สัญญารัก สายสัมพันธ์

         หลังจากที่พลอยเข้าโรงพยาบาลในตอนนั้น

นากับปัทที่ไปโรงเรียนก็สงสัยว่า

ทำไมพลอยไม่มาโรงเรียน  

แต่ก็ไม่ได้เอะใจอะไร  

พอถึงชั่วโมงเรียนเกษตร

คุณครูให้นักเรียนทุกคนปลูกต้นไม้

โดยให้นักเรียนทุกคนไปหยิบกระถางมาคนล่ะใบ  

แล้วทันใดนั้น

เพล้ง  เสียงกระถางตกแตก

นาเป็นไรรึเปล่า    ปัทพูด

นาหน้าเสีย    เปล่าไม่เป็นไร

ในใจก็รู้สึก สังหรณ์ใจไม่ดี แต่ไม่ได้เอ่ยออกไป  

งั้นนาเอาอันนี้ไปนะเดี๊ยวเราไปหยิบอันใหม่

ล่ะกัน   ปัทพูด

แล้วเวลาก็ผ่านไปจนถึงเวลาเลิกเรียน

นาตกใจเมื่อเห็นแม่ตัวเองมารอรับ

อ่าว   แม่ค่ะทำไมวันนี้มารับหนูได้ล่ะ

แม่จะมารับแก่ไปโรงพยาบาล

ไปทำไมล่ะ  หนูไม่ได้เป็นะไรสักหน่อย

ไม่ใช่แก่  พลอยตั้งหาก  

พลอยเป็นอะไรค่ะ

ทำไมคร่าวนี้ถึงต้องไปโรงพยาบาลด้วย

แก่ไปดูเอาเองล่ะกัน    แม่ปลาตอบ

นาๆๆๆ   เราขอไปด้วยนะ  ปัทพูด

          พอถึงโรงพยาบาล    นาก็รีบเดินไปหาพลอยที่เตียง   พร้อมน้ำตาคลอ 

พลอย  พลอยเป็นอะไรอ่ะ  เจ็บตรงไหน ทำไมถึงดูโทรมขนาดนี้

ไม่เป็นอะไรหรอก  พลอยก็แค่ไม่สบายเหมือนเดิมนั้นแหละ  

เดี๊ยวพลอยก็หาย   พลอยพูดเสียงเอื่อยๆๆ

งั้นพลอยต้องหายไวๆนะ  

แล้วเราไปเที่ยวทะเลกัน    

ไปกันหลายๆคน  ชวนพี่อัตกับปัทไปด้วย  

สัญญาได้ไหม    นาพูด

ได้จ๊ะ      พลอยตอบ

ปัทยืนอยู่ข้างหลังยังน้ำตาซึม  

เพราะดูอาการพลอยแย่มาก

พี่อัตเดินเข้ามาพอดี

พลอยพี่ขอให้อาจารย์หมอของพี่เป็นเจ้าของไข้ดูแลเรานะ  

เราอย่าดื้อกับเค้านะ   กินข้าวกินยาเยอะๆๆ

จะได้หายไวๆๆ  พี่อัตพูด

พลอยตอบว่า   จ๊ะ

แล้วพี่อัตก็หันมามองหน้านา

นาพี่มีเรื่องจะคุยด้วย   

มีอะไรล่ะ พี่ก็พูดมาสิ     นาตอบ

ออกไปคุยข้างนอกกับพี่แป๊ปนึ่งสิ   พี่อัตพูด

ทำไมพูดในนี้ไม่ได้หล่ะ 

มีอะไรก็พูดมาเลย     นาพูดด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด

