i LOVE U sister พี่สาวที่รัก^^
เขียนโดย 
ฺBookky12223
วันที่ 2 พฤษภาคม พ.ศ. 2559 เวลา 13.24 น.
แก้ไขเมื่อ 15 พฤษภาคม พ.ศ. 2559 22.35 น. โดย เจ้าของนิยาย
8) อย่าไปกลัวมัน2
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
~~~~~~~~~~~~เช้าวันต่อมา~~~~~~~~~~~~~~
"ยู ยูอยุ่ไหนอะยู"
"มีอะไรแบท" ยูจึงรีบว่งมาที่ห้องนอน
"เมื่อคืนแบทฝันร้ายอะยู"
"แบทฝันว่าไร บอกยูได้มั้ย"
"ก้แลมฝันว่ายูเปนแวมไพ์เหมือนเนอะ แล้วยูก้จะดูดเลือดแบทด้วยนะ" คำพูดของแบททำหั้ยยูถึงกับผงะ
"โธ่แบท ความฝันก้คือความฝันหน่า คิดไรมากไม่ใไรหรอก ฝันร้ายจะกลายเปนดีนะเธอ" จากนั้นยูจึงลูบหัวแบทเบาๆ
"อื้อออ"
"ป่ะแบทไปอาบน้ำได้แล้ว แล้วมากินข้าวนะ"
"อื้มมม"
แล้วแบทก้ขยี้ตา อย่างงัวเงีย
"อย่าขยี้ตาสิแบทเด๋วตาก้ช้ำหรอก"
"อื้อออ" แล้วยูก้มองตามหลังแบทที่เข้าห้องน้ำไปอย่างปรงๆ เพราะยังไงแบทก้ต้องไปขยี้ตาในห้องน้ำอีก
~~~~~~~~~~~~~~สักพัก~~~~~~~~~~~~~~~
แบทเดินเช็ดหัวออกมาจากห้องน้ำ
"มาแบทเดี๋ยวยูเช็ดให้"
"เออ ยูนี่ก้แปลกเนอะทำเปนตั้งหลายอย่าง บางอย่างแบทยังทำไม่ได้เลย ยูเอาเวลาไหนไปเรียนอะ"
"ไม่มีไรหรอก ก้ยูเก่งอะ"
"ค่าาา กัปตันยู"
"หนิ แบทอย่าเรียกชื่อเติมสิ"
"น่ารักดีออก ทำไมยูไม่ชอบอะ แล้วชื่จิงยูชื่ออะไรอะ อยากรู้"
"อยากรู้จิงออ"
"อยากสิ"
"หอมแก้มก่อน"
แบทก้หันมาหอมแก้มโดยว่าง่าย
"ไม่บอก"
"อะไรอะยูนิสัยไม่ดีเลย"
"นิสัยไม่ดีแล้วรักป่ะหล่ะ"
"ไม่บอก"
"แล้วแต่น้าาา"
"เอาดีๆ ยูชื่อจิงนามสกุลจิงอะไร"
"แบทจะอยากรู้ไปทำไมละ"
"เอ้าเปนแฟนกันก้ต้องรู้สิไม่รู้ได้ไง"
" ยูชีจิน จีนวานิช จบมะ "
"ก้แค่เนี้ย แบทนีาโชคดีจังเลยเนอะ"
"ยังไง"
"ก้แบทมีแฟนหล่อ รวย เปนดาราอีกตังหาก นิสัยดี น่ารักด้วย"
"ดีมากพูดงี้จะได้อยู่กันไปนาน"
จากนั้นยูจึงเดินไปเอาอาหารในครัวมาให้แบท
"อ่าวยูแล้วของยูหล่ะ ตั้งแต่รู้จักกันมาแบทยังไม่เคยเหนยูกินอะไรเลยนะ เมื่อวานยูก้ไม่ได้กินข้าวเย็นที่บ้าน"
จากนั้นยูก้ไปนั่งเก้าอี้ฝ่ายตรงข้ามกับแบทแล้วพูดว่า
"แบท ถ้าวันนึงยูบอกอะไรกับแบท แบทจะโกดยูมั้ย"
"แบทจะโกดยูเรื่องอะไรหล่ะ"
"อื้มม" แต่ยูก้ยังไม่กล้าบอกแบทอยูาดี
"ตอบก่อนสิว่ายูเอาเวลาไหนไปกินข้าวกินปลา"
"เออน่า แบทกินไปเหอะไม่ต้องห่วงยู"
ตื้ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เสียงโทรศัพท์เข้า
" ฮัลโหมีไรไอ้บี "
