เทหมดใจนายข้างบ้าน

  คุณเคยมีอดีตใหม?! เชื่อฉันเถอะทุกคนต้องมีอดีตกันทั้งนั้นเเหละเเต่คลไม่ร้ายเเรงกว่าฉันหรอก!

เมื่อ 10 ปีก่อน

     "ซอลจ๊ะวันนี้ที่บ้านจะมีเเขกมานะ^^"

เเม่ที่กำลังเตรียมของอยู่ในครัวตะโกนออกมาอย่างร่าเริง 

     "ค๊าาาา"

18.00 PM.

     ติ้งต๊อง~

เสียงกริ๊งหน้าบ้านดังขึ้นพร้อมฝีเท้าของเเม่ที่กำลังเดินไปเปิดประตูหน้าบ้านๆนานนักฉักก็เห็นสิ่งมีชีวิตย่างกรายเข้ามา 3 ชีวิตเเละหนึ่งในสามฉันได้เห็นปีศาจตนเล็กเดินเข้ามาพร้อมยิ่งมีชีวิตเเละได้มาหยุดยืนตรงหน้าฉันพอที่จะเห็นหน้าเค้าอย่างชัดเจนเเละนั้นก็เป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้ฉันเริ่มชอบปีศาจตนนั้น

     "ไหว้สวัสดีคุณลุงกับคุณป้าสิจ๊ะ 'อสูร' ^^"

ผู้หญิงหน้าตาสะสวยเเละเหมือนจะเป็นเเม่ของเด็กที่ชื่อ 'อสูร'เอ่ยขึ้น

     "สวัสดีครับ^^"

     "จ๊ะ^^หน้าตาหล่อเชียวนะเรา^^"เเม่

     "^^"อสูร

     "เอาล่ะจ๊ะเล่นด้วยกันดีๆนะอสูรป้าฝากน้องด้วยนะจ๊ะทำอาหารเสร็จเเล้วจะเรียก"

เเม่พูดเเค่นั้นเเล้วเดินจากพวกเราไปเหลือทิ้งไว้เเค่เราสองคน///><///

     "หวัดดี ฉันชื่อ ซอล นะ^^"

     "อือ...ฉันว่าเธอน่าจะชื่อยัยขี้เหร่น่าจะเหมาะกว่านะ"

พูดเเค่นั้นเค้าก็เดินไปนั่งเล่นอีกมุมหนึ้งของห้องเเละนั้นเเหละคือจุดเริ่มต้นเเห่งความเกลียดขั้นเเรก

7 ปีต่อมา

     เเกร๊ก    เเกร๊ก ~ ตุ้บ!

หื้ออะไรเอ่ย?หล่นจากล็อกเกอร์ เอ๊ะ!!!นี้มันร้องเท้าคู้โปรดนี้เเต่ทำไมถีงเน่าเฟะขนาดนี้อ่ะเท่าที่จำได้ฉักซักเเล้ว ซักเเล้วจริงๆ

     "นี่ ร้องเท้าเน่าดีนะ" ^^ เสียงที่คุ้นเคย

     ขวับ!

     "ฝีมือนายใช่มั้ย อสูร!!!!!!"

     "ป๊าววว~"

     "นี่ใจเย็นๆก่อนนะเเกเค้าอาจจะไม่..."

     "ไม่อะไรทั้งโรงเรียนก็มีเเต่มันนี้เเหละที่ทำอะไรเเบบนี้ได้อ่ะ!"

     "โห้ โลกทั้งใบขอบเธอเนี้ยมันคงมีเเค่ฉันคนเดียวสินะ เเหม่ๆ ชอบฉันล่ะสิเเม่หนู^^"

เเค่คำพูดหมาๆเเค่นั้นเเหละฉันถึงกับควันออกหูเลยล่ะ ไอ้ผีบ้าอสูร 

     "ชอบหรอ ฟังเเล้วจำนะ ฉัน-จะ-ไม่-มี-วัน-ชอบ-นาย!!!"

     "...."

เฮ้ย ซอลเเก่พูดไรออกไปเนีย?ดูเหมือนนายอสูรก็อึ้ง ทึ้ง งง ตามๆกันนี่ฉันต้องบ้าไปเเล้วเเน่ๆเลยเเต่คนอย่าซอลซะอย่างอย่าไปสนเเละนั้นเเหละคือการเกลียดระดับสอง