diary'daily ชีวิตฉันแสนธรรมดา!
เขียนโดย 
อาไมม่อน
วันที่ 19 เมษายน พ.ศ. 2559 เวลา 14.52 น.
แก้ไขเมื่อ 19 เมษายน พ.ศ. 2559 15.51 น. โดย เจ้าของนิยาย
2) ตามหาเจ้าของ!==
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความเอายังไงดี กับวันนี้..
ฉันที่แต่งตัวเรียบร้อยพร้อมจะไปโรงเรียน..แต่กับ..ไปไม่ได้
"ไดอารี่บ้าเอ้ยย!!"ฉันที่ยืนด่าไดอารี่อยู่น่าประตูห้อง เหมือนคนบ้า
ก็จะให้ทำไงได้ล่ะ วันนี้แปลกกว่าทุกวันนิ ตั้งแต่มีเจ้าบ้านี้--*
"ไปโรงเรียนได้แล้วนะ ไดอา!"แม่ที่นั่งทานข้าวอยู่ในห้องครัวถึงกับตะโกนมาด้วย
ความอารมณ์เสีย
"ค..ค่ะ" เป็นไงเป็นกัน!
"หมับ!" เอามันไปด้วยเนี้ยแหละ!
'โรงเรียน มัธยม'
ตอนนี้เวลา '6.35' อยู่เลยแฮะ..เยี่ยมม
มีโอกาสที่จะตามหาเด็กผู้ชายคนนั้น แล้วแกก็จะได้ไปจากชีวิตฉันสักที!!
"เอ๊ะ.." แล้วเรา..จะรู้ได้ไง ว่าเด็กผู้ชายคนนั้น อยู่ร.รนี้รึป่าว "เฮ้อ.."
.
.
แล้วฉันก็ปล่อยเวลาล่วงเลยไป จนถึง 'คาบแรก'
"วันนี้เราจะมาเรียนเกี่ยวกับประวัติศาสตร์ ชาติไทยนะจ๊ะ.."ครูประวัติศาสตร์พูดขึ้น
ตอนเช้าเราไม่เห็นได้ทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอันเลยแฮะ-.-
(แม้แต่การเรียนก็ตาม)
"ครึดด!!"ประตูห้องถูกเปิดออก..
สิ่งที่ปรากฎขึ้นคือ..อาจารย์ประจำชั้นเรียนนั้นเอง
"ขอโทษนะค่ะนักเรียนที่รัก.."ครูประจำชั้นเอ่ยขึ้น
"สวัสดีค่ะ/ครับ...."
"อ่าจ๊ะ.."ทำไมครูดูรีบร้อนชอบกลนะ "วันนี้มีเด็กย้ายห้องกะทันหันนะ ซึ่งห้องเรียนของเขา มันเต็มจริงๆ ยังไงก็ขอให้นักเรียน เป็นมิตรกับเขาด้วยนะจ๊ะ^^"
ไม่นานนัก..เด็กผู้ชายที่ครูพูด ก็เดินเข้ามาในห้อง
"สวัสดี ผม กิตติวัต อิจิ ครับ"
เด็กผู้ชายคนนั้น..
"นั่งตรงที่ว่างเลยจ๊ะ"ครูประวัติพูด
"ตึก ตึก ตึก" ได้นั่งแถวเดียวกับเราแฮะ นั่งอยู่ด้านน่าเราด้วย ... ห๊ะ..
"สอนต่อเลยนะจ๊ะ^^"
.
'พักเที่ยง'
คงไม่มีคำอธิบายใดๆ เพราะเด็กผู้ชายในวันนั้น กลับมาแล้วว
เย้!!
"เยี่ยม"ถึงแม้จะคิดในใจอย่างงั้น แต่จริงๆก็ไม่รู้ว่าจะเอาคืนยังไง
ดูเขาสิ..ก็ไม่เลวนิ
เหวออ!! คิดไรเนี้ย!!!==
"ไม่อยู่แฮะ"เอ๊ะ..เมื่อกี่เขา."แย่จัง"
"น..นาย ถามหา"ฉันรีบหยิบสมุดออกจากกระเป๋า "เจ้านี้ใช่ม่ะ"
"ใช่" เขามองฉันเหมือนในใจของเขาพูดว่า 'แกมันหัวขโมย' ชัวร์ๆ
เขามองอยู่สักพักก่อนจะ..เอาสมุดไป แต่ไม่ 'ขอบคุณ' สักคำเลย
"นายจะไม่..." ฉันต้องหยุดชะงักไปสักพักเมื่อชาย ตรงน่ายื่นสมุดมาให้
สมุดไดอารี่ของเขา..
"เอาให้" เดี๋ยว..
"ม..มันเป็นของนายนิ"
"อืม" "ขี้เกียจเก็บไว้" "เดี๋ยวหายอีก"
"เอ๊ะ.." "ขอบใจ.."
"อ่า"
ฉันไม่รู้หรอกนะ ว่าผู้ชายตรงน่าคนนี้ จะรู้สึกยังไงกับฉัน
แต่ว่าอย่างน้อย เจ้าของไดอารี่คนนี้
ก็ไม่ได้...แย่อย่างที่ฉันคิด
บางที่ ก็อาจจะคล้ายๆกับเรา....ก็ได้มั้ง
*เฮ้ยย ทำไมใส่เสียงเพลงไม่ได้อ่าา ฮรึกๆ
**
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
