มหัศจรรย์เกมออนไลน์ทะลุมิติ

งานเลี้ยงผ่านไปด้วยดีโดยไม่มีอะไรเกิดขึ้น  เดิมทีแม้ว่านิจรินทร์จะเป็นคนมองโลกในแง่ดี   แต่เธอเองก็อดที่จะสงสัยในท่าทีของเหล่าเพื่อนๆนางสนมคนอื่นๆอยู่เหมือนกันว่าทำไมจากที่ยังกลั่นแกล้งใช้งานเธอ แสดงตัวเป็นคู่แข่งในเกมกับเธออยู่เลย  อยู่ดีๆเกิดนึกยังไงขึ้นมาถึงอยากมาผูกมิตรกับเธอได้  แต่แม้ว่าจะสงสัยก็ยังคงตัดสินใจมาร่วมงานเลี้ยงอยู่ดี  เพราะต่อให้การเชิญมาในงานเลี้ยงในครั้งนี้จะมีการแอบวางแผนลวงลอบทำร้าย หรือแม้กระทั่งโดนวางยาพิษเหมือนในหนังจีนที่เคยดูเกี่ยวกับเล่ห์เหลี่ยมแย่งชิงความโปรดปรานในวังหลวงที่มักจะมีฉากวางยาพิษกันอย่างโจ๋งครึ่ม  ถ้าในคราวนี้เธอจะเป็นหนึ่งในผู้ถูกลวงมาลอบสังหารด้วยการวางยาพิษในอาหาร  เธอก็ไม่ได้รู้สึกกลัวแต่อย่างใดเพราะยังไงต่อให้ร้ายที่สุดถ้าเธอจะตายมันก็เป็นแค่การตายในเกมเท่านั้น  แต่ถ้าก่อนตายเธอได้รับเกีตริย์ถูกวางยาพิษด้วยฉากในตำนานกับเขา  มันก็น่าดีใจอยู่เหมือนกันนะ  แต่ปรากฏกินอาหารมาตั้งนานแล้วจนงานจะเลิกอยู่แล้วก็ยังไม่มีฉากในตำนานเกิดขึ้น  ทำให้เธอรู้สึกว่าตนเองอาจจะดูหนังมากไป พวกเพื่อนๆคงชวนด้วยความหวังดี   ในที่สุดงานเลี้ยงก็จบลงอย่างสวยงามด้วยร้อยยิ้มและมิตรภาพอันอบอุ่น  นิจรินทร์กลับออกมาจากงานเลี้ยงด้วยหัวใจเบิกบาน

แต่ทว่าออกมาพ้นงานเลี้ยงไม่เท่าไหร่ก็มีชายปิดหน้าโผล่ออกมาดักหน้าและชักดาบฟันเข้าที่ลำตัวของนิจรินทร์  "ฉวะ!"       และก็หลบไปอย่างรวดเร็ว  นิจรินทร์ทรุดร่างลงเลือดไหลออกมาเป็นแผลแดงยาวบริเวณลำตัว  "โอ๊ย...แหมอุตส่าห์ตายใจคิดว่าไม่มีอะไรแล้ว...แต่โดนเข้าจนได้สิ"    ในขณะนั้นองค์ถังไท่จงที่ได้รับรายงานจากสายข่าวในวังและรีบรุดมาที่ตำหนักที่จัดงานเลี้ยงก็ต้องตกพระทัยเมื่อทอดพระเนตรเห็นร่างบางของนางสนมหลงยุคของพระองค์ ทรุดร่างลงและมีเลือดที่บริเวณลำตัว  ตะโกนเรียก"ลี่หลาน!!"   "ใครก็ได้รีบตามหมอหลวงเร็วเข้า  เมื่อได้ยินพระสุรเสียงบริเวณหน้าตำหนักเหล่านางสนมก็ออกมาจากงานเลี้ยงและแสดงทีท่าตกใจ  ส่งเสียงกรีดร้อง แต่แล้วก็ต้องพากันหน้าซีดเมื่อเห็นพระพักตรของ     องค์จักรพรรดิ์ทอดพระเนตรมองมายังพวกนางด้วยแววตากรุ่นโกรธราวกับจะฆ่าคนได้       และก้มลงมองดูร่างของนิจรินทร์ที่นอนไร้เรี่ยวแรงนอนยิ้ม ให้คุณซือหมินกล่าวด้วยน้ำเสียงอ่อนแรง  "ขอโทษด้วยนะคะคุณซือหมิน...ฉันน่ะตั้งใจว่าจะช่วยให้คุณเป็นผู้ชนะในเกม เป็นองค์ถังไท่จงที่ยิ่งใหญ่ไม่แพ้ในประวัติศาสตร์  แต่ยังช่วยคุณไม่ตลอดลอดฝั่งดีเลย  ก็โดนผู้เล่นนางสนมคนอื่นๆเล่นงานซะแล้ว เอ๊ะ...คุณร้องไห้ทำไมคะ  นี่คุณอินกับเกมขนาดนี้เลยเหรอ"    องค์ถังไท่จงหลั่งน้ำตาออกมาพร้อมตวาดลั่นกับความไม่รู้เรื่องของร่างบาง  "เจ้าหยุดพูดเดี๋ยวนี้นะ ยังมีหน้ามายิ้มได้อีกเหรอ อดทนหน่อยนะเดี๋ยวหมอหลวงก็มาแล้ว"

นิจรินทร์ยิ้มให้ชายหนุ่มตรงหน้า    ส่งเสียงอ่อนเอ่ยร่ำลาเพื่อปลอบประโลมชายหนุ่ม "อย่าร้องไห้เลยค่ะคุณซือหมิน  ฉันคงจะอ่อนหัดสำหรับเกมนี้มากจริงๆ  เมื่อเกมคือการแข่งขันที่ผู้เล่นทุกคนต้องการชัยชนะ  ในเมื่อฉันเป็นผู้แพ้ก็ต้องทำใจยอมรับตามกติกา  นี่คือเกมนางสนมในวังหลวงที่ผู้เล่นต้องแข่งขันเพื่อช่วงชิงความโปรดปรานที่จะต้องมีการทำลายกันเองจนกว่าจะได้รับชัยชนะ ฉันน่ะไม่เสียใจที่แพ้ในเกมหรอกค่ะ  แต่เสียดายมากกว่าที่ไม่มีโอกาสอยู่ช่วยคุณซือหมินให้ได้เป็นจักรพรรดิ์ถังไท่จงที่ยิ่งใหญ่สมกับที่คุณมุ่งหวัง  แต่ฉันเชื่อในตัวคุณนะคะ  คุณเป็นผู้เล่นที่เก่งมากคนนึง  ถึงไม่มีฉันช่วยคุณก็ต้องทำได้อยู่แล้ว  ถึงฉันจะต้องออกจากเกมนี้ไป  แต่ฉันก็ยังอวยพรให้คนเป็นองค์ถังไท่จงที่ยิ่งใหญ่เหมือนในประวัติศาสตร์ให้ได้เลยนะคะ   ฉันดีใจที่ได้เจอเพื่อนร่วมเกมที่ดีอย่างคุณ  ลาก่อนค่ะคุณซือหมิน"  นิจรินทร์แน่นิ่งอยู่ในอ้อมกอดขององค์ถังไท่จง  "ลี่หลาน!!"  องค์ถังไท่จงโอบกอดร่างบางไว้แนบอกด้วยหัวใจร้าวราน   เงยหน้ามองนางสนมแต่ละนางของพระองค์ด้วยดวงตาชิงชังรังเกียจ  รูปโฉมงดงามแต่จิตใจโหดเหี้ยมนัก   "พวกเจ้าคิดหรือว่าพวกเจ้ากำจัดนางได้แล้วเราจะโปรดปรานพวกเจ้า  พวกเจ้ารู้เอาไว้ซะว่าคนบางคนต่อให้ตายจากไปก็ยังคงอยู่ในใจอย่างไม่มีใครทดแทนได้  พวกเจ้าอาจพรากกายนางให้จากข้าไปได้  แต่ไม่มีวันพรากนางออกจากใจข้าได้  นับแต่นี้พวกเจ้าอาจจะได้รับลำดับขั้นตามสมควร  อาจได้นอนร่วมเตียงกับข้าตามหน้าที่และได้รับลาภยศสูงส่งที่มุ่งหวัง  แต่พวกเจ้าจะไม่มีวันได้รับความรักจากเราเพราะความรักของข้ามีไว้เพื่อลี่หลานเพียงผู้เดียว"

นิจรินทร์ลืมตาตื่นขึ้นมาอีกครั้ง            โดยที่ร่างของเธอนอนอยู่บนเตียงในโรงพยาบาลโดยที่มีเจ้าหน้าที่ตำรวจ   เจ้าของซุ้มเกมและพนักงานที่เกี่ยวข้องกำลังรายล้อมพูดคุยกันอย่างเคร่งเครียด  และเมื่อทุกคนเห็นเธอลงขึ้นนั่งและตั้งคำถาม  ก็พากันดีใจโดยเฉพาะเจ้าของซุ้มเกมที่ดีใจยิ่งกว่าใครเพราะนั่นหมายถึงเขาพ้นคุกแล้วนั่นเอง   "ฉันเป็นอะไรไปหรือคะ ทำไมทุกคนมาอยู่ที่นี่กันได้ล่ะคะ"  "คุณหนู  ฟื้นแล้ว โอ๊ยผมรอดคุกแล้ว"      นิจรินทร์ได้รับคำบอกเล่าจากเจ้าหน้าที่และทุกคน  ว่าเธอไปกดปุ่มที่ไม่ควรกดเข้าจนทำให้ถูกไฟช๊อตจนหยุดหายใจเป็นเวลานาน     จนทุกคนตกใจและเจ้าหน้าที่ตำรวจมาสอบสวนเพื่อเอาผิดกับเจ้าของซุ้มเกม   เมื่อได้ฟังคำบอกเล่าของทุกคนก็ทำให้นิจรินทร์รู้สึกงงกับตัวเอง  เพราะหากว่าเครื่องเล่นผิดพลาดแสดงว่าเธอก็ไม่ได้ไปอยู่ในโลกเกมออนไลน์น่ะสิ  แล้วสิ่งที่เธอเห็นเป็นเรื่องเป็นราวนั่นล่ะหรือมันจะเป็นเพียงความฝันกันแน่นะ!?!