รักได้ไหมถ้าหัวใจบ้านนอก
เขียนโดย 
forgetme
วันที่ 29 เมษายน พ.ศ. 2559 เวลา 12.49 น.
แก้ไขเมื่อ 30 เมษายน พ.ศ. 2559 06.35 น. โดย เจ้าของนิยาย
15)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ//ห้องสนทนา คนมมันหล่อ//
< โย่ว เพิ้ลๆ(กุญแจชีวิต) >
< อะไร อยู่กันแค่นี้(สมหวัง) >
< ว่าแต่ แกไม่พูดเหน่อแล้วดูเท่ว้ะ เดี๋ยวสาวตรึม(กุญแกชีวิต) >
< พูดเกินไปละ ไอ้คีย์(สมหวัง) >
< พวกนาย เราต้องเรียนก่อนนะ(เซลเซียส) >
< ความจริงพวกฉันก็เรียนอยู่แหละ เรียนๆ(สมหวัง)>
< ง่ะ ปิดเทอมทำแต่งานไม่ได้คุยกันเลย(กุญแจชีวิต) > ร้านทองละกิจการรีสอร์ทท่องเที่ยวธรรมชาติ
< ดีจัง เราไม่ได้ทำอะไรเลย นอกจากอ่านหนังสือ(เซลเซียส)>ทั้งบ้านเป็นหมอและปั๊มน้ำมัน
< แกได้กลับบ้านนอกมั้ย(กุญแจชีวิต) >
< กลับช่วงแรกๆ เดือนสุดท้ายย้ายมาอยู่กับรุ่นพี่
ที่เป็นลูกของเพื่อนพ่อน่ะ(สมหวัง) >
< พี่เรนใช่มั้ย(เซลเซียส) >
< ใช่ๆ(สมหวัง) >
< พี่เรนนี่อริไอ้แซคนี่หว่า(กุญแจชีวิต) >
< น่าจะใช่มั้ง(สมหวัง) >
< ฉันก็ไม่ค่อยชอบวะ ไอ้อ้วนหน้าปลวกนั่น(กุญแจชีวิต) >
< รู้สึกองศา จะไปเรียนละ(สมหวัง) >
< นายเคยเจอมั้ย(กุญแจชีวิต) >
< เคยบุกมาบ้านพี่เรน ฉันเลยห้าม(สมหวัง) >
< ว่าวๆ แล้วได้ทำแบบที่ฉันบอกป้ะ(กุญแจชีวิต) >
< ทำ(สมหวัง) >
< ทำจริงดิ ตูประชด แล้วเป็นไง(กุญแจชีวิต) >
< ก็ ยอมถอยนะ(สมหวัง) >
< เอ็งทำงานช้างไว้ละ ว่างๆไปเข้ายิมกับฉันเลย
ไปฝึกมวย(กุญแจชีวิต) >
< ทำไมว้ะ?(สมหวัง)>
< ก็เดี๋ยวไอ้แซคมันหมายหัวแกไง(กุญแจชีวิต) >
< ฉันน่าจะไม่ว่างวะ(สมหวัง) >
//จบการสนทนา คนมันหล่อ//
“ ไม่น่าจะว่างหมายความว่าไงวะ ”
“ น่า ”
“ ความปลอดภัยของเอ็งเลยนะเว้ย ”
“ คุยธรรมดาแบบนี้ตั้งแต่แรกก็จบ
แปปๆ พี่เรนทักมา ”(RAIN = พี่เรนจ๋าคนแมน)
ผมลืมบอกไปว่าเปิดเทอมแล้วไม่ต้องช่วยงานที่ร้าน
เพราะผมพอรู้ว่าคณะสมหวังคงเรียนหนัก
< สมหวัง >
< ครับ >
< ฉันรบกวนนายรึเปล่า >
< ปล่าครับ >
< ฉันแค่จะบอกว่า นายไปต้องไปช่วยร้านแล้วนะ
เด็กเสิร์ฟก็ได้แล้ว >
< แล้วพี่เรนล่ะ >
< ฉันก็ช่วยเหมือนเดิมแหละ อีกอย่างมันมีประโยชน์ต่อการเรียนฉัน >
< ครับ >
< งั้นฉันไม่รบกวนละ >
“ คีย์ ฉันว่า ฉันว่างละ ”
“ อ่าว ดีๆ ”
ผมเก็บโทรศัพท์ใส่กระเป๋ากางเกง แล้วสนใจสิ่งที่อยู่ตรงหน้าในชั้นเรียน
พักกลางวัน ผม กระเจี๊ยบและนภดล ลงมากินข้าวพร้อมกัน
//กระเจี๊ยบ//
“ เออ เดี๋ยวฉันไปซื้อนมเปรี้ยวก่อนนะ ”
“ นมเปรี้ยวอีกละ ชอบกินหลังอาหารเดี๋ยวก็ขี้แตกหรอก ”
เรนทักขึ้น มันยังไม่ชินอีกหรอ พอฉันไปซื้อก็บ่นทุกรอบ
ตั้งแต่ปี1 ละ
“ รีบไปรีบมานะ เดี๋ยวเย็นหมด ”
“ จ้า นภดล ” เดินอยู่ในร้านค้าดีๆเหมือนจะชนใครคนหนึ่ง
“ ขอโทษคะ ” คู่กรณีกล่าวขอโทษ อ่ะ น้องสมายนี่
“ ไม่เป็นไรคะ น้องสมายชอบกินนมเปรี้ยวเหมือนกันหรอ
เอ ซื้อตั้งสองกล่องกินหมดหรอ ”
“ คือ... ” น้องเค้าหน้าแดง สงสัยอยากให้ไอ้เรนแน่เลย
แป้วว่ะ ไม่ได้น้องเค้าชอบเพื่อนตู ฉันตบแก้มตัวเอง
“ เป็นอะไรคะ พี่กระเจี๊ยบ ”
“ เปล่าคะ เรนมันไม่ชอบกินนมเปรี้ยวหรอก
พี่ว่าน้องสมายเปลี่ยนเป็นนมจืดดีกว่านะ ”
“ สมายไม่กล้าเอาไปให้พี่เรนหรอกคะ ”
“ เดี๋ยวพี่เอาไปให้ก็ได้ ”
“ จริงหรอคะ ”
“ คะ ”
//กระเจี๊ยบ จบ//
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
