Black Cat ได้โปรดหันมามองตาของฉัน

   "นักเรียนคะ ชั่วโมงนี้พวกครูมีประชุม ขอให้นักเรียนทุกคนอ่านหนังสือทบทวนของชั่วโมงนี้กันเงียบและอยู่ในความสงบนะคะ" เสียงใสๆร่ายยาวของครูทิพย์ หรือในนามเต็มเต็มยศเต็มศักว่า นางสาว รุ่งทิพย์ พิมพ์อักษร กล่าวขึ่งหลังจากเดินเข้ามาทางประตูห้องด้านหน่าห้องเรียนแล้วมาหยุดอยู่หน้าห้องเรียนตรงกลางพอดิบพอดีว่า ชั่วโมงนี้จะปล่อยให้เหล่าบรรดานักเ(ก)รียนทักหลาย ณ ที่นี้อยู่กันตามอัธยาสัย (ความจริงบอกให้อ่านหนังสือนะ แต่เชื่อเหอะ มันเป็นไปไม่ได้!)

   "ค่ะ/ครับ" เสียงขานรับที่พยายามเก็บความรู้สึกมีความสุข แฮปปี้วาเลนไทย์เดย์ไว้ภายใต้น้ำเสียงและหน้าต่างเนือยนั้น เอ๊ะ! นั้นอะไรนะ โห...เตรียมตัวพร้อมปลดปล่อยเลยนะยะ ถ้าฉันจำไม่ผิด คุณครูทิพย์บอกให้อ่านหนังสือทบทวนของชั่วโมงนี้นะยะ ซึ่งชั่วโมงนี้ก็คือสังคม ไม่ไช่มังงะ หรือหนังสือโดจินนั้น!

   "ครูฝากดูแลเพื่อนๆด้วยนะ เจนจิรา" ก่อนที่คุณครูสุดสาวสุดสวยให้ชุดคอบัวแขนตุ๊กตาแถมลูกไม้หน่อยๆห้อยตรงปลายเสื้อสีขาว กับกระโปรงฟูฟ่องลอองฟิ่วสีชมพูยาวเหนือเขาเพียงเล็กน้อยจะออกจากห้องไป ก็ไม่วายหันมากึ่งวานกึ่งสั่งหัวเน่าของห้อง เอ้ย! หัวหน้าห้องสุดเอ๊กซ์อย่าง เจเจ เจนจิรา ใจจดจ่อ ที่กำลังเตรียมหยิบการบ้านที่ยังทำไม่เสร็จของเมื่อวานออกมาทำ หึ สงสัยจัง ขนาดตัวเองยังไม่รอดแล้วจะดูแลใครได้เนี่ย

   "เอาละ ครูไปละนะ" สิ้นเสียงที่ต้นกำเนิดเสียงไปเกาะอยู่หลังประตูทางที่ตนเองเคยเข้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่อาจทราบได้ ร่างนั้นก็หายไปทันทีทันตาทันใจ เหลือไว้เพียงนักเรียนที่นั่งโต๊ะของตัวเองอยูในห้องเรียนอย่างสงบเสงี่ยม แต่เชื่อมั้ย ฉันให้สามวิ ห้องต้องเรียนต้องกลายเป็นตลาดสดสพาน2แน่ 1...2...3...

   "เห้ย!  ใครก็ได้ยืมการบ้านพุทธศาสนาของเมื่อวานหน่อย" เริ่มต้นบทสนทนาในตลาดด้วยคุณหัวเน่าของเรา ที่แหกปากโวยวายขอลอกการบ้าน หึ น่าให้ลอกมาอ่า...

   "วันหยุดนี้ไปเที่ยวไหนดีว่ะ"

   "แกๆ วันนี้นร้า ฉันฉีดน้ำห้อมกลิ่นใหม่ด้วยละ หอมปะๆ"

   "งัยจร้า หนูเฉิ่ม"

   นั้นไง ฉันคาดคะเนผิดซะเมื่อไหร่ ดังเจี้ยวจ้าวยิ่งกว่าตลาดสดสพาน8แล้ว!

