{Little child of clan Park}ตัวน้อยของตระกูลปาร์ค♥

 "ปะป๊ายอล ฮ้าาาาา!! " 

 

"คุณป๊า!!! กลับมาแย้ววว"

 

 

เสียงใสเจื้อยแจ้วตะโกนดีใจ วิ่งออกมาหน้าคฤหาสน์มา มากระโดดกิดคุณป๊าสุดหล่อเต็มรัก 

 

 

 

"แทซองอ่า..แทริน คิดถึงจังคนเก่ง ของปะป๊า"

 

 

 

ฮันบยอลโอบกอดลูกชายลูกสาวตัวน้อยวัยในอ้อมอกด้วยแรงรักแรงคิดถึง กลับมาจากทำงานเหนื่อยๆ พอเจอหน้าสองแสบก็หายเหนื่อยเป็นปลิดทิ้ง แถมได้เห็นหน้าหวานๆของภรรยาที่ไม่ว่าจะผ่านไปนานแค่ไหน ก็น่ารักน่าฟัดเหมือนเดิม 

 

 

 

ใช่แล้วล่ะ แทซอง แทริน คือลูกชายลูกสาวของเค้า แทซองเด็กผู้ชายหน้าตาคมหล่อ ดวงตาคมกริบแต่เปล่งประกายคิ้วหนาดกดำจมูกโด่งเหมือนพ่อถอดแบบมาไม่ผิด แต่ผิวก็ยังคงขาวสว่าง เหมือนแม่ วัย3ขวบ กำลังน่ารัก ส่วนแทริน เด็กน้อยแก้มกลม ตากลมโตหวาน จมูกโด่งรั้น ผิวขาวราวอมชมพู ริมฝีปากสีแดง วัย2ขวบกว่าๆ กำลังจ้อเลย ทั้งสองคนนี้คือโซ่ที่เชื่อเมเบลกับฮันบยอลไว้ด้วยกัน คือแก้วตาและดวงใจสุดหวงแหน 

 

 

 

หลังจากเรียนจบ คุณแม่และคุณพ่อ บินลัดฟ้า มาประเทศไทยเพื่อมาสู่ขอบุตรสาวให้มาเป็นสะใภ้ใหญ่ตระกูลปาร์คทั้งเมเบลและอลิซ ทุกอย่างเป็นไปได้ด้วยดี งานแต่งจัดขึ้นในโบสถ์ แขกเหรื่อมากันมากมาย เพราะคุณแม่คุณพ่อก็เป็นที่รู้จักทางสังคมอยู่เเล้ว หลังจากนั้นไม่นานเมเบลก็ตั้งท้อง แทซอง แล้วก็มามีแทริน โดยที่ อลิซยังไม่มีตัวน้อยเลย  

 

 

เมเบลเปิดธุรกิจร้านกาแฟร้านเค้กแบบพอตัว ใต้บริษัทใหญ่ที่ ถูกคุณceo ใหญ่ ปาร์คฮันบยอล บอกให้เปิดใต้บริษัทนี้ได้อยู่ในสายตาตลอด ส่วน คู่รักโฮวอน เป็นช่างภาพอิสระชื่อดัง พร้อมควบตำแหน่งผู้ถือหุ้นใหญ่รองจากพี่ชาย ที่ทำตัวชิวตามประสา ส่วนภรรยาคนสวยอย่างอลิซ ก็เป็นแฟชั่นดีไซนเนอร์ ที่เพียงแค่ออกแบบส่งให้ห้องเสื้อชื่อดังมากมาย 

 

 

 

"แทซอง แทริน เดี๋ยวให้ปะป๊ายอล อาบน้ำก่อนนะคะ..ตอนนี้ปะป๊าตัวเหม็น ม้ากมาก"เมเบลว่าเสียงนุ่ม พลางทำปากยู่ เมื่อบอกว่าตอนนี้ปะป๊าของเด็กตัวเหม็นมาก 

 

 

 

"งื้อออ ซองว่าแย้ว ว่ากลิ่นอะไร ตุๆ ที่แท้ก็ ปะป๊ายอล นี้เอง" เด็กชายวัยสามขวบว่าทำจมูกฟุดฟิด 

 

 

 

"คุณป๊า ยีบๆ ไปอาบน้ำเยย เ้พราะคุณแม่บอกว่า.. ถ้าใครไม่อาบน้ำ จะฉกกะปก "เด็กน้อยแทรินว่าปากยู้ขึ้นยู่ลง จนแก้มกลมๆนั้นขยับไปมา น่าฟัด 

 

 

 

เด็กน้อเด็กเมื่อกี้ยังแย่งกันฟัดอยู่เลย..

 

 

 

"ครับๆ งั้นปะป๊า ไปอาบน้ำก่อนนะ ไหนๆ ก่อนไปมาฟัดหน่อยซิ ทั้งสองคนเลย" ฮันบยอลว่าเสียงนุ่มดลางคว้าสองแสบมากอดรัดฟัดเหวี่ยง 

 

 

 

"คิคคค ปะป๊า...แทริน จั๊กจี้"

 

 

"อ๋อยยย..ปะป๊ายอลลล เหม็นนนฝุดๆ"

 

 

สองแสบหัวเราะคิกคัก ที่ถูกปะป๊าสุดรักฟีดแก้มจนจัณกจี้ไปหมด 

 

.

.

.

.

