือ ฉันอ่านหนังสืออยู่ก็ได้ยินเสียงโคโค่..."เธอเล่า "โคโค่?"ยูมิสงสัยไปด้วย"อ๋อ โคโค่ชื่อฉันเอง แล้วไม่เห็นใคร แล้วก็ได้ยินเสียงอีกทีว่า..จงไป..."เธอยังพูดไม่จบ ครืนนนน(ฟ้าผ่า)

"ฉันว่า รอให้ฝนหยุดตกก่อนเหอะค่อยเล่าต่อ"โอปอเสนอ ทั้ง2พยักหน้า

เมื่อทั้งสามขึ้นมาบนห้องพักก็ได้ยินเสียง....

"หวูวว(ยาวๆ) ยิงงงงงงปืนนนนใหญ่ญญญญได้ดดดด(หลอนๆ)"

ทั้งสามหันหน้าเข้าหากัน พร้อมปิดหูตัวเอง "ฉ..ฉันไม่ได้หูฝาดใช่ไหม"ทั้งสามพูดพร้อมกันแถมยังพยักหน้าพ้อมกันอีก

ก๊อก ก๊อก(เสียงเคาะประตู)

"ใครจะไปเปิดล่ะ"ยูมิถาม "เอ้างี้"......

"ยังยิงเยา ปักกะเป่ายิงชุบ"ทุกๆครั้งก็ได้เหมือนกัน.....

"เอ้างี้ ใครอายุมากสุด ฉันเกิด45"โอปอเสนอ "ฉัน45"ต่อด้วยยูมิ "ส..46จ๊ะ"โคโค่พูดอย่างกลัวๆ

"ฉันเกิดเดือนเมษา"ยูมิพูด "ฉันกันยา อ้ายูมิเธอต้องเปิดแล้วล่ะ"โอปอบอก

เอี๊ยด!(เสียงเปิดประตู)

"ไม่นะ!"ยูมิกับโอปอพูดพร้อมกัน

เธอเอามือปิดหน้าเดินถอยหลังช้าๆ....

"ค..ครูมาทำไมคะ" อ้าวครูเคาะประตูนั่นเอง

"ครูเคาะประตูตั้งนานทำไมไม่เปิดประตูสักที แล้วนั่นใครน่ะ?"ครูทำหน้าดุๆ พร้อมชี้ไปที่โคโค่

"สวัสดีค่ะ เป็นครูของโอปอกับยูมิใช่ไหมคะ? หนูชื่อโคโค่ เป็นเพื่อนของโอปอกับยูมิค่ะ"โคโค่พูดอย่างตั้งใจ พร้อมยืนขึ้น

"อืม สวัสดีจ๊ะ"ครูพูด "ยูมิ โอปอเตรียมตัวทำแบบทดสอบ2  โคโค่จะไปดูก็ได้นะ วันนี่ทำข้อสอบ ห้ามลอกกันล่ะ"ครูพูดต่อ

โอปอกับยูมิทำหน้าเศร้าๆ และเดินออกจากห้องไป...