   "..."

   ปิ้ดๆ เปี้ยวๆ ป้าดๆ ปรื้ออออ~

   หันซ้ายก็เจอพวกไฮโซ หยิบไอโฟนเอส10มาเล่น

   "..."

   แพลบ...แพลบ...

   หันขวาก็เจออีตาโอตาคุแว่นหนาเตอะนั่งอ่านโดจิน18+ ชายรักชายอยู่ อึ๋ย...ขนลุกอ่า

   "...อ้ากกก....เฮ่อ....เฮ้ย!...อิ....ลิปควิด"

   แกร็กๆ

   พอมองตรงไปข้านหน้าก็เจอยังหัวหน้าสุดเอ๊กซ์ ภาคบนแอกชั่น บู้ คอมเมดี้อยู่ ก้มๆ เงยๆ หันซ้ายหันขวาหน้าปวดกระบาดนั่งลอกการบ้านอยู่ หึ...บอกแล้วว่าเอาตัวเองให้รอดเหอะ

   เฮ้อ...ก่อนหน้านี้ประมานาทีสองนาทียังเงียบกันเป็นป่าข้าอยู่เลย ผู้คนก็นั่งที่กันเป็นระเบีย ไม่ส่งเสียงโวยวายเอะอะเอ็ดตะเหรดแบบนี้ น่าเบื่อชะมัด ออกไปเข้าห้องน้ำดีกว่า คิดได้ดังนั้นฉันก็เดินตรงไปออกประตูหลัง ซึ่งเป็นประตูที่ใกล้ที่สุดและไม่สดุหรือแตะตาใครด้วย

   เมื่อมาถึงหน้าห้องน้ำ ฉันจึงหยุดยืนอยู่2-3นาที เพื่อคิดไตร่ตรองอะไรบางอย่าง เอ...ถ้าจำไม่ผิดวันปัจฉิมฉันก็มาเข้าห้องน้ำนะ แต่รู้สึกว่าห้องน้ำจะอยูทางขวามือ แต่ทำไมป้ายมันถึงไปอยู่ทางซ้ายมือละ เอ...ฉันควรเข้าห้องไหนละเนี่ย ช่างเถอะ เข้าตามป้ายเนี่ยแหละ เดี๋ยวเข้าไปก็รู้ว่าเป็นห้องชายหรือหญิง ตอนนั้นออกมาก็คงไม่สายไปหรอก มั้ง(?)

   คิดได้ดังนั้น ฉันก็รียสาวเท้าตรงไปเป็นปรูตูห้องด้านซ้ายตามป้ายตัวการ์ตูนก้างตาสีชมพูที่มีรูปเรขาคณิตสามเหลี่ยมแทนกะโปรง เมื่อเจ้าไปข้างใน ฉันก็ต้องตรงเข้าไปลึกนิดหน่อยว่ามีโถสุขภันธ์ของเพษชาย แต่ก็หาไม่เจอ ซึ่งแปลว่าไม่มี ดังนั้นนี่จึงเป็นห้องน้ำหญิง แต่สิ่งที่ฉันเห็นก็คือ...

   ร่างของชายผมสีบลอนด์ทองคร่อมอยู่บนร่างของหนุ่มผมดำหน้าตาดีโอเว้อโอวังไม่แพ้กันในสภาพเปลือยท่อนบนทั้งคู่ เข็มจัดนักเรียนถูกถอดระเกียดระกาดห่างไกลจากจุดเกิดเหตุประมาเมตรครึ่ง ตะขอกางเกงสีน้ำเงินเข้มแบบเดียวกันที่ฉันใส่อยู่ก็ถูกปลดออก ซิปนี่มิทราบว่าเสียหรือไรคะ ทำไมไม่รูด! แถมมันยังทำให้ชะ...โชว์บ๊อกเซ้อลายตารางหมากรุกและขอบกกน.สีขาวดำ โอ้ย! เลือดกำเดาไหลแปป แต่ว่าทำไมต้องใส่บ๊อกเซ้อลายเดียวกันด้วยนร้า เอ...  เฮ้ย! ฉันสงสัยอะไรอยู่เนี่ย ดูเหมือนคู่yaoiตรงหน้าจะไม่รู้ตัวว่า ณ ตอนนี้ มีฉันสาวน้อยใสซื่อบริสุทธิ์ยืนดูอยู่ จึงไดเริ่มภาระกิจกันต่อโดยการ จะ...จูบ แถมไม่ไช่จูบแบบธรรมดา ยังเป็นจูบเร่าร้อน ฉันแอบไว้ยินเสียงหายใจจองคนทั้งคู่เบาๆ และเสียงเหมือนดูดอะไรสักอย่างจ๊วบๆ เอ๊ะ! นี่ฉันพึ่งรู้นะเนี่ยว่าเวลาจูบกันแก้มต้องพองด้วย แค่มันดูเป็นการพองแบบแปลกๆ ไม่สิ ไม่ไช่แก้มพอก แต่เป็นอะไรสักอย่างที่มีขนาดเล็กพอจะอยู่ในปากแล้วคงโดนกระพุ้งแก้มจนเก็บเป็นคลื่นขึ้นลงอย่างที่เห็น เอ็ะ! และแล้วนั้นจะทำอะไรนะ ผู้ชายผมสีบลอนด์ที่นอนคล่อมผู้ชายผมสีดำอยู่เอามือล้วงเข้าไปใน...บ็อกเซ่อ ไม่สิ มันลึกกว่านั้น มันเป็นชั้นแรกที่คนเราสวมใส่เพื่อประปิดอวัยวะเพศเบื่องล่างเอาไว้(ร่ายขนานนี้น่าจะรู้กันแล้วเนอะ) แล้วสีหน้าของผมดำก็ดูแดงขึ้นเรื่อยๆ แถมตรงหล่างขานั้นก็ยุกยี้อยู่ตรงนั้นๆม่หยุด ฝ่ายคนถูกกระทำก็หลับตาปี๋ทำหน้ากึ่งภรมารกึ่งเสียวใส้เสียวพุง และถ้าดูดีๆก็เหมือนมีความสุข และทุกอย่าฃที่เล่าไปอยากจะบอกว่า ยังคงจุมพิศกันอยู่คะ เอ๊! อยู่ฉันก็รู้สึกอยากเข้าห้องน้ำ มันปวดยังไงก็ไม่รู้ แต่ฉันว่าถ้าเป็นอย่างนี้ฉันควรไปเจ้าห้องน้ำชายน่าจะดีกว่า ไม่ก็ยอมวิ่งไปชั้นล่างน่าจะดีกว่า อื่ม...เอาตามนั้นแหละ ว่าแล้วก็ไม่รู้อะไรดนใจให้เร่งฝีเท้าเพื่อนหนีไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด วิ่ง วิ่ง วิ่ง และก็วะ...

   ตุ๊บ!

   เสียงก้มของฉันดังกระแทกพื้นยามชนกับอะไรบางอย่าง มันเหมือนจะแข็งก็ไม่แข็ง จะว่านิามก็ไม่เชิง โอ้ย! ขี้เกียจคิดว่ะ เงิยหน้าขึ้นมาก็จบ แต่ยังไม่ทันที่จะได้เงิยหน้า ความรู้สึกเจ็บแปล้บที่บั้นท้ายก็ทำให้ฉันรีบเอามือไปจับๆกดๆดูว่ามันเจ็บที่จุดใด แล้วก็มีเสียงของใครบางคนเอ่ยขึ้น

   "เป็นอะไรรึปล่าวครับ?" เสียงนี้ชั่งทุ่มนุ่มอุ่นหอมละไม(?) โอ้ย อยากเห็นจริงๆว่าเจ้าของเสียงหวานนี้เป็นเจ้าชายจากเทพนิยายเรื่องใดกัน จะได้ให้แม่เล่าเรื่องนั้นให้ฟังและเอาคนตรงหน้าไปภาคบทช่วงที่เจ้าชายออกโรงเลย หึ...โอ้ย แค่คิดก็ฟินเฟ่อร์

   "..." ฉันประสีหน้าที่ตอนแรกมีแต่ความหงุดหงิดเป็นหน้าเฉยเมย ไม่แสดงความกริ้ดกร้าดดี่ดดิ้นเกินหน้าเกินตา แต่เมื่อดาวคาสีณิลคูนี้ผัสสะกับใบหน้ารีรูปใข่เแ็นวีเชป จมูกโด่งราวสะพานพระรามแปดเก้าสิบ คิ้วที่ดกดำได้รูปแต่ไม่ดกมากเหมือนชินจัง ปากสีเชอรี่รูปกระจับสวยจับใจ และแถมด้วยดวงตาสีน้ำตาลเข้มเหลือบๆดำที่ดึงดูดผู้มี่เผลอไผลประสานสายตสเข้า ซึ่งฉันก็เป็นหนึ่งในนั่น

   "น้องครับ เป็นอะไรรึปล่าวครับ" เสียงเรียกทักที่ฟังกี่ทีก็ชื่นใจของบุตรชายของเทพซุสตรงหน้าที่นั่งยองๆให้สายตาอยู่ในระดับเดียวกันฉัน ซึ่งตอนนี้เขาแทบหมอบกับพื้นเรียกทักฉันให้หลุดออกจากภวังค์วังวนมนต์เสนห์ของเขา

   "มะ...ไม่เป็นไรคะ" ฉันตอบออกไปแบบอ้ำๆอึ่งๆ แล้วอยู่ๆนายแบบตรงหน้าก็ลุกขึ้นแล้วยื่นมือมาหาฉันเป็นเชิงบอกว่า เอ้า...ลุกสิ ประมาณนั้น

   "อ้าว...ลุกซิ" นั้นๆง ทำไมซื้อหวยไม่ถูกนะ ดาราหนุ่มสุดฮอค(ทำงานหลายอาชีพเนอะ-_-;;)ตรงหน้าก็พูดสิ่งที่ฉันคิดออกมาถูกทุกคมไม่มีตกหล่นแม้แต่พยางค์เดียว

   "..." ฉันยังคงตีหน้าตายแล้วพยายามลุกขึ้นด้วยตัวเอง ความจริงก็อยางจับมือที่เหมือนพระเจ้ายื่นมือมาช่วยนั้นอยู่หรอกนะ แต่ถ้าเกิดฉันจับมือนั้นเข้าให้จริงๆ มีหวังเขาได้รู้สึกถึงชีพจรที่เต้นเร็วกว่าปกติของฉันแน่

   "นี่" อยู่ๆอาการเจ็บแปล้บที่บั้นท้ายก็คงเป็นการลงโทษที่ฉันอวดเบ่งอวดเก่งแล้วยังไปทำร้ายน้ำพระทัยของเทพพระเจ้าบนสวงสวรรคเข้าทำให้เสียการทรงตัวจนเกือบล้มหัวทิ่มหน้าคว่ำอึกคราถ้าท่านเทพที่ยังมีความเมตตาปรานีไม่ถือโทษโกรธเคืองฉันมารับเอาไว้ โอ้...ท่านช่างประเสิธจริงๆ แต่ไอท่าที่เป็นอยู่ตอนนี้มัน...มันก็ยิ่งทำให้ฉันใจเต้นนะซิT^T