ไปเถอะนาแป๊ปเดียวเอง พี่อัตอาจมีเรื่องสำคัญจะคุยก็ได้      พลอยพูด

งั้นเดี๊ยวมานะ

แล้วนาก็เดินออกมากับพี่อัต  

พี่มีเรื่องอยากจะบอกกับเราให้เรารู้เอาไว้

เรื่องอะไรล่ะ  พี่ก็บอกมาเลย

พลอยเป็นมะะเร็งเม็ดเลือดขาวระยะสุดท้าย    

แล้วคงจะอยู่กับเราได้อีกไม่นาน

พี่ก็ต้องรักษาพลอยให้หายสิ

นาพูดพร้อมกับน้ำตา  

พี่เป็นหมอ  พี่ต้องรักษาได้    ฮือๆๆๆ

พี่อัตก็ดึงนาเข้ามากอดพร้อมลูบหัว

พี่คิดว่า    คงรักษาพลอยให้หายขาดคงไม่ได้แล้ว      

แต่พี่ก็จะพยายามทำให้พลอยอยู่กับเราให้นานที่สุด  

ไม่ นาพูดพร้อมร้องไห้ไป  

พี่เคยสัญญาไว้แล้ว  

ยังพี่ต้องทำให้ได้สิ   ฮือๆๆ

แล้วนาก็พลักพี่อัตออก    พร้อมเช็ดน้ำตา

แล้วเดินเข้าไปในห้องด้วยหน้าตาที่ยิ้มแย้ม

ซึ่งปัทสังเกตเห็นว่า   นาตาแดงๆๆ

ก็เลยตบไหล่เพื่อนเบาๆๆ   แบบให้กำลังใจ

นาเลยบอกว่าพลอย  

งั้นเรามากินข้าวกันดีกว่าเนอะ  

แล้วนาก็ป้อนข้าวพลอย

พี่อัตก็ยืนดูอยู่ข้างหลัง

จนฟ้าเริ่มจะมืด  

ปัทขอตัวกลับบ้านก่อนเพราะกลัวที่บ้านจะเป็นห่วง

แม่ปลาก็เลยเอ่ยว่า

งั้นกลับพร้อมกันเลยลูกแม่กำลังจะกลับพอดี   แม่ชวนนากลับ

สวัสดีค่ะคุณป้าหนูกลับก่อนนะค่ะ    นาเอ่ยปัทสวัสดีลา  แล้วสวัสดี พี่อัตด้วย

แต่นากลับทำเป็นไม่สนใจพี่อัต

พลอยเรากลับก่อนนะ

เดี๊ยวพรุ่งนี้เรามาหาใหม่นะ    

ส่วนเรื่องสอบพรุ่งนี้ไม่ต้องเป็นห่วงนะ

เดี๊ยวเราบอกครูให้   นาพูด

จ๊ะ   พลอยยิ้ม

ไปแล้วนะ   นอนเยอะๆๆนะ    บายๆๆๆ

แล้วทุกคนก็กลับบ้านไป

เหลือแค่แม่สมกับพี่อัต

อัตลูกช่วยอยู่เป็นเพื่อนน้องสักแป๊ปนะลูก

แม่จะกลับไปเอาข้าวของเครื่องใช้ที่จำเป็นมาก่อน   เพราะคืนนี้แม่จะนอนเฝ้าน้องเอง

ครับ  แล้วแม่ก็เดินออกจากห้องไป

พี่อัตค่ะ    เสียงพลอยเรียก

ว่าไงพลอยจะเอาอะไรหรือเปล่า

พี่อัตพูดพร้อมเอามือลูบหัวน้อง  

เดี๊ยวพลอยก็หายแล้วเนอะ

พลอยจับมือพี่ที่ลูบหัวลงมาพร้อมพูดว่า

พี่อัตพลอยรู้ว่าพลอยไม่หายหรอก

พลอยรู้ตัวเองดีว่าพลอยกำลังจะตาย

พี่ไม่ต้องมาหลอกพลอยหรอก

พลอยพูดพร้อมน้ำตา

พลอยแค่อยากจะขออะไรพี่ในวันที่พลอยไม่อยู่

พลอยอยากให้พี่ดูแล แม่ กับพ่อ แทนส่วนของพลอยด้วย

แล้วก็นาอีกคน   พลอยคิดว่านาคงจะเสียใจมากแน่ๆๆในวันที่พลอยไม่อยู่

พลอยอยากให้พี่คอยอยู่ข้างๆๆน

ดูแลนาได้ไหม    พลอยขอแค่นี้จะได้ไหม

ได้สิได้  พี่ทำได้เรื่องแค่นี้เอง     

พี่อัตพูดพร้อมนำ้ตาซึม

เพราะคิดว่าที่น้องพูดคือเรื่องที่จะสั่งเสีย

พลอยนอนเถอะนะ   จะได้หายไวๆๆ

แล้วพลอยก็หลับไป

    พอถึงตอนเช้า  อาจารย์หมอเข้ามาตรวจ

ดูอาการของพลอย แต่พลอยไม่หายใจแล้ว

แม่ที่นั่งอยู่ข้างเตียงก็ตกใจ  

ว่าหมอปั้มหัวใจทำไม    

หมอค่ะ  หมอค่ะ  เกิดอะไรขึ้นค่ะ

คนไข้หยุดหายใจแล้วครับ

แม่ร้องไห้เสียงดังลั่น  พร้อมเรียกพลอยให้ตื่น     ฮือๆๆพลอยตื่นสิลูก  ตื่นสิ

พี่อัตเดินเข้ามาในห้องเห็นแม่ร้องไห้ก็ตกใจ    ถามแม่เป็นอะไร

พลอยไม่หายใจแล้วลูก พลอยตายแล้ว

พี่อัตเดินเข้าไปดูน้อง   น้ำตาก็ไหล

พลอยพลอยหลับให้สบายนะ

ไม่ต้องห่วงอะไรนะ

พี่จะทำตาสัญญาที่พี่ให้ไว้นะ

พี่อัตก็โทรไปบอกพ่อ

ที่ไปดูงานที่ต่างประเทศพอดี

พ่อก็บอกว่าจะรีบกลับมา

พอแม่พลอยตั้งสติ

ได้ก็โทรไปบอกแม่ของนา

พอถึงเวลาเลิกเรียน  

นาก็ชวนปัทก็ไปเยี่ยมพลอยที่โรงพยาบาลแต่พอเข้าไปถึงในห้อง

ไม่เห็นพลอยนอนอยู่บนเตียง

เห็นแต่แม่ปลาที่นั่งปลอบแม่พลอยอยู่

อ่าว   แม่ค่ะ  พลอยไปไหนค่ะ

แม่เงียบ

มีแต่แม่พลอยที่ร้องไห้หนักขึ้น

คุณป้าเป็นอะไรค่ะ   พลอยไปไหน   นาถาม

พลอย  ฮือๆๆ  พลอยเสียแล้ว แม่พลอยตอบ

นาได้ยิน  ถึงกลับเข่าทรุด   พร้อมร้องไห้

ฮือๆๆๆไม่จริงใช่ไหมค่ะ  

เมื่อวานพลอยยังดีอยู่เลย   ฮือๆๆ

แล้วพี่อัตก็เดินเข้ามาพอดี   

พี่อัตพลอยล่ะ    พลอยอยู่ไหน

พี่อัตเงียบ  

นาเข้าไปกระชากพี่อัต

นาฟังพี่น่ะพลอยเสียแล้ว    

ไม่  ไหนพี่สัญญาแล้วไงว่าจะรักษาพลอยให้หายไง  ฮือๆๆ  พูดพร้อมกับตีที่อกพี่อัต

นาพอเหอะ  ใจเย็นๆๆนะ

มันไม่ใช่ความผิดของพี่อัตหรอก

ถ้าพลอยอยู่

พลอยคงไม่สบายใจที่นาโทษพี่อัตนะ

อีกอย่างพลอยไปสบายแล้ว

ดีกว่าที่พลอยจะต้องมานั่งทรมานนะ

ปัทพูดพร้อมกอดนาไว้

นาร้องไห้ได้สักพัก  

แม่ปลาก็ชวนนากลับบ้านพร้อมกับปัท

นาเงียบตลอดทางจนถึงบ้านปัท

นายังไงพรุ่งนี้ก็ต้องไปสอบนะ

วันสุดท้ายแล้ว  

ยังไงปัทจะรอหน้าโรงเรียนนะ

นาไม่ตอบไม่พูดอะไร

แม่ปลาก็พูดออกไปว่า

ทำใจนะลูก  ยังไงทุกคนเกิดมา

ก็ต้องตายอยู่ดี   แค่ว่าจะช้าหรือเร็วแค่นั้นเอง  

สักวันนึ่งแม่ก็ต้องจากลูกไปเหมือนกัน

มันคือชีวิตนะลูก

                         มีต่อนะค่ะ