"มึงอยู่ห้องป่ะเนี่ย"
"อยู่มีไร"
"เออ กุกะเนกะลังเข้าไปนะ"
"เนมามาไมอะ"
"เอ้า!!! ก้เมื่อวานกุบอกแล้วไงว่าเนจะย้ายไปยูห้องข้างๆเราอะ"
"อ้อ จะมาจิงๆเหลอ"
"เออสิ"
"เอองั้นแล้วแต่พวกมึงชะกันมาถึงแล้วก้บอกกุด้วย"
"เออๆ เจอกัน"
~~~ตื้ด~~~
"บีโทรมาเหลอยู"
"อืมมไอ้บีมันโทรมา"
"มีไรป่าว"
"แบท" แล้วยูก้เอามือมาจับมือแบท
"มีไรยู ทำไมมือยูเย็นขนาดนี้"
"เนจะย้ายมาอยู่ข้างห้องเราวันนี้"
แบทถึงกับหน้าซีดแล้วพูดว่า
"จ จิงเหลอยู"
"จิงแบท"
"แล้วเราจะทำยังไงอะแบทกลัว"
"แบท แบทอย่าไปกลัวมันตราบใดที่ยูยังอยู่เชื่อสิเนมันไม่กล้าทำแบทหรอก แบทอย้าไปกลัวมัน ถ้ามันเหนว่าแบทกลัวมันก้จะยิ่งสนุกในการข่มแบท เข้าใจมั้ย"
"แต่เนมันไม่ใช่คนนะยู มันเปนเเวมไพร์ ยูสู้ในไม่ได้หรอก"
ยูเริ่มคิดว่าทำไมแบทถึงไม่เชื่อใจตัวเองเลยว่าตัวเองสามารถดูแลแบทได้
~~~~~~~~~~ก้อกๆๆๆ~~~~~~~~~~
"เด๋วยูไปเปิดเอง" จากนั้นยูจึงเดืนไปเปิดประตู และยูเองก้รู้ว่าคนที่มาเคาะประตูคือคัย
"ไง ไอ้ยู"
"เออ"
"เปนไรว่ะ ไมไม่สดใสหน่อยว่ะ "
"ยุ่ง แล้วไหนละเน"
"อ้อ เด๋วเนเดินตามมาหน่ะ"
"เออๆ งั้นมึงจะเข้าห้องมั้ยเนี้ย"
"ไม่เอาหว่ะ เนมันให้กุมาเปิดห้องก่อน"
"เออๆ ดูแลมันดีๆด้วยอย่าให้ไปยุ่งกะคนอื่น เข้าใจ๋"
"อะไรของมึงวะยู"
"เออ ไม่ใไรหรอกกุก้พูดไปงั้นแหละ มีไรก้มารียกละกัน"
"เออๆ กุไปละ"
******ปึ้ง******
"บีมาแล้วใช่มั้ยยู"
"ใช่ แบทกินไปเหอะ"
แบทจึงวิ่งมาหายูแล้วก้กอด
"แบทกลัวอะยู"
"แบทไม่ต้องกลัวหรอก ยูบอกแล้วไงแบทต้องเข้มแข็ง แล้วทำไมแบทถึงเลิกกะเนอะบิกยูได้มั้ย"
"ก้เนมันทำแบทเสียใจหลายครั้ง มีกื๊ก เที่ยวกลางคืน โกหก เปนคนไม่ดี เป็นแวมไพร์"
คำพูดสุดท้ายของแบททำหั้ยยูถึงกับผงะ
"ทำไมเหลอแบทเกียจแวมไพร์เหลอ"
"แบทก้ไม่ได้ถึงกัยเกียจหรอกยูแต่เเบทเกียจคนโกหกเนมันไม่ยอมบอกแบทตรงๆตั้งแต่แรก แบทละเกียจคนโกหกจิงๆ แล้วลองคิดดูนะยู แวมไพร์มันไม่ใช่คนนะมันเปนผี แบทเลยหนีเนมา"
ยูซึ่งรูอยู่แก่ใจว่าตัวเองก้เปนเหมือนเน จึงเข้าใจหัวอกของเนเปนอย่างดี
"อื้มมม"
~~~~~~~ก้อกๆๆ~~~~~~~
"คัยมาอีกละ เด๋วแบทไปเปิดเองนะ"
"อื้มม" ยูให้แบทไปเปิดทั้งๆที่รู้ว่าเปนคัย
"เน"
"ตกใจเลยเหลอแบท"
แบทพยายามจะวิ่งไปหายูแต่เนจับแขนแบทไว้ก่อน
"จะไปไหนละแบท หายูเหลอ ยูมันช่วยไรแบทไม่ได้หรอก"
แบทเริ่มตัวสั้นแล้วตะโกนเรียกยู
"ยู ยู ช่วยแบทด้วย"
