แต่งงานวุ่นลุ้นหัวใจให้รักกัน[?!]

หืม-_-;????

ที่นี่ที่ไหน????ใครมันฉลาดมาบอกฉันทีตอนนี้ฉันงงมากจร้า-..-

"อ้าว..!!!ตื่นแล้วเหรอท่านหญิงชุดที่ข้าเปลี่ยนให้ท่านสวมสบายหรือไม่?"

ชัดถ้อยชัดคำฉันจำได้~~~จากสถานการณ์โต๊ะขยับแมวน้อยคนและชายชุดดำ...ฉันจะจำเอาไปเล่าให้ลูกหลานฟังอย่างภาคภูมิใจTUT~

เอ๊ะ!!!เดี๋ยวนะ...'ชุดที่ข้าสวมให้ท่านสวมสบายหรือไม่'ประโยคนี้มันลอยละล่องเข้ามาในหัวฉันจนน่าตกใจ...

"น...นี่นายเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ฉันเหรอ!!!??"

ฉันถามออกไปเสียงดังหน้าแดงถึงหูสั้นๆนะ'อาย'อายจริงๆๆๆๆๆนะ...เกิดมาแม้แต่พ่อฉันยังไม่เคยเห็นหน้าท่านเลยเพราะงั้นเกิดมาเลยไม่เคยให้ผู้ชายถึงเนื้อถึงตัวขนาดนี้มาก่อน...โอ๊ยยย-//////-

"ใช่แล้วละท่าน...จะว่าไป...หน้าอกท่านเนี่ยใหญ่เอาการเหมือนกันน้าาา"

"ไอ้บ้า!!!โรคจิต!วิปริต!วิตถาร!อาการหนัก!>////<"

"เอ้าๆไปกันใหญ่แล้วเรื่องแค่นี้เอง-_-"

"...-///-"

"เอาเป็นว่าผมคือคนที่คุณควรไว้ใจที่สุดจำไว้แค่นี้พอเครนะ?"

คนที่ควรไว้ใจได้ดูหน้าอกฉันแล้ว...อนาจารสิ้นดี....-_-

"เฮ้ยๆผมล้อเล่นๆผมไม่ได้เปลี่ยนเสื้อผ้าให้คุณหรอกสาวใช้ต่างหากละที่เปลี่ยนให้คุณน่ะอย่าทำหน้าซีเรียสสิ"

โล่ง-_-.....

"เออ...นี่...นายเรียกฉันว่าท่านหญิงทำไมน่ะ"

ฉันถามข้อสงสัยของตัวเองออกมาทันที

ใบหน้ายิ้มร่าเมื่อครู่ของชายผู้ที่ฉันควรไว้ใจที่สุดหุบยิ้มทันทีคิ้วขมวดหน้าตาเริ่มร้อนใจ

.

"ฟังน..."

ปังๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

โอ๊ยๆๆๆๆ!นี่มันอะไรหนักหนาเนี่ยฉันกำลังจะได้รู้เรื่องสำคัญแต่ก็มีคนมาขัดอีกแล้ว

"เขามายิงเหมือนนายตอนนั้นเลยนะ!"

ฉันพูดออกไป

"ตอนนั้นผมมาดีแต่ไอ้หมอนี่มาร้ายชัวว์"

เขาพูดจบก็อุ้มฉันอีกครั้งอย่างกับคิดว่าฉันเป็นง่อยเดินไม่ได้-_-

"ฉันไม่เข้าใจที่นายพูด!!!?"

ฉันแหกปากแข่งกับเสียงปืนที่ดังลั่น

"มีคนไม่อยากให้คุณรู้ในเรื่องที่ผมจะเล่าให้คุณฟัง!!!"

ปังๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

O_O