 

"เมเบลอ่าาาา พี่เหนื่อยมากๆเลย" 

 

 

เมื่อเข้ามาอยู่ในห้อง กันสองต่อสอง ฮันบยอลก็เข้ามากอดร่างนุ่มนิ่ม คลอเคลียเบาๆ พูดเสียงออดอ้อน 

 

 

จนเมเบลหลุดยิ้ม พี่บยองคนเย็นชาตอนนี้แทบจะไม่มีเเล้ว มีแต่ฮันบยอลคนอบอุ่น โรแมนติค รักครอบครัว แถมยังขี้อ้อนอีกด้วย 

 

 

 

"คืนนี้ ก็นอนไวๆ เบล เตรียมน้ำไว้ให้พี่เเล้วนะ" เมเบลว่าดันหน้าคุณสามีสุดหล่อ ออกก่อนจะโยกหัวไปมา 

 

ไ่ม่ว่าจะผ่านไปนานแค่ไหนก็หล่อเหมือนเดิม จากเด็กหนุ่มสูงโปรง ทรงผมหน้าม้าสีดำ ตอนนี้กลายเป็นสีน้ำตาลเฮเซล อันเดอร์คัท เสยผมเป็นทรงดูภูมิฐานโชว์เครื่องหน้าหล่อเหลา 

 

 

 

"คุณแม่คนสวย..อาบน้ำให้ปะป๊าหน่ยสิคะ" ฮันบยอลพูดเสียงออดอ้อนพลางกดจูบแก้มนิ่มสูดดมกลิ่นหอมอ่อนๆมี่ตนนั้นชอบเหลือเกิน  

 

 

คนที่ถูกอ้อนบึนปากใส่อย่างหมั่นใส้ พลางส่ายหน้าไปมา

 

 

 

"ไม่ค่ะ..บยอลโตแล้ว ต้องอาบเองสิครับ หื้มม" เมเบลแก้งปฎิเสธเหมือนเวลาที่ตนพูดกับลูกๆ พลางดึงแก้มสามีไปมา ที่ตอนนี้ยู่ปากใส่ เมเบลจึงจุ้บปากสามีไปทีก่อนผละออกมา 

 

 

 

"แต่บยอลเหนื่อยนิครับ...คุณแม่ใจร้ายจัง" แม้จะรู้แล้วว่ายังไงภรรยาสุดน่ารักต้องไม่อาบให้แน่แต่ก็อยากออดอ้อน แถมได้จุ้บเมื่อกี้อีก 

 

 

 

 

"จะเอาอะไรคะ พี่บยอล เทเบลต้องลงไปเตรียมมื้อเย็นนะ" เมเบลที่คิดว่าสามีงอแง เลยเอ่ยถามออกไปตรงๆ ด้วยน้ำเสียงหวานชวนฟัง ไม่มีหงุดหงิดสักนิด

 

 

ฮันบยอลรั้งเอวบางๆ ของภรรยามาแนบชิด ก่อนจะเอนหน้าผากตนแนบลงไป พร้อมปลายจมูกที่สีกัน พลางเอ่ยขอ สิ่งที่ต้องการ 

 

 

"โป๊ะโป๊ะ ค่ะที่รัก" ฮันบยอลพูดเสียงหวานเยิ้ม 

 

 

 

"เมื่อกี้ก็ทำไปแล้วนะ.."เมเบลว่าหน้างอๆ 

 

 

 

"มันเร็วอ่าา.. พี่ไม่ทันตั้งตัวเลย เร็วสิคนดี"

 

 

เมเบลกลั้นยิ้มก่อน จะค่อยประทบจูบลงไปบนริมฝีปากหยัก พอจะผละออกก็ถูกมือกนาล๊อคท้ายทอยไว้ 

 

 

พี่บยอลเป็นงี้ทุกที..>/////<

 

 

 

ฮันบยอลบดจูบลงมาอย่างแนบสนิท รสจูบหอมหวานเหมือนเคย ขบเม้มริมฝีปากล่างเบาๆก่อนจะลุกล้ำเข้าไป ใบหน้าคมปรับเปลี่ยนองศเพื่อรับจูลที่รุนอรงเเละละมุนยิ่งขึ้น ฝ่ามือบางยกขึ้นคล้องคอสามีก่อนรั้งลงมา ทั้งคู่โลมลันกัน อย่างลืมไปลูกๆตัวน้อย อยู่ห้องข้างๆ มีประตูเชื่อม สามารถเปิดเข้ามาได้ 

 

 

 

"อื้ออ.." เมเบลหงุดเสียงครางออกมา หอบใจ ชั่วครู่ ก่อนฮันบยอลจะประกบจูบลงมาอีก 

 

กับคนนนี้เท่าไหร่ก็ไม่พอ..

 

 

 

แกร้ก!!

 

 

 

ผ่างงงงงงง!!!!!

 

 

 

"ง้าาาาา ปะป๊ายอลลล โป๊ะโป๊ะ หม่าม๊า อีกแย้ววววว!!" เสียงลูกชายคนโต เปิดประเชื่อมเข้ามาเจอภาพปะป๊ากะหม่าม๊า โป๊ะโป๊ะ กันพอดี ยกมือขึ้นปิดหน้าแต่ก็ไม่วายมองผ่านร่องนิ้ว 

 

 

แปลกจังงงง ทำไมปะป๊ากับหม่าม๊า โป๊ะโป๊ะกัน ไม่เหมือนของ ซองเยย

 

 

"แง้งงงงงงง คุณป๊าาาาาา กัดปากหม่าม๊าาาาาา ตำมัยยยยย!!'' ส่วนเด็กน้อยแทรินส่งเสียงร้อนเข้าใจผิด  

 

 

 

 

@@@@@@@@@