Love Unlimited รักไม่จำกัด แบบไหนก็รักเธออ

 

Intro

 

 

          "ยัยแพรววววว!!" หญิงสาวผมสีน้ำตาลอ่อนมัดผมทรงทวิลเทลรีบวิ่งมาหาหญิงสาวผมดำมัดหางม้าเฉียงข้างขวาเล็กน้อยที่กำลังนั่งอ่านหนังสือเรียนอย่างสบายใจอยู่หน้าห้องเรียนของเธอ หญิงเธอเงยหน้าขึ้นจากหนังสือแล้วหันไปมองทางที่ได้ยินเสียงของเพื่อนรักของเธอดังขึ้นมา และมองหาแค่ไม่นานเจ้าตัวก็มายืนอยู่ตรงหน้าของหญิงสาวเป็นที่เรียบร้อย

 

 

          "มีอะไรยัยแก้ว? ตะโกนมาซะฉันล่ะนึกว่าไฟไหม้มหา'ลัย" แพรวเอ่ยอย่างหน่ายๆกับท่าทางระริกระรี้ของเพื่อนแสนรักของเธอ

 

 

          "โฮ่ยแก! มันใช่อ่ะ! คือแบบ.. นี่แหละที่สุดของที่สุด!!" แก้วเอ่ยพลางบิดกายไปมาอย่างเขินอายแต่ก็เรียกความสงสัยให้กับแพรวได้อย่างดี..

 

 

          สรุปอินี่มันเป็นอะไรกันแน่? แพรวคิด

 

 

          "ใจเย็นๆแก ค่อยๆพูด.."

 

 

          "คือเมื่อกี้เว้ย! ฉันไปเจอทอมมา! อย่างหล่ออ่ะแก หล่อมาก หล่อลากไส้ หล่อวัวตายควายล้ม โอ้ย! ในที่สุดฉันก็หาพ่อของลูกเจอแล้ว!!" แก้วเอ่ยด้วยท่าทางดีใจปนเขินอายแล้วบิดไปมาเอามือกุมมือที่ขึ้นสีแดงระเรื่ออย่างเห็นได้ชัด

 

 

          เอา เอา.. เอาเข้าไปยัยนี่ เจอทอมหล่อหน่อยเป็นไม่ได้ ต้องระริกระรี้แบบนี้สุดที แพรวคิดอย่างเอิ้อมๆ

 

 

          "แล้วยังไง?"

 

 

          "ก็หล่อสิแก!!"

 

 

          "ฉันจำเป็นต้องรู้ไหม?"

 

 

          กริบ................

 

 

          สิ้นสุดคำพูดของแพรวแก้วก็ทำท่าสตั้นไปชั่วครู่และทั้งสองก็มองหน้ากันด้วยใบหน้าเรียบเฉยซึ่งต่างคนก็ต่างเดาความรู้สึกของอีกฝ่ายไม่ออก จนเกิดความเงียบขึ้นระหว่างทั้งสองคนเป็นเวลาชั่วขณะหนึ่งก่อนที่แก้วจะยกมือขึ้นกุมขมับของตัวเองแล้วพรึมพรำอะไรบางอย่างกับตัวเอง

 

 

          "แพรว.. แกช่วยไปหาเขากับฉันหน่อยได้ไหม?" แก้วว่าด้วยท่าทางจริงจัง

 

 

          "เรื่องอะไรฉันต้องไป แกก็รู้ว่าฉันไม่ถูกกับทอม"

 

 

          "น่านะ ไปเป็นเพื่อนเฉยๆ ไม่ต้องเข้าใกล้มองหน้าอะไรเขาก็ได้" แก้วว่าด้วยท่าทางออดอ้อนหวังให้แพรวเปลี่ยนใจและยอมไปกับตน อันที่จริงเธอก็รู้ว่าอีกฝ่ายไม่ชอบทอมมากขนาดไหน แต่ก็ช่วยไม่ได้ เดี๋ยวนี้โลกของเรามันเปลี่ยนไปมากแล้ว ผู้หญิงกับผู้หญิงรักกันเองก็เยอะแยะไป เธอก็แค่อยากให้เพื่อนแสนน่ารักคนนี้เปลี่ยนความคิดแล้วมองโลกในมุมใหม่ๆบ้างก็เท่านั้นเอง

 

 

          "ก็ได้" แพรวว่าพลางเก็บหนังสือเรียนใส่ลงในกระเป๋าเชินเดิมก่อนจะลุกขึ้นยืนเต็มความสูงเรียกรอยยิ้มของแก้วได้เป็นอย่างดี

 

 

          มันต้องแบบนี้สิเพื่อนฉัน แก้วคิดยิ้มๆ

 

 

 

 

 

 

          บริเวณด้านล่างของตึกเรียนของแพรวเต็มไปด้วยสาวๆมากหน้าหลายตา ทั้งคณะของเธอและคณะอื่นๆมากมาย แพรวเลิกคิ้วขึ้นสูงอย่างเป็นคำถามแต่ก็ทำได้แค่เดินตามเพื่อนสาวของตนไปเพียงเท่านั้น แต่แพรวก็ต้องชงักฝีเท้าเพราะเพื่อนสาวของตนทำท่าจะแวกว่ายเข้าไปกับฝูงชนตรงนั้น แพรวจึงขอผ่านแล้วนั่งรออยู่ที่โต๊ะไม้ใกล้ๆบริเวณนั้น อันที่จริงเธอไม่ชอบที่ที่มีฝูงชนเยอะแยะมากมายสักเท่าไหร่....

