Love ( เรื่องราวที่อยากให้เป็นจริง )

คาบ 6 วิชาภาษาไทย ตึก 5 ชั้น 4
     "นักเรียนทั้งหมดทำความเคารพ!"
     "สวัสดีครับ/ค่ะ!"
     "จ้ะ สวัสดีตอนบ่ายนะ ครูชื่อ...#%+&&*%@@%&%...บลาๆ" คาบที่ 6 วิชาภาษาไทย บลูก็ทำหน้าที่ของหัวหน้าได้ดีเลยที่เดียว และอาจารย์ก็สอนไปเรื่อยๆ จนหมดคาบ

ติ๊งต๊อง~

     "เอาล่ะ พอแค่นี้ก่อนนะ อาทิตย์หน้าอย่าลืมส่งงานด้วยล่ะ!" อาจารย์ตะโกนบอกพวกที่ขี้เกียจ ที่พอกริ่งของโรงเรียนดังหมดคาบปุ๊บ! ก็เก็บกระเป๋าปั๊บ! รวดเร็วทันใจดีแท้ - -
     "นักเรียนทั้งหมดทำความเคารพ!"
     "ขอบคุณครับ/ค่ะ!"
เฮ้อ! - - คาบเรียนแรกผ่านไปก็ค่อนข้างจะเข้าใจอยู่นิดหน่อยอ่ะนะ - -
     "ยัยบลู คาบต่อไปเรียนป่ะ?" ตัวเล็กเก็บกระเป๋าแล้วหาตารางสอนให้บลูดู
     "ไม่ได้บอกอาจารย์สอน น่าจะไม่มีเรียนทั้งสองคาบนน่ะนะ" บลูว่าแล้วสะพายกระเป๋า เตรียมจะลงไปข้างล่าง
     "บลู! บลู! อยู่บนนี้กันไหม? มันไม่มีใครมาเรียนต่อแล้วอ่ะ" ฉันว่าแล้วชี้ที่ตารางการใช้ห้องที่หน้าห้อง
     "ไหน?" บลูเดินมาดูแล้วว่า "อืม...อยู่นี้ก็ได้ ลมก็เย็นดีอ่ะนะ" บลูว่าแล้วเดินเข้าห้อง แล้ววางกระเป๋าลงบนโต๊ะหน้าห้อง
     "ลมเย็นอ่ะ อ๊ายยยยยยยย ><" ตัวเล็กเดินไปยืนขวางอยู่หน้าประตู เพราะประตูและหน้าต่างของทุกห้องในตึกนี้จะอยู่ตรงกันทุกห้อง และคงเพราะห้องนี้อยู่ชั้น 4 ด้วยมั้ง ลมเลยเย็นมากกว่าชั้นอื่นๆ เพราะลมเข้าทั้ง 2 ด้านเลยทำให้ตรงประตูทั้งด้านหน้า และหลัง ลมพัดแรง

ฟิ้วววววววววววววววว~

     "เย็นจริงอะไรจริงอ่ะ ><" ฉันลองไปยืนดูบ้าง ลมเย็นและแรงสุดๆ ชอบอ่ะ ><
     "แล้ววันนี้ต้องเข้ากิจกรรมบังคับไหมเนียะ?" นำ้เงยหน้าจากงานแล้วถาม
     "อืม...คงไม่เรียนแหละ ก็ไม่ได้ใส่ชุดมานี้นา" บลูว่าแล้ว เกาะแขนตัวเล็ก แล้วลมก็พัดอย่างแรง

