เธอและฉัน

"ประกาศถึง นักเรียนทุกคนนะคะ ให้มารวมตัวกันหน้าหอนาฬิกา ในเวลานี้ค่ะ ขอบคุณค่ะ ตึ๋งตึงตึ่งตึ้ง..." เสียงประกาศดังไปทั่วโรงเรียน นักเรียนพากันเดินและวิ่งไปที่หน้าหอนาฬิกาให้ทัน "เอ้ วันนี้เปิดเทอมม.5วันแรกวุ่นวายจังนะ ไม่เห็นเหมือนโรงเรียนที่เรียนตอนม.4เลย สงบ วันแรกนี่ก็....น่าเบื่อจัง :/ " สาวน้อยร่างบางบ่นในใจ "โครมมม~!!"ของกระจัดกระจายเต็มพื้นทางเดิน เต็มไปหมด และมีคนล้มลง"ขอโทษค่ะ!!" "นี่แก!!! ทำไมเดินไม่ดูทาง ชนฉันดูสิเลอะเทอะหมดแล้วนะ"สาวน้อย กำลังลุกขึ้นแล้วปัด หาผ้ามาเช็ดชุดนักเรียน ที่เปรอะเปื้อนไปด้วยฝุ่น "ยังจะมองอยู่อีกมาช่วยกันปัดสิ" "ค่ะๆ" แพรวเอาผ้ามาปัด เช็ดเสื้อผ้ามีนตั้งนาน จนอาจารย์เวรเดินมา "เธอสองคนทำไมไม่ไปที่หน้าหอนาฬิกาล่ะ" "พอดี...หนูกับเขาเดินชนกันเลยต้องปัด ชุดให้เขาอ่ะค่ะ เลยไม่ทัน" "งั้นเธอสองคนตามอาจารย์มา" "ค่ะ อาจารย์" สองคนตอบพร้อมกัน "เฮ้อ นี่หรือ มาเรียนโนฯ นักเรียนเรียบร้อย น่ารัก ฮึ น่าเกลียดมากกว่า" แพรวคิดในใจ

แต่ก็ไม่ทันที่จะคิดอะไรไปมากกว่านี้เพราะเดินมาถึงหน้าห้องพักครูแล้ว "เอานี่พวกเธอเอานี่ไปเซ็นซะนะ" อาจารย์ยื่นสมุดบันทึกเด็กไม่เข้าแถวให้มีน "เหอะๆ ฉันต้องเซ็นชื่อด้วยหรอคะ" "เออ" อาจารย์ตอบสั้นๆ "นี่แกเซ็นชื่อเสร็จแล้วก็ส่งให้อาจารย์ด้วย" "ค่ะ" แพรวส่งสมุดคืนอาจารย์ "วันนี้ตอนเย็นมาทำความสะอาดห้องพักครูด้วยนะ" อาจารย์สั่งมีนและแพรว"ค่ะ ได้ค่ะอาจารย์"แพรวตอบเบาๆ "งั้นก็ขึ้นชั้นเรียนได้อย่าลืมล่ะ" "ค่ะ" แพรวเดินออกจากห้องพักครู กำลังไปทางตึกเรียน

จนถึงห้องเรียน แพรวไม่ได้ทักทายใครเพราะไม่รู้จัก และเลือกนั่งข้างหลังว่างๆคนเดียว "ไง!""จ๊ะ" "ชื่ออะไรคะ" "ชื่อ แพรวค่ะ" "เธอล่ะ" "ฟาจ๊ะ" "อ้าว นักเรียนนั่งที่ได้แล้ว" แพรวและฟาไม่ได้คุยอะไรกันจนถึงเวลาเช็คชื่อนักเรียน "ชนนิภา" "มาคะ" จนถึงชื่อแพรว "มีล่า เจน" "มาคะ" "ไหนๆขอดูหน้าหน่อยสิ"แพรวลุกขึ้น "แอดดด" "ขออนุญาตเข้าห้องค่ะ" "เชิญ" มีนวิ่งมาในสภาพเหงื่อโชก เหนื่อยหอบ แพรวเห็นแล้วก็รู้สึกสมน้ำหน้าในใจ "ไหนแนะนำตัวซิมีล่า" "ชื่อ มีล่า เจน ชื่อเล่น แพรว อายุ17ปี โรงเรียนเดิม โรงเรียนพอลล่าไฮสกูล ค่ะยินดีที่ได้รู้จักทุกคนค่ะ" หลังจากนั้นมีนได้ยกมือขึ้น'ขอถามอะไรหน่อยค่ะ" "ได้ค่ะ" "มีแฟนหรือยังคะ" คำถามนี้ทำให้แพรวชะงักและเงียบ "แพรว"มีนเรียกแพรวหลายครั้ง "ไม่มีค่ะ" "ดีงั้น เป็นเด็กเราไหมเรามีนนะ" "ค่ะ" "อ้าวพอๆ เรียนกันเถอะนักเรียน" อาจารย์เริ่มสอน ฟาและแพรวก็แอบคุยกันไปเรื่อยๆ โดยเขียนกระดาษส่งกันไปมา มีนนั่งมองและสงสัยจึงดึงกระดาษออกจากมือแพรว "ฟาสวยมากๆเลยนะ" มีนทำท่าอ่านเสียงดังและล้อเลียนแพรว "เอาคืนมานะ" "ไม่ๆ แพรวน่ารักสุดๆ โอ้ยหวานหวะ" มีนไม่ยอมคืนให้ "โครมมม" "โอ้ยยย" แพรวเอาเก้าอี้ฟาดตัวมีนล้มลง ทุกคนในห้องตกใจรวมถึงอาจารย อาจารย์จึง์เข้ามาระงับสถานการณ์ไว้ "พอได้แล้วไปนั่งที่กันทั้งคู่เลยนะ" "ค่ะ!!" มีนและแพรวตอบพร้อมกัน ไม่นานก็ถึงเวลากลับบ้าน แพรวจัดของใส่กระเป๋านักเรียน และนึกถึงการทำความสะอาดที่ห้องพักครู และมีนก็ลากแพรวไป ที่ห้องพักครู เมื่อทั้งคู่ทำความสะอาดเสร็จ แพรวก็รีบขึ้นรถกลับบ้าน โดยที่ใจแพรวรู้สึกเบื่อโรงเรียนนี้มาก แต่แพรวก็ยังรู้สึกดีกับฟามากๆด้วย