ถามว่าญุรู้มั้ยยูเหนหมดทุกอย่างแต่ยูไม่ไปช่วย
"กลัวเนเหลอแบท จะกละวทำไมหล่ะ เรายังเคยนอนด้วยกันเลยนะ"แบทเริ่มตัวสั่นมากกว่าเดิมแล้วเหมือนจะเปนลม
"เน แกพอได้แล้วนะ เหนมั้ยว่าแบทกลัวแกมากแล้วนะ"
แล้วต้นเสียงก้เดินออกมา
"กว่าจะมาได้เนอะ แบทดูสิว่าคนงี้รักแบทจิงๆเหลอแบทตะโดนเรียกสะขนาดนั้นยังไม่กระตือรือร้นออกมาอีก"
"แกต้องการไปเน แกบอกชั้นมาแล้วปล่อยแบท" ยูเริ่มเดินมาใกล้แบบไม่กลัวอะไรทั้งนั้น
"ชั้นรต้องการแบทคืนไม่งั้นแกก้ต้องตายเพราะถ้าแกตายแบทจะได้กลับมาหาฉัน"
"5555"
"ขำไรยู"
"ก้ขำแกไงเน แกมั่นใจได้ไงว่าถ้าชั้นตายแล้วแบทจะกลับไปหาแก"
"เพราะแบทรักชั้น แบทไม่ไดรักแกไงยู" เนเน่พูดอย่างตะกุกตะกัก้พราะตัวเองก้ไม่แน่ใจเหมือนกัน
"555 แกนี้ก้ตลกดีนะเนี่ย ปล่อยแบทเถอเนถ้าแกๆม่อยากเจ็บ"
"ชั้นจะเจ็บได้ไงยูแกจะบ้าเหลอ"
"แกลืมอะไรไปรึป่าวเน ชั้นก้เปนเหมือนแกนะ อีกอย่าง สกิวของชั้นก้มากกว่าแกหลายเท่าเลยนะ ทางที่ดีแกปล่อยแบทดีกว่า แล้วต่างคนต่างอยู่"
"นี่มันอะไรกันอะแบทงงไปหมดแล้วนะยู"
"ชั้นไม่ปล่อย"
"แล้วแกจะหั้ยชั้นทำไงแกถึงจะปล่อย" ยูยื่นพูดอย่างสบายๆ
"ยูทำไมดูยูไม่ค่อยเปนห่วงแบทเลยหล่ะ"
"แบทยูบอกแล้วไงไอเนมัรไม่กล้าทำแบทหรอก"
"ยูมั่นใจได้ไง"
"ตกลงจะเอาไง เนแกจะหั้ยชั้นทำไง"
"แบทดูนะเนจะให้ดูความรักที่ไอ้ยูมันมีให้แบทนะ"
เนยื่นปืนให้ยู
"แกต้องยิงตัวแกเองก่อนชั้นถึงจะปล่อยแบท แต่ถ้าแกไม่กล้าก้หันปืนมายิงแบทเลย แล้วทุกอย่างก้จบ"
"เนเธอบ้าไปแล้วเหลอถ้ายูตายละ"
"โอ้ยไอ้ยูมันไม่กล้าหรอก มันปอดแหกจะตาย" ขณะที่ทั้ง2คุยกันอยู่ก้มีเสียง
~~~~~~~~~ปั้ง!!!!!~~~~~~~~~
ทั้ง2จึงหันหน้าไปหายู ยูยิงไปที่ท้องของตัวเอง
"กรี้ด!!!!! ยู"
"555เจ๋งดีว่ะยูนี่แกทำขนาดนี้เลยเหลอว่ะ" เนก้ปล่อยแบท แบทจึงวิ่งไปหายู
"ยู ยูตื่นขึ้นมาก่อน" แล้วแบทจึงหันไปหาเน
"เน เนบ้าไปแล้วเหลอ"
สักพักยูก้ลุกขึ้นมา
"แบทยูไท่ได้เปนไรเลยนะ"
"ห้ะ ยูเหมื่อกี้ยูยิ่งตัวเองไง ทำไมยูไม่เปนไรเลยหล่ะ พวกเธอเล่นอะไรกันกันอะ ยูเปนตัวอะไร"
"555ยูแกสุดยอดเลยหว่ะ"
"จบมั้ยไอ้เน ถ้าจบแล้วก้ออกไปสะ"
"เดี๋ยวก่อนชั้นมาเพื่อมายืมค้อนแกหน่อย"
"เออๆ เเปปนึง"
ยูจึงเดินไปหยิบค้อนมาให้เน
"อะ ไปได้ละกุว่าเรื่องนี้ต้องเครียยาว"
"เออ ไปละ ไปแล้วนะแบท"
แบทก้เปนลมลงไปกะพื้น
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
