Friend Ship เพื่อนกันตลอดไป

    "อะแฮ่มๆ อรุณสวัสดิ์นักเรียนทุกเรียนทุกคน บลาๆๆๆๆ"

ตอนนี้รอบตัวฉันมีนักเรียนไม่ต่ำกว่าครึ่หอประชุมนี้นั่งสัปหงก หรือไม่ก็หาวตามๆกันไป รวมถึงฉันตอนนี้ก็หนีไม่พ้นชะตากรรม เปลือกตาของฉันเริ่มจะปิดลงอย่างช้าๆ เหมือนโดนมนต์สะกดอย่างปฎิเสธไม่ได้ ฤธิของผอชั่งหน้ากลัวอะไรอย่างนี้!

 "หาว..." ขณะที่ฉันกำลังจะได้ไปเฝ้าพระอินทร์ ฉันดันรู้สึกเหมือนมีใครจ้องมาทางฉัน

 "หือ?" รู้สึกเหมือนเห็นอะไรแว็บๆแฮะ     

     ฉันพยายามกวาดสายตาไปแถวๆ พวกนักเรียนแถวแรกๆเหมือนมีนักเรียนหญิงคนนึงทำท่าแปลกๆอยู่ เป็นอะไรของเขาน่ะ ปวดท้องเหรอ? ฉันดูท่าทางของเด็กคนนั้นต่อไป สักพักเธอหันมามองฉัน เราสองคนสบตา และเธอก็หันหน้าหนีฉันอย่างทันที ชัดเลย! เธอหลบหน้า ว่าแต่ทำไมล่ะ หรือก่อนหน้านี้ฉันไปทำไรให้รึป่าวนะ หรือว่าเธออาจหมั่นไส้ฉัน อ๊ากกก! นี่ฉันโดนเกลียดขี้หน้าเข้าแล้วเหรอเนี่ย นี่ยังไม่เริ่มเรียนเลยนะ ให้ตายสิฉันคิดมากไปรึป่าวนะ 

 "เอาล่ะ คุณครูขอจบการปฐมนิเทศเพียงเท่านี้ เชิญนักเรียนไปผักผ่อนตามอัธยาศัยได้ 

                                                                         [ ยังไม่เสร็จ!!!/ 30% ]