นางพญาไร้ใจ

เป็นเวลากว่าหนึ่งเดือน หลังจากองค์หญิงหลี่เหวินถูกเนรเทศ  ไปยังแคว้นจ้าว  ในช่วงภายในหนึ่งอาทิตย์หลังจากที่องค์หญิงลำดับที่สองของราชวงศ์ถูกเนรเทศ  ประชาชนและเหล่า ราษฎรต่างพากันลุกฮือต่อต้านกันอย่างหนัก  ยิ่งเมื่อได้รับรู้ว่า องค์หญิงองค์เล็กถูกขุนนางกังฉินให้ร้ายโทษฐานกบฎแต่เมื่อ ยืนยันความบริสุทธิ์จนพ้นโทษ แล้วยังถูกฮ่องเต้หลี่จงเนรเทศ ฐานหลอกลวงเบื้องสูง อันมีสาเหตุมาจากพระองค์แอบพระบิดาออกมานอกวังเพื่อแก้ปัญหาให้ประชาชน  ก็ยิ่งทำให้ราษฎรรู้สึกสงสารและให้ความเคารพเลื่อมใส ที่พระองค์ต้องทรงเดือดร้อนเพราะสละตัวเอง แก้ปัญหาให้ราษฎรแทนพระบิดาที่ไร้ความสามารถ  ก็ยิ่งสร้างความโกรธแค้นให้กับราษฎร จนลุกฮือก่อการจราจรในทุกหัวเมือง    จนบ้านเมืองลุกเป็นไฟ และเหตุการณ์ก็ไม่ผิดไปจากที่มี่เหยียน ได้คาดการณ์เอาไว้ เมื่อในช่วงเวลาที่บ้านเมืองกำลังวุ่นวาย และราชสำนักกำลังอ่อนแอเพราะขุนนางกังฉิน ที่ร่วมกันให้ร้ายองค์หญิงได้ถูกสั่ง  ประหารไปพร้อมกับขุนนางตงฉินที่ภักดีซื่อสัตย์ ทำให้ในเวลานี้ราชสำนักกำลังอ่อนแอ  เป็นเหตุให้แคว้นวุ่ยอาศัยโอกาสนี้ในการบุกเข้าตีเพื่อยึดแคว้นฉี  และในเมื่อแม่ทัพจินหยางและเสนาธิการเหอจื่อหลงได้ถูกสั่งประหาร ด้วยโทษหลอกลวงเบื้องสูง ทำให้กองทัพในเวลานี้อ่อนแอ  จึงถูกบุกยึดและตกเป็นเมืองขึ้นของแคว้นวุ่ยอย่างง่ายดาย  ฮ่องเต้หลี่จงและคนของราชวงศ์ล้วนถูกสำเร็จโทษจนหมด  องค์หญิงพระองค์โตถูกกักตัวเอาไว้เพื่อถวายตัวเป็นสนมในอนาคต  จินหย่งได้เตือนให้คนในตระกูลจินและตระกูลเหอ  เก็บตัวอยู่อย่างสงบเพื่อให้ปลอดภัยและรอดพ้น จากสถานการณ์ทางบ้านเมืองที่ขั้วอำนาจเปลี่ยนแปลงไป   ส่วนตัวเขาในเวลานี้ได้ย้ายออกมาอยู่นอกตระกูลสร้างที่พัก ใกล้กับน้ำตกที่เขาเคยมาเที่ยวกับองค์หญิงหลี่เหวิน  และซุ่มฝึกฝนฝีมืออย่างหนักอยู่อย่างสงบ เพราะเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนั้น เป็นไปตามที่องค์หญิงได้คาดการณ์เอาไว้ทุกอย่าง  ในเวลานี้สิ่งที่เขาสนใจก็มีเพียงการฝึกฝนฝีมือให้แข็งแกร่งเพื่อ เตรียมการณ์สู่การขึ้นเป็นแม่ทัพในอนาคตอย่างอดทนและใจเย็น                                 

ในขณะที่กำลังฝึกวรยุทธและเพลงดาบอยู่นั้น  ก็มีพิราบที่มาพร้อมกับสารผูกไว้ที่ข้อเท้าบินมาบริเวณใกล้  จินหย่งเอื้อมมือไปคว้านกพิราบและรีบแกะสารออกอ่าน ด้วยความปิติยินดี เพราะเขารับรู้ว่าผู้ใดคือเจ้าของสารที่ถูกส่งมา                  

"ครบเวลาหนึ่งเดือนตามที่เจ้ากำหนด  คิดว่าตอนนี้เจ้าคงออกมาจากตระกูลจินมาอยู่ที่ใหม่เรียบร้อยแล้ว  แม้จะอยู่ที่นี่แต่ข้าก็ได้รับรู้สถานการณ์ในแคว้นฉีในขณะนี้ดี  คนในตระกูลจินและตระกูลเหอคงปลอดภัยดีอยู่นะ  ข้าเชื่อว่าเจ้าสามารถตักเตือนการปรับตัวของพวกเขาได้  ตัวข้าในเวลานี้สบายดีและกำลังแวะเวียน ไปตามสถานสงเคราะห์ของเด็กกำพร้าและคัดเลือกเด็กกำพร้าผู้มีสติปัญญาเฉียบแหลมเป็นอัจฉริยะ และจะทยอยส่งตัวมาให้เจ้าส่วนหนึ่ง เพื่อเอาไว้ฝึกปรือสำหรับเป็นกองกำลังพิเศษ ให้เป็นคนของเจ้าเอาไว้ใช้งาน และอีกส่วนหนึ่งข้าจะเป็นผู้อบรมและจ้างอาจารย์มาสอนเพื่อให้มาเป็นขุนนางรับใช้ราชสำนักในอนาคต  ตอนนี้ข้าอยู่ในเมืองจื่อลู่ทางทิศใต้ของแคว้นจ้าว  ในตอนนี้ข้ารับรู้ว่าบัลลังก์มังกรมีความเปลี่ยนแปลง สถานะของพี่สาวข้าองค์หญิงหลี่ถิงถูกกักตัวเอาไว้เพื่อเป็นสนมในอนาคต  ข้าคิดว่าในอีกสิบปีด้วยชื่อเสียงที่ข้าได้รับการเลื่องลือ อยู่ในตอนนี้คงทำให้ ฮ่องเต้องค์ใหม่สนพระทัยและหวาดระแวงจนอาจจะเรียกตัวข้ากลับมาเมื่อพ้นโทษการเนรเทศในอีกสิบปี  แต่ก็คงไม่ใช่ในเวลานี้หรอก  เพราะด้วยสิ่งที่ข้าทำเอาไว้และข่าวลือเกี่ยวกับชื่อเสียงของข้า  คงทำให้ฮ่องเต้องค์ใหม่ที่เพิ่งจะยึดอำนาจได้ไม่นาน และยังไม่มั่นคง   คงไม่อยากจะเสี่ยงในเวลานี้  ในตอนนี้เหตุการณ์นั้นยังไม่มาถึงข้าจะเร่งเสาะหาเหล่าเด็กกำพร้าที่มีระดับสติปัญญาเป็นอัจฉริยะ มาฝึกปรือเพื่อเตรียมการเอาไว้ให้พร้อม  ตอนนี้ขอให้เจ้าอดทนไปก่อน ข้าเชื่อมั่นในตัวเจ้านะเด็กน้อย  พยายามเข้าล่ะ"               

เด็กน้อยนำสารที่ถูกส่งมา โดยองค์หญิงอันเป็นที่รักมาจุมพิตและเอามาไว้แนบอก  ด้วยความคนึงหาอย่างสุดหัวใจกว่าหนึ่งเดือนมานี้เขาเอาแต่ฝึกฝนตัวเองอย่างหนัก  แต่หัวใจกลับไม่เคยหยุดคึดคำนึงถึงองค์หญิงอันเป็นที่รักได้เลยแม้แต่เสี้ยวนาที  สารแรกฉบับนี้จึงเป็นเหมือนน้ำทิพย์ชโลมใจเขาและเติมพลังความมุ่งมั่นให้กับเขาได้เป็นอย่างดี  กว่าจะถึงวันที่เขาพบกับองค์หญิงอีกครั้งคงนาน และเต็มไปด้วยความทุกข์ทรมานสำหรับเขา  แต่เขาจะมุ่งมั่นและแข็งแกร่งเพื่อให้ในยามที่กลับมาพบกันอีกครั้ง  องค์หญิงจะได้ภาคภูมิใจในตัวเขา  สิ่งที่เชื่อมโยงหัวใจของเขาให้ยึดติดกับองค์หญิงนอกจากเรื่องของความรักแล้ว ยังมีเรื่องของอุดมการณ์อันยิ่งใหญ่เพื่อเปลี่ยนแปลงบ้านเมืองอยู่ด้วย  เขาจะเฝ้ารออยู่ทุกคืนวันและทุกลมหายใจจนกว่าจะถึงวันนั้น