รักวุ่นวาย ของสาวห้าว

"เห้อออ เหนื่อยจัง เอ้ะ"

"หวัดดี ฉันชื่อรัน จำได้เปล่า"

"อ่อ อืม"

คนนี้ เอ่อออ อ่อ จำได้และ เป็นคนที่มาสารภาพรักกับฉันตอนม.ต้น ดันอยู่ห้องเดียวกันหรอ ไม่ทันสังเกตแหะ แต่มากล้าทักแปปนี้ ท่าทางจะลืมเรื่องตอนนั้นไปได้แล้ว เพราะฉันดันปฏิเสธไป

"นึกไงมาทักฉันน่ะ"

"ก็มันบังเอิญที่เธอย้ายเข้ามาในห้องเดียวกันหนิ ฉันเพิ่งจะออกจากโรงบาลเพราะเป็นไข้หนักมาก เลยเพิ่งรู้ว่ามีคนย้ายมา"

"อ่อ"

"เย็นนี้ว่างเปล่า"

"ก็ว่าง"

"ไปกินข้าวที่ร้านข้างๆเมืองนี้เปล่า มีร้านอร่อยๆอยากพาไป"

"อืม"

และก็ต้องตอบตกลงไป ซึ่งใจจริง ไม่อยากไป เพราะไม่แน่อาจจะ...ขอคบรอบที่ 2 

*ตกเย็น*

"นี่ไงร้านที่อยากพามา เป็นไงบ้าง"

"อืม ก็โอเค"

"หรอ ก็ดี"

หรูซะขนาดนี้ไม่ค่อยอยากเข้าหรอกนะ ค่าขนมฉัน ถึงจะพอจ่าย แต่ก็ไม่อยากเสียเงินเยอะๆไปเพื่อร้านอาหารหรูแบบนี้หรอก แต่ ถ้าชวนเรามา น่าจะจ่ายเลี้ยงเองแหะ

"เดี๋ยวเลี้ยงเอง จะอะไรก็สั่ง"

นั่นไง

"อืม เอาอะไรก็เอามาเหอะ"

......

"รัน เรียกมามีไร พูดมาเหอะ"

"เอ่อคือ...เธอเลิกกับแฟนแล้วใช่มะ"

ว่าแล้วต้องถาม อย่างกับคนรู้อนาคตแหนะเรา

"อืม แล้วจะพูดถึงทำไม"

"เอ่อคือ ตอนนั้นเธอปฏิเสธเพราะมีแฟนอยู่แล้วใช่ไหม"

"ตอนนั้นม.ต้น ฉันยังไม่มีใคร ถ้าจะพูดเรื่องนี้ หยุดเหอะ..."

"คือช่วยคบกับฉันได้มั้น ครั้งที่ 2 แล้วที่พูดแบ...."

ปึ้ง!!! เสียงทุบโต๊ะดังทั่วร้าน เพราะฉันทุบเองแหละ ด้วยความโหดและความความโมโหของฉันเลยเกิดอาการแค้นเคืองใจอย่างมาก จู่ๆพูดเรื่องแบบนี้ทั้งๆที่บอกให้หยุดพูด และยังทำใจที่เลิกกับนัทไม่ได้แท้ๆ หึ!!!

"บอกให้หยุดพูดตั้งนานแล้ว!!! ทำไมไม่หัดฟังฝั่งตรงข้ามบ้าง!!!"

"เอ่อคือขอโทษ ไม่ต้องตะโกนก็ได้ เดี๋ยวคนอื่นจะว่าเรา"

"ใคร ใครจะทำไม!!!"

.......

ทุกคนอยู่ในความเงียบ และมองมาที่โต๊ะของพวกเรา ด้วยความที่ว่า ฉันไม่เกรงใจคนในร้านเลย ถึงงั้น มันก็ไม่กระทบต่อตัวฉันอยู่ 

และฉันก็ออกมาจากร้านนั้น

"ฉันจะไม่มีทาง มาเหยียบที่นี่อีก"

ฉันพูดหน้าร้าน เพราะอะไรหรอ เพราะทำเรื่องน่าอับอายงั้นหรอ เปล่า เกลียดคนพามาต่างหากล่ะ ฉันเดินไปสถานีรถไฟเพื่อรอรถไฟสายที่บ้านฉันเอง ตัวคนเดียวนั่นแหละ เพราะเกลียดมาก ไม่รงไม่รอมันหรอก อารมณ์ของฉัน มีขีดจำกัด

Kanata Sara