ฟิ้วววววววววววววววววว~

     "อ๊ายยยยยยยยยย~ ฟินาเล่~ ><" บลูว่าแล้วก็กางแขนรับลม กำลังเล่นหนังเรื่อง ไททานิก อยู่เรอะ - -
     "ไปห้องน้ำกัน" โมเม ชวนยัยแก้มกับตัวเล็กไปห้องนำ้
     "เดี๋ยว! ใครเห็นเห็นลูกพลับกับแพรบ้างอ่ะ?" ฉันที่พึ่งนึกขึ้นได้ว่าไม่เห็นทั้งสองคนตั้งแต่เลิกคาบ
     "ลงไปข้างล่างกับธรแล้ว" บลูว่าแล้วเดินเข้ามานั่งเล่นในห้อง
     "อ่อ..." ฉันว่าแล้วเดินเข้าห้องตาม สักครู่ยัยแก้ม โมเม และตัวเล็กก็กลับเข้ามาในห้อง พวกเรานั่งเล่นกันอยู่ในห้อง ยัยแก้มนั่งเล่นโทรศัพท์กับโมเม ตัวเล็กกำลังคุยโทรศัพท์กับ....ไม่บอกดีกว่าเดี๋ยวตอนหน้าเฉลย ^^~ น้ำก็นั่งทำงานที่อาจารย์สั่งไป ยัยเอิร์นก็ไปหาแฟนมันโน่น~ ส่วนฉันกับบลูก็มานั่งเม้าท์กันตรงระเบียงหน้าห้อง
     "บลู!"
     "หือ?มีอะไรเหรอฟ้า?"
     "ฉันปรึกษาอะไรหน่อยสิ" ฉันว่าแล้วมองซ้าย - ขวา 
     "ว่ามาสิ" บลูทำหน้าจริงจังบ้าง แล้วนั่งขัดสมาธิ หันหน้าเข้าหาฉัน
     "บลูจะต้องไม่ไปบอกใครนะ!"
     "จ้าๆ -o-"
     "คือ.......ฉันมีเพื่อนอยู่คนเขาอยู่บ้านเดียวกันนะ เขามาปรึกษาว่า...เขานะเคยชอบเพื่อนในห้องคนหนึ่ง แล้วเพื่อนก็รู้กันว่าเขานะชอบเพื่อนคนนั้น แล้วเวลาที่ทั้งสองคนอยู่ใกล้กัน หรือแกล้งกันเล่นๆเงียะ เพื่อนในห้องก็จะล้อ จะแซวอยู่ตลอดอ่ะ" ฉันระบายสิ่งที่ไม่เข้าใจในใจให้บลูฟัง เพราะบลูนะเห็นบ้าๆ ติ๊งต๊อง เฮฮา แต่จริงๆแล้วเป็นคนที่ให้คำปรึกษาดีที่สุดในกลุ่ม เก็บความลับเก่งนะ
...ทำไมถึงพูดว่าระบายนะเหรอ?...
ก็เพราะมันคือเรื่องที่คาใจฉันเนียะแหละ ไม่ใช่ของใครหรอก แต่ก็ต้องโกหกไปว่าเป็นคำปรึกษาของคนอื่นเพื่อกลบเกลื่อน
     "อ่อ...แล้วมันจะเป็นอะไรล่ะ เขาก็แซวงั้นๆไปแหละ เล่นไปเรื่อยอยู่แล้ว อย่าคิดมากน่ะ" บลูว่าแล้วตบไหล่ฉัน
     "ก็มันรู้สึก....ยังไงก็ไม่รู้สิ ไม่พอใจ และก็ไม่ชอบด้วยแหละ" ฉันว่าแล้วทำหน้างอ
     "น่าาาาา~ นานๆไปก็ไม่มีอะไรแล้วล่ะ อย่าเครียดๆ"
     "ก็เขาชอบล้อกันอ่ะ แล้วจะให้ฉันทำไงอ่ะ! -o-" ฉันว่าแล้ว ก็เพิ่งรู้ตัวว่าเผลอหลุดไป 
ซวยแล้ว - -;
     "คือ....เพื่อนเขาเลยเครียดอ่ะ"
     "ก็บอกเพื่อนว่าอย่าคิดมาก แล้ววววว~ เพื่อนฟ้าตอนนี้ยังคิดอะไรกับเพื่อนคนนั้นอยู่รึเปล่าล่ะ?"
     "อืม...ก็ไม่รู้สิ มันยังไงๆอยูอ่ะ ไม่แน่ใจว่าชอบหรือไม่อ่ะ แต่เวลาเขาแกล้งหรือมาเล่นด้วย ก็รู้สึกว่ามันมีความสุขมากๆเลยอ่ะ" ฉันว่าแล้วมองหน้าบลูอย่างสงสัยตัวเอง
     "ว่าง่ายๆ อยู่ด้วยแล้วมีความสุข อยากยิ้ม หัวเราะ?"
     "อือ นั้นแหละ"
     "แล้วเวลาเขาไปอยู่กับแฟนของเขา หรือเวลาเขาพูดถึงแฟนของเขา ฟ้ารู้สึกเจ็บปวด หงุดหงิดบ้างมั้ยล่ะ?"
     "อืม..."
     "ไง...ถามตัวเองสิว่ารู้สึกยังไง ^^~"
     "ก็...รู้สึกนะ...มากอยู่นะ"
     "ก็แสดงว่า...ชอบเข้าแล้วล่ะ ชอบจังๆ หรือขั้นร้ายแรง...." บลูว่าแล้วทำหน้าเจ้าเล่ห์
     "ร้ายแรงอะไร!..."
     "ก็....ขั้นร้ายแรงถึงขั้นว่าตกหลุมรักเลยยังไงล่ะ ^^~" บลูว่าแล้วตาเป็นประกายเหมือนเจอของเล่นใหม่
     "ละ...แล้วชั้นควรจะทำไงดีอ่ะ"
     "ก็....บอกความรู้สึกนี้ไปสิ ^^" บลูทำหน้าเจ้าเล่ห์มาให้ฉัน
     "งั้นเหรอ? ฉันควร...จะ...บอก เหรอ?" ฉันว่าแล้วชี้นิ้วมาที่ตัวเอง
     "ช่ายยยยย~ ^^ ฟ้าควรบอกนะ"
     "หะ...หือ? บอก...บอกอารายยยยย~ ฉันควรบอกอะไร ฉะ...ฉันไปดีกว่าจะหมดคาบแล้ว" ซวยแล้วไง - -;; เผลอไปจนบลูจับได้อีกแล้ว ฉันรีบลุกแล้วเดินหนีเข้าห้อง ปล่อยให้บลูนั่งมองฉันด้วยแววตาเจ้าเล่ห์อยู่หน้าห้อง

ติ๊งต๊อง~ ติ๊งต๊อง~

     "บลูกี่โมงแล้วอ่ะ" ตัวเล็กถามบลูที่ตอนนี้ก็ยังนั่งมองฉันด้วยแววตาเจ้าเล่ห์เหมือนเดิม
ฮือๆ T^T เลิกแล้วต่อกันเถอะนาาาาาา~ T^T
     " 4 โมงแล้วกลับบ้านกันเถอะ" บลูว่าแล้วสะพายกระเป๋า แล้วทุกคนก็ต่างเก็บของเตรียมตัวกลับบ้าน
     "ตัวเล็กวันนี้ออกประตูใหญ่มั้ย?"
     "อือ" บลูถามตัวเล็ก แล้วทั้งสองคนนั้นก็ลงไปข้างล่างด้วยกัน
     "ป่ะ! กลับบ้านใครบ้านมันกัน โมเมไปกัน เออ! แก้ม! แก้ม!! จะไปด้วยกันมั้ย?" ฉันถามแก้มที่ตอนนี้เพิ่งเดินออกมาจากในห้อง
     "อือ ไปด้วย" 
เฮ้อ! หมดไปอีกวัน เฮ้อ! - - ทำไมวันนี้มันเหงาๆเงียบๆจังหรือเพราะ 'ตาบ้านั้น' กันนะ? เฮ้อ! เหงาเงียบจัง เซ็งๆด้วย - -