 

 

          "กริ๊ดดดดด! พี่คริสขาาาา ช่วยรับหัวใจฉันไปที~~!!!" เสียงของหญิงสาวมากมายดังขึ้นกระทบหูของแพรว ทำให้เธอนึกรำคาญใจอยู่ไม่น้อย แต่เธอก็ทำได้เพียงแค่เงียบแล้วหยิบหนังสือเรียนมาอ่านฆ่าเวลาเท่านั้น

 

 

          ขอให้ยัยแก้วรีบทำธุระกับอิทอมนั้นให้เสร็จเร็วๆเถอะ...

 

 

          "นั้น.. ยัยแพรวคณะบริหารรึเปล่า..?" เริ่มมีหญิงสาวกลุ่มหนึ่งซุบซิบเกี่ยวกับแพรว แต่เธอก็หาได้สนใจไม่ยังคงจดจ่ออยู่กับการอ่านหนังสือเรียนต่อ

 

 

          "หื้ม? ไม่ใช่หรอกมั้ง คนอย่างยัยนั่นไม่มีทางมาที่แบบนี้หรอก"

 

 

          "ฉันก็คิดว่างั้น แต่ว่าเหมือนแพรวเลยนะ"

 

 

          "เอ๊ะ! หรือว่าจะใช่?" หญิงสาวกลุ่มนั้นเริ่มให้ความสนใจแพรวที่นั่งอ่านหนังสืออยู่ตรงโต๊ะไม้มากกว่าสาวหล่อที่อยู่ด้านหลังพวกหล่อน ก่อนจะมีผู้หญิงคนหนึ่งในกลุ่มนั้นเดินเข้ามาทักทายเธอ

 

 

          "เอิ่ม.. ใช่แพรวรึเปล่า?" เธอเอ่ยถามเสียงอ่อน แต่ก็ทำให้คนที่สนใจหนังสือเรียนเมื่อครู่เงยหน้าขึ้นมาแล้วตอบคำถามของเธอ

 

 

          "ใช่ มีอะไรรึเปล่า?"

 

 

          "อะ เอิ่ม เปล่าหรอก! งั้นฉันขอตัวก่อนนะ" เธอแสดงท่าทางลเลอะลักเล็กน้อยก่อนจะเดินกลับไปยังกลุ่มของเธอ

 

 

          "ใช่จริงๆว่ะแก..."

 

 

          "เหลือเชื่อ!"

 

 

          "หิมะจะตกเมืองไทยไหมอ่ะแก!!!??" และเพราะว่าหญิงสาวกลุ่มเมื่อกี้อุทานอะไรกันต่างๆนาๆออกมาเสียเสียงดังจึงเรียกความสนใจจากคนอื่นๆได้เป็นอย่างดี รวมทั้งแพรวที่มองไปทางพวกเธออย่างสงสัย แต่เมื่อคนอื่นๆหันกลับมาเพื่อจะหันไปดูต้นเสียงของการสนทนาก็กลับกลายเป็นเห็นใบหน้าน่ารักๆที่กำลังมองใครสักคนอยู่แล้วก็ต่างไปกันอุทานเสียงดัง

 

 

          "พระเจ้า! นั่นแพรวนิ!!!"

 

 

          "ห่ะ!? แพรวคณะบริหารน่ะเหรอ!!??"

 

 

          "นั่นแพรวจริงๆด้วย!!!"

 

 

          "นี่ฉันตาฝาดรึเปล่าที่เห็นเธอมาที่แบบนี้!!??"

 

 

          "หรือว่าเธอก็สนใจคริส!!?"

 

 

          "ไม่น่าใช่มั้ง! ก็เธอไม่ถูกกับทอมจะตายไป!!"

 

 

          "แต่ถ้าใช่ขึ้นมานี่ฉันมีศัตรูที่ร้ายกาจเลยนะ!!"

 

 

          "ฉันก็เหมือนกันแหะย่ะ!!"

 

 

          ยัยพวกนี้... เป็นอะไรกันไปหมดอ่ะ =___=

 

 

          

 

 

 

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

 

สวัสดีรีดเดอร์ทุกคนนะคะ! เรื่องนี้ก็เป็นนิยายที่อีฟเคยแต่งนะคะ

ซึ่งตอนนี้รีบนำมารีไรท์ใหม่ แต่เพราะขี้เกรียจลบก็เลยสร้างใหม่ไปเลย

แต่ว่ายังโครงเรื่องยังคงเดิม ไม่เปลี่ยนแปลงนะคะ

ยังไงก็ขอฝากนิยายเรื่องนี้ด้วยนะคะ

ไปล้าาา จุ้บๆ