กรีดร้องออกมาดังๆซะสิ

  ความรู้สึกที่มีต่อ'เพื่อน'คิดว่ามันควรจะรู้สึกยังไงดีนะ โกรธ เกลียด ริษยา รัก หึง หวง เเละ ทำลาย
ถ้าเรามีความรู้สึกเเบบนั้นทั้งหมดจะเรียกว่า ความรู้สึกที่มีต่อเพื่อนที่ดีรึเปล่านะ เเล้วถ้าอยู่ๆเราก็เกิดมีความคิดกับเพื่อนของเราว่า'ร้องไห้ออกมาหน่อยสิ กรีดร้องออกมาสิ พูดว่า โปรดอย่าทำเเบบนี้ ซะสิ อ้อนวอนขอชีวิตสิ ดิ้นรนเพราะความเจ็บปวดออกมาสิ ฉันเกลียดเวลาพวกเธอเวลายิ้มเสียจริง เวลาเห็นรอยยิ้มนั่น ฉันอยากทำลายพวกเธอให้กลายเป็นสิ่งไร้ค่า ให้เป็นเเค่ซากศพร้องขอชีวิต น้ำตาที่หลั่งไหลด้วยความเจ็บปวดยิ่งดี ฉันเกลียดพวกเเก '
มีความคิดหรือความต้องการเเบบนี้จะดีไหมนะ เเต่เดี๋ยวความคิดเเบบนี้ก็คงหายไปเองหรอก...รึเปล่านะ
ถึงจะมีเพื่อนเเต่ก็ไม่มีความรู้สึกว่ามีใครอยู่ข้างๆ มันเหมือนอยู่คนเดียวตลอด 'เพื่อน' ก็คือคนที่พยายามจะฆ่าเรานั่นเเหละ มันทำให้เรามีความรุ้สึกทุกอย่าง เเต่มันก็ขึ้นกับว่าอะไรมันมากกว่า รัก....หรือเกลียดกันละ ที่มาก

บันทึกลับ
วันอังคาร 2/มี.ค/?
วันนี้ฉันชวนนาไปกินข้าวที่โรงอาหาร2เเต่นากับบอกฉันว่า 'เขาจะไปโรงอาหาร1 นัดขวัญเอาไว้เเล้วอะ' เเล้วฉันก็ขอไปด้วย ตอนนั่งกินก็มองยัยนากับยัยขวัญ คงสนิทกันเเล้วสินะ นาคงลืมว่าฉันเป็นเพื่อนสนิทที่สุด เเต่ตอนนี้คงเป็นคนเคยสนิทด้วย เเต่นาก็ยังไม่รู้หรอกผลกระทบที่ตามมาคืออะไร.....
ตอนกลับบ้านก็กลับด้วยกัน ทั้งที่มันก็เรื่องปกติ ฉันเกลียดเสียงหัวเราะเเห่งความสุขนั่นเวลาที่2คนนั้นคุยกันทำให้เหมือนเป็นส่วนเกิน ฉันก็พยายามที่จะทำหน้าให้ดูปกติที่สุด พยายามที่จะไม่ให้ความรู้สึกนั้นไหลออกมา

วันพฤหัสบดี4 /มี.ค/?
วันนี้รินเพื่อนที่ฉันเคยสนิทด้วย ตอนนี้กลายเป็นเพื่อนปกติเเล้ว วันนี้ยัยนี่โดนผู้ชายสารภาพรักก็คือรุ่นพี่ที่ยัยรินเเอบปลืมอยุ่ พอฉันเห็นลอยยิ้มนั่นฉันหลับคิดอยากจะทำลายรอยยิ้มที่เเสนจะมีความสุขนั่นเสีย ทั้งที่ฉันไม่ได้เเอบชอบไอรุ่นพี่นั่นเเต่กลับเกลียดที่มีความสุขกัน ฉันไม่ได้คิดเเบบนี้กับรินคนเดียวหรอก เเต่ฉันกับไม่ชอบเวลาพวกเพื่อนๆมีความสุขเสียเลย ฉันอยากให้พวกมันร้องไห้ อยากให้ใบหน้าของพวกมันเต็มไปด้วยความเจ็บปวด

วันจันทร์8/มี.ค/?
วันนี้ยัยพายศัตรูของนากับขวัญ มาดักตบหน้ายัยรินเพราะข้อหามั่นไส้เพราะรุ่นพี่มาสารภาพรักยัยพายก็เเอบชอบรุ่นพี่นั่น ซึ่งฉันก็ไม่มีความรู้สึกที่อยากจะเข้าไปช่วย เเต่ยิ่งเห็นหน้าพาย ฉันอยากจะวิ่งไปปาดคอยัยพาย มันคงจะไม่รู้สินะว่าฉันรู้วิธีกลั่นเเกล้งเเบบเเทงข้างหลังที่มันเคยทำกับฉันไว้ ฉันค่อยหาวิธีฆ่านังนี่เเล้วกัน.

วันพุธ9/มี.ค/?
วันนี้ฉันเเอบฆ่ายัยเเอม เพื่อนที่ชอบอ่อยคนอื่น หลงตัวเอง ชอบนินทาคนนู่คนนี้ เเล้วดันมานินทาฉัน ยัยนั่นเคยเเอบตัดผมฉัน เเล้วเเอ๊บทำเป็นตอเเหลว่าตัดผมเเตกปลายให้ เเต่ที่ฉันฆ่ายัยมายเพราะมันเคยเเช่งฉันให้ตาย ตอนป.5 ฉันเอาศพไปฝังที่สวนหลังโรงเรียนเเล้วไม่มีทางที่คนอื่นจะเห็นศพเพราะมันเป็นที่ลับสุดยอดไงละ เเต่ก็รู้ผลเเล้วนะว่าสุดทายสิ่งที่เธอเเช่งไปคนที่ตายก็ คือเธอ อิอิ อยากรู้ไหมละว่าฉันฆ่ามันยังไง.....

9/มี.ค/?
ณ โรงเรียนมรณา
12:25
"นิ เเอม หลังเลิกเรียนมาที่ สวนหลังโรงเรียนหน่อยนะ^^"
"มีอะไรทำไมไม่คุยกันตรงนี้ "
"ก็ รุ่นพี่...อะไรนะ ที่เป็นเพื่อนของรุ่นพี่ที่มาสารภาพรักยัยริน"
"หะ!!!รุ่นพี่เคนใช่ไหม>^<"ยัยนี่เขย่าเเขนฉันพร้อมกับทำหน้าดีใจสุดขีด
"ใช่ เขาบอกว่ามีธุระอะไรกับเธอเนี่ยเเหละ เห็นทำหน้าเขินๆด้วย"
"เเล้วทำไมพี่เขาถึงมาบอกเธอละ หะ!"
"พี่เขาคงเเอบมองเธอบ่อยมั้ง เลยเห็นฉันอยุ่ห้องเดียวกับเธอ เอาเป็นว่าเธอจะไม่ไปใช่ไหม"ล่อเหยื่อให้ติดกับก็มีตัวล่อเสียก่อนสิ...
"โอ๊ย! ฉันคงไม่โง่พอที่จะไม่ไปหรอก"
จ้าา เเล้วจะรุ้ว่าใครโง่กว่ากัน
ที่จริงถ้าใช้อีกเเผนผลักตกน้ำให้สิ้นเรื่อง เเต่มันจะไม่มีความเร้าใจเท่าไรนัก เรื่องนี้มันจะจบเร็วเกินไป ฉันเลยใส่ใจให้เธอมีความสนุกไปด้วยก่อนตายนิดหน่อยน่ะ (เเคร์ความรุ้สึกคนอื่น555)
"อืม...จะรอนะ"ฉันกระซิบอย่างเเผ่วเบา
"หะ...ว่าไงนะ"
"ฉันว่าจะไปบอกพี่เคนนะ"
ฉันส่งยิ้มให้ยัยเเอมเพื่อกลบเกลื่อนสิ่งที่ฉันจะซื่อความหมาย
ใกล้เวลาสนุกเเล้วละ

 [นักเขียน]

   ขอบคุณนักอ่าน นักเขียนที่เข้ามาอ่านนะค่ะ

 เอิ่ม...มันไม่สยองเบยชักนิดว่าไหมค่ะ-_- ขนหน้าเเข้งของคนเขียนไม่กระตุ๊กตอนอ่านเเม้เเต่เส้นเดียว

ถ้าเรื่องนี้ไม่สนุก ไม่สยองได้ใจ T^T วิจารณ์เลยค่ะ คนเขียนเก็บกด555

นี่ครั้งเเรกที่เเต่งนิยายสยองขวัญ ตอนนี้กำลังหาเเนวของตัวเองอยู่ ว่าเหมาะกับเเนวไหน^3^

 งั้นก็ฝากติดตามด้วยนะค่ะ จุ๊บ~^3^

ปล.ถ้าอ่านไม่ถึง20คนจะไม่อัพ~ต่อ