มหัศจรรย์เกมออนไลน์ทะลุมิติ

นิจรินทร์ในตอนนี้อยู่ในชุดของหญิงสาวชาวบ้านยุคจีนโบราณ  ซึ่งชุดของเธอนั้นเป็นชุดที่เธอกดเลือกมาจากแผงจงจรที่ข้อมือจากในเกมออนไลน์  ที่ผู้เล่นจะสามารถใช้เปลี่ยนชุดเพียงแค่กดปุ่ม     และเลือกชุดที่เธอใส่อยู่ก็จะเปลี่ยนเป็นชุดที่เลือกทันที                ซึ่งถึงแม้ว่าโลกที่นิจรินทร์อยู่ในตอนนี้จะเป็นโลกจีนโบราณสมัยราชวงศ์ถังของจริง     แต่เนื่องจากร่างกายของเธอเป็นร่างจำลองในเกม  จึงทำให้เธอยังสามารถใช้ระบบต่างๆได้เหมือนกับอยู่ที่โลกเกม    และมันก็ได้สร้างความแปลกประหลาดใจ          ให้กับองค์ถังไท่จงอย่างมาก         ที่อยู่ดีๆพระองค์ที่ตั้งใจว่าจะให้คนไปหาชุดหญิงสามัญ       มาให้เปลี่ยนเพื่อปลอมตัวออกนอกวัง        แต่นางปฏิเสธและกดสิ่งที่อยู่บริเวณข้อมือของนางซึ่งมีรูปร่างคล้ายกำไล   จากนั้นชุดของนางก็เปลี่ยนไปทันที      แต่แม้จะตกพระทัยกับความเปลี่ยนแปลงอย่างฉับพลันของหญิงสาวตรงหน้า  แต่พระองค์ก็ยังเก็บอาการเอาไว้อย่างแนบเนียน              เพื่อไม่ให้เป็นที่สงสัยของนาง    เนื่องจากชินกับเรื่องแปลกมากมาย        ที่เกิดขึ้นมาจากนางหลายๆเรื่องแล้ว        พระองค์คาดเดาว่าคงจะเป็นระบบในเกม 

ทั้งสองปลอมตัวออกมานอกวัง   โดยมีทหารองค์รักษ์ติดตามมาด้วยเพียงสามคนออกมาเดินภายในตัวเมืองเดินดูพ่อค้าแม่ค้า   วางแผงขายสินค้ามากมายก็เห็นพ่อค้าชาวต่างชาติกับพ่อค้าชาวจีนทะเลาะกันวุ่นวาย         เรื่องแย่งพื้นที่ค้าขาย             "มีอะไรกันหรือคะ"        นิจรินทร์ส่งเสียงถามพวกชาวบ้านที่มามุงดูเหตุการณ์            "ก็พ่อค้าสองคนนั้นน่ะสิทะเลาะกันเรื่องแย่งพื้นที่ค้าขายกัน    พ่อค้าชาวต้าถังกีดกันพ่อค้าชาวต่างชาติโดยอ้างว่า       ที่นี่เป็นแผ่นดินต้าถัง     พ่อค้าชาวต้าถังสมควรจะได้สิทธิ์ในการค้าขายในบ้านเมืองนี้มากกว่า      ส่วนทางฝ่ายพ่อค้าชาวต่างชาติ        ก็ไม่ยอมเพราะคิดว่าตัวเองจ่ายเงินค่าเช่าและเสียภาษีอย่างถูกต้อง       ก็ต้องมีสิทธิ์ในการค้าขาย ก็เลยทะเลาะกันนี่แหละ    หลายวันมานี้พวกพ่อค้าแม่ค้าบ่นเดือดร้อนกันมากเพราะบางสินค้า ที่รับเอามาจากชาวต่างชาติเริ่มขาดและค้าที่ก็แพง         พวกเราที่เป็นคนซื้อก็เดือดร้อนไปด้วยเพราะข้าวของขึ้นราคา       พ่อค้าบางคนก็อยากจะเอาของไปขายเมืองอื่นแสวงโชคเสี่ยงดวงแต่ก็ไม่มีลู่ทาง          อย่าว่าแต่พวกพ่อค้าแม่ขายเลยพวกเราเองก็เดือดร้อนกันไม่ใช่หรือแม่นาง     เศรษฐกิจก็ย่ำแย่ข้าวของขาดแคลน     พวกขุนนางยังขูดรีดภาษีแพงๆอีกแบบนี้พวกคนยากคนจนตายแน่"  

องค์จักรพรรดิ์ถังไท่จงที่ได้ยินเสียงบ่นของชาวบ้านถึงความเดือดร้อน  ก็มีพระพักตรเคร่งเครียดขึ้นมา     นิจรินทร์ชวนชายหนุ่มข้างกายที่มีท่าทีเคร่งเครียดมานั่งสั่งอาหารและปรึกษากันในโรงเตี้ยม     "พวกขุนนางไม่เคยรายงานเรื่องเหล่านี้ให้ข้ารู้เลย  แต่ละคนรายงานแต่เรื่องดีๆเอาหน้ากันทั้งนั้น นี่ถ้าข้าไม่ได้ออกมานอกวัง คงหูตามืดบอดอยู่นานน่าเจ็บใจนัก"

"แต่ตอนนี้คุณก็รู้แล้วนี่คะคุณซือหมิน        ในเมื่อเรารู้แล้วว่าปัญหาในตอนนี้เกี่ยวกับการค้าขายและข้าวของที่ขาดแคลน        และราคาแพงของชาวบ้าน  รวมถึงพ่อค้าชาวต่างชาติ         ที่อยากมาค้าขายกับบ้านเมืองนี้ก็ไม่ได้รับการเอื้ออำนวยให้แก่พวกเขา        ฉันว่าคุณน่าจะเปิดให้มีการค้าเสรีนะคะ  เพราะพ่อค้าชาวจีนก็ต้องการสินค้าจากพ่อค้าชาวต่างชาติ  และพ่อค้าชาวต่างชาติก็อยากจะมาทำการค้ากับบ้านเมืองนี้    หากช่วยเหลือเปิดลู่ทางให้พวกเขาก็น่าจะช่วยส่งเสริมให้มีการแลกเปลี่ยนสินค้ากันมากขึ้น จะได้แก้ปัญหาเรื่องสินค้าขาดแคลนด้วย    ฉันรู้มา่ว่าการเดินทางติดต่อค้าขายในอดีตนั้นลำบากคุณพอจะหาทางแก้ปัญหาพวกนี้ได้มั้ยคะ"

"ถ้าหากพูดถึงเรื่องการค้าขายแล้ว   ในอดีตก็เคยมีการแก้ปัญหาเรื่องนี้มาก่อนเหมือนกันตั้งแต่สมัยราชวงศ์ฮั่น    ที่เรียกว่า    เส้นทางสายไหม ...ใช่แล้ววิธีนี้แหละข้าจะรื้อฟื้นมันขึ้นมาใหม่"