สัญญารัก สายสัมพันธ์

         สวัสดีค่ะนักอ่านนักเขียนทุกคน

 ก่อนอื่นต้องขอแนะนำตัวเองก่อนเลยว่า เรื่องนี้เป็นนิยายเรื่องแรกที่ได้ลองเขียน อาจใช่คำผิดบ้างต้องขอโทษไว้ตรงนี้ก่อนเลยนะค่ะ  อาจจะไม่ถูกใจนักอ่านเท่าไหร่แต่ก็อยากให้ติชมกันนะค่ะ เพราะตั้งใจเขียนจริงๆๆ 

             ในเช้าวันหนึ่งที่สวนหลังบ้าน

มีเด็กหญิงเด็กชายนั่งเล่นกันอยู่ที่สวน

ซึ่งทั้ง ๒ คนเป็นพี่น้องกัน

พี่ชายคนโตชื่อ อัตนุพล อายุ ๑๓ ปี

ส่วนน้องสาวชื่อ พลอยใส อายุ ๗ ปี ร่างกายไม่ค่อยแข็งแรง

แล้วอยู่ๆก็มีเสียงแว้วขึ้นมาว่า  

"เล่นอะไรกันอยู่เหรอ"

เสียงนั้นคือเสียงของ นาริกา เด็กหญิง อายุ ๗ ปี

ซึ่งเป็นลูกสาวของเพื่อนแม่ของเด็กทั้ง ๒ คน
"เอ้า!นา มาทำอะไรเหรอจ๊ะ"   พลอยถาม     แม่ปลานัดกับป้าสมไว้นะสิ ก็เลยขอมาด้วย ป้าสมเป็นแม่ของพลอยกับอัต

ซึ่งเป็นเพื่อนกับแม่ปลามาตั้งแต่ตอนเรียน   ว่าแต่เรามาเล่นกันอะไรกันไหม   นาพูด    

จะเล่นได้ยังไง

วันนี้พลอยไม่ค่อยสบายอยู่ พี่อัตพูด    

ว่าแย่จังพลอยไม่สