TOKYO POP IDOL

     "เฮ้อ... เสร็จเสียที" ฉันกระแทกไม้กวาดลงกับพื้นพร้อมปาดเหงื่อ ให้ตายสิ ทำไมเวลาทำเวรมันถึงนานแบบนี้เนี่ยถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปต้องไปทำงานพาร์ทไทม์สายแน่ๆ                 "อากิระซัง เธอกวาดฝั่งขวาเสร็จแล้วใช่ไหม"            เพื่อนคนหนึ่งทักฉัน                                                                  "อ...อืม เสร็จแล้วจ้ะ"                                                            "งั้นก็รีบไปเถอะ เธอต้องไปทำงานพาร์ทไทม์นี่นา"              "เอ๋? แต่เวรยังไม่เลิกนี่นา จะดีเหรอ"                                    "ไม่เป็นไรหรอก รีบไปเถอะ สายแล้วนะ                               "ขอบใจจ้ะ งั้นฉันไปก่อนนะ"                                    ฉันคว้ากระเป๋าแล้วรีบบึ่งไปยังสถานีรถไฟเพื่อไปทำงานพาร์ทไทม์ โชคดีที่ไปทันเวลา                                                      "ยินดีต้อนรับค่ะ!" ฉันรีบทักทายเมื่อเห็นลูกค้าเข้าร้าน          "ขอเบอร์เกอร์เนื้อกับโคล่าครับ" เขาสั่ง                   ฉันกำลังกดแป้นคิดเงินอยู่ พอเหลือบไปมองลูกค้าคนนั้นก็พบว่าเขากำลังจ้องฉันตาไม่กะพริบ ให้ตายสิ จ้องกันมากๆแบบนี้ คนเขาก็ประหม่าเป็นเหมือนกันนะ...                     ฉันยังคงยืนอยู่ที่เดิม และลูกค้าคนนั้นก็ยังคงจ้องฉันอยู่ ฉันแอบเหลือบมองเขาเป็นระยะๆ เขาเป็นผู้ชาย ผมสีน้ำตาลทอง รูปร่างสูง อายุคงจะซัก20ปลายๆ ไม่น่าใช่คนแถวนี้ ดูจากการแต่งตัวก็รู้ คนที่นี่ไม่มีใครใส่เสื้อหรูขนาดนี้หรอก หรือจะเป็นพวกคุณชาย? แต่คุณชายไม่น่ากินของอย่างอาหารจานด่วนหรอกมั๊ง                                             ขณะที่ฉันกำลังครุ่นคิด เขาก็เอ่ยปาก                                   "เธอชื่ออะไร"                                                                     "น...หนูเหรอคะ?" เขาพยักหน้า                                          "อากิระ ฮารุกะค่ะ มีอะไรเหรอคะ"                  เขาล้วงบางสิ่งออกมาจากกระเป๋า มันคือ นามบัตร!?                        "ผมชื่อ โทมิซาวะ มานาโตะ เป็นประธานของ  โอมิยะสตูดิโอ ฮารุกะซัง เธอมีคุณสมบัติทุกอย่างที่จะเป็นไอดอล เธอคือคนที่สตูดิโอตามหา นี่ สนใจเป็นไอดอลไหมล่ะ"                                                                                            "ห๊าาาาาา!" ฉันหูฝาดไปรึปล่าว ไอดอลเนี่ยนะ!?                "เธอสมบูร์ณแบบมากๆ ฉันอยากได้เธอไปเป็น  ไอดอลในสังกัดเรา รู้ไหม เธอเป็นคนมีเสน่ห์นะ เสียงใสเหมาะกับการร้องเพลง หุ่นก็เพรียวเหมาะกับการเต้น และความกล้าแสดงออก เธอมีสิ่งเหล่านี้ครบ100%เลย        อีกอย่าง ฉันชวนเด็กรุ่นเดียวกับเธอเอาไว้อีก2คนล่ะ ถ้าพวกเธอเข้ากันได้ดี ฉันมั่นใจว่าพวกเธอต้องดังระเบิดเลยเอาล่ะ ว่ายังไง"                                                                                "ถ้าพูดถึงอย่างนั้นแล้วละก็...ตกลงก็ได้ค่ะ" แย่ล่ะ!!! ฉันพูดอะไรออกไปละเนี่ย! โถ่เอ๊ย.....                                         " เยี่ยม! งั้นพรุ่งนี้ตอนบ่าย2 เจอกันที่โอมิยะ   สตูดิโอนะ แผนที่ก็ดูด้านหลังนามบัตรเลย ว่าแต่... ของที่สั่งได้รึยัง คุยนานๆชักคอแห้งแล้วสิ"                                                 "ว...หวา! ขออภัยนะคะ นี่ค่ะของที่สั่งเอาไว้"       คุณมานาโตะยิ้มน้อยๆ ก่อนวางเงินไว้ที่เค้าท์เตอร์                             "ขอบคุณที่มาอุดหนุนค่ะ" ฉันโค้งให้เขา       หนึ่งที หลังจากนั้นเขาก็ชวนฉันคุยเล็กน้อย ก่อนเดินจากไปพร้อมกับแฮมเบอร์เกอร์และโคล่า