พลิกรักจากหลังไมค์

       เมื่อปีที่แล้ว จู่ ๆ เค้าก็ได้รับข้อความจากทางหลังไมค์ใน web pantap จากผู้หญิงคนหนึ่ง เอ๊ะ แต่นางบอกนางไม่ใช่ แต่ช่างมันเหอะ เอาเป็นว่าข้อความสุดท้ายที่เธอทิ้งไว้ให้เค้าก่อนที่จะไม่ได้คุยกันอีกเลยก็คือ

“ถึงตอนนี้คุณอาจจะยังไม่แน่ใจว่าคุณชอบอะไรแบบไหนกันแน่ แต่คุณช่วยเก็บข้อเสนอของเราไว้พิจารณาได้มั้ยคะ ถ้าวันไหนที่คุณต้องการคนที่ไว้ใจได้มาเป็นแฟนกำมะลอ คุณช่วยลองติดต่อชั้นมาได้มั้ยคะ เพราะเรากำลังมองหาเมีย แอร๊ย ตรงไป 555+ 

ชั้นล้อเล่นนะคุณ คือจริง ๆ แล้วเรากำลังมองหาแฟนกำมะลอที่จะไว้ใจได้เหมือนกัน ยังไงก็ยังไม่ต้องตอบกลับมาก็ได้นะคะ ไว้ตอนคุณจำเป็นต้องหาแฟนกำมะลอบังหน้าค่อยคิดถึงเราเป็นคนแรก 

เราไว้ใจได้ค่ะเพราะเราก็ตกอยู่ในสถานการณ์ใกล้เคียงกัน เรานิสัยออกจะแมน ๆ แต่งตัวแมนบ้าง หญิงบ้างแล้วแต่อารมณ์และสถานการณ์ แต่ที่บ้านเราไม่รู้นะว่าเราเป็น  ถ้าวันไหนเกิดโดนที่บ้านกดดันเรื่องจะหาใครมาให้ดูตัวขึ้นมาหล่ะก็ อย่าลืมข้อเสนอของเรานะคะ  จากริน”

ยัยนี่ เค้าเพี้ยนรึป่าวเนี่ย อยู่ดี ๆ ก็เที่ยวมาเสนอตัวทำหน้าที่เป็นแฟนบังหน้าให้กับคนที่ไม่รู้จักกันในโลก online แบบนี้ เห้อ โลกแม่มก็อยู่ยากไปละนะ เก๊าล่ะเพลีย แต่ เอาเห้อะ ปล่อยชีมโน โอ้ โอ๊ะ โอ ไปคนเดียวก่อนละกัน

หลังจากภัทรได้อ่านข้อความนั้นของรินเข้า เค้าก็แอบคิดแบบตลก ๆ ขึ้นมาในใจ เสร็จแล้วเค้าก็เผลอส่ายหัว ยิ้มขำออกมา  

หัวค่ำวันหนึ่ง หลังจากเหตุการณ์นั้นผ่านไปประมาณปีกว่า ๆ

“ฮะ แม่จะให้ผมลองไปทำความรู้จักน้องนุ๊กหรอแม่ ผมก็รู้จักอยู่แล้วไงครับ ฮะ อะไรนะ ไปแบบดูตัวเลยหรอแม่ ไม่ไหวมั้งครับ ผมยังไม่พร้อม” ภัทรถามเสียงดังอย่างตกใจ

งานเข้าแล้วไงตู

ภัทรแอบคิดในใจ

“ก็ผมไม่พร้อมจริง ๆ นะครับแม่ ... คือ ๆ แม่จะให้ผมไปดูตัวได้ยังไง ตอนนี้ผมมีคนที่คุย ๆ อยู่แล้วนะแม่” ภัทรรีบหาข้ออ้างเพื่อหาทางเอาตัวรอดจากการจับคู่เค้ากับหญิงสาวที่มารดาหามาให้

“คุยกันระดับไหนหรอ… ก็เรียกว่าแฟนได้แล้วแหละครับ” ภัทรแถออกนอกระบบไปเรียบร้อย

พูดอะไรออกไปฟระเนี่ย แม่มแล้ว 

ภัทรแอบเงิบกับการแถของตัวเอง

“ฮะ แม่จะให้ผมพาแฟนผมไปให้แม่ดูตัวแทนงั้นหรอครับ” ภัทรเผลอถามคำถามเสียงดังขึ้นมาอย่างตกใจ

 แล้วตูจะไปหามาจากไหนฟระเนี่ย

ภัทรเริ่มรู้สึกได้ว่าความซวยกำลังจะมาเยือนเค้าเร็ว ๆ นี้

“ไว้ว่าง ๆ ก่อนละกันครับ” ภัทรพยายามใช้การประวิงเวลาเข้ามาช่วย

“ฮะ ให้พาไปตอนที่ผมกลับบ้านปีใหม่ปลายปีนี้” ภัทรถามคำถามเสียงดังอย่างตกใจอีกครั้ง

“แล้วถ้าแฟนผมเค้าอยากกลับบ้านเค้าตอนปีใหม่ล่ะแม่” ภัทรรีบถามคำถามเพื่อกลบเกลื่อนพิรุธเมื่อครู่นี้

“ฮะ ให้พาไปเสาร์ อาทิตย์ไหนก็ได้ไม่ต้องรอช่วงเทศกาลแล้ว” ภัทรเริ่มเก็บอาการดีขึ้นไม่เผลอเสียงดังแล้ว

ประวิงรึร่นเวลาเข้ามาฟระเนี่ย

ภัทรแอบบ่นกับตัวเองในใจ

“มีจริง ๆ สิครับ ผมไม่โกหกแม่หรอก” ภัทรยังพยายามแถต่อไปเรื่อย ๆ

“งั้นขอผมถามเค้าก่อนนะครับแม่ ถ้าเค้าว่าไงผมจะโทรกลับไปบอกแม่นะครับ” ภัทรกล่าวแบบดูแนบเนียนมากขึ้นกว่าช่วงแรกที่ดูเสียงดังแบบผิดปกติไปบ้างเล็กน้อย

“ครับ ฝันดีครับแม่” ภัทรรีบกล่าวลาก่อนที่งานจะเข้ามากไปกว่านี้

“ราตรีสวัสดิ์ครับ”

เอาละ อ้างอะไรไม่อ้าง เจือกอ้างว่ามีแฟนแล้ว แม่มเอ้ย ทำไงดีฟระเนี่ย

ภัทรนึกด่าตัวเองอยู่ในใจ

หลังจากภัทรนอนคิดไป 3 ตลบก็ยังนึกไม่ออก จะไปปรึกษาคนรอบตัวก็ยากละคราวนี้ เพราะปกติแอ๊บแมนแนบเนียนจนใครก็จับไม่ได้ จู่ ๆ จะให้ไปถามความเห็นคนรอบตัวก็คงจะเป็นไปไม่ได้ งั้นลองปรึกษาเพื่อนดูแม่มละกัน

“ฮัลโหล โทรมาดึกดื่นขนาดนี้มีอะไรยะนังแอ๊บ โทรมาขัดจังหวะชั้นกับพี่ตั้มทำไมไม่ทราบ” อั้ม (มีนามเดิมก่อนเป็นกะเทยว่า อ่ำ) ตวัดเสียงเหวี่ยงใส่เล็กน้อย อย่างขัดจิตที่นังเพื่อนโทรมาได้จังหวะนรกมาก

“งานเข้าชั้นหว่ะแกร แม่จะให้ชั้นพาแฟนไปเปิดตัว” ภัทรรีบละล่ำละลักบอก

“ตร๊าย ปัญหาสามัญของพวกกระเทยที่ไม่เปิดตัวเลยนะแกร้ แต่ก็ไม่ยากก็ grand opening ซะเลยซิแกร แค่พาหนุ่มสักคนไปแนะนำตัวให้คุณแม่ว่า สวัสดีค่ะคุณแม่ นี่ว่าที่สามีภัทรเอง ง่ายจะตายไป 555+” อั้มพูดขำ ๆ

“ไม่ตลก” ภัทรเริ่มไม่ตลกกับเพื่อน

“งั้นก็ลองขอชะนีสักนางให้ไปช่วยเล่นละครตบตาแม่ให้แกสักคนสิ” อั้มแนะนำไปเรื่อย

“แต่ชั้นไม่อยากหลอกใช้ชะนีนี่หน่า”

“โว๊ะ อันนั้นก็ไม่ได้ อันนี้ก็ไม่เอา งั้นชั้นไปละนะ นี่พี่ตั้มมานั่งเขี่ยขาจนชั้นขนลุกไปหมดแล้วเนี่ย โชคดีนะนังแอ๊บ” พูดเสร็จแล้วยัยอั้มก็วางสายหนีไปเลย

“โอ๊ย นังเพื่อนทรยศ เห็นผัวดีกว่าเพื่อน” ภัทรถึงกับด่าใส่โทรศัพท์อย่างอารมณ์เสีย

หลังจากนอนคิดไปครึ่งค่อนคืนและกำลังว่าจะมาตั้งกระทู้ขอความคิดเห็นจากคนใน web pantap

บางทีเห็นมีคนมาปรึกษาปัญหาประมาณนี้ บางทีก็ได้ idea ดี ๆ หรือบางทีอย่างน้อยก็ได้กำลังใจสนับสนุนในการบอกให้เจ้าของกระทู้ไปสารภาพกับพ่อแม่ไปตรง ๆ แต่จะทำยังไงดีล่ะ เค้าเองยังไม่อยากจะทำแบบนั้น เค้ากลัวพ่อกับแม่จะผิดหวังในตัวเค้า เนื่องจากเค้าเป็นลูกชายคนเดียวของครอบครัว แต่ถ้าเกิดเค้าคิดไม่ออกขึ้นมาล่ะ

ขณะที่สมองกำลังคิดหาทางออกอย่างหนัก จู่ ๆ ตอนกดเปิดคอมเค้าก็นึกย้อนไปถึงเรื่องเมื่อปีก่อนตอนที่เค้าไปตั้งกระทู้เล่าเรื่องประสบการณ์ในการเกณฑ์ทหาร แล้วมีข้อความหลังไมค์อันหนึ่งเข้ามาหาเค้า เรื่องที่บอกว่ายินดีจะช่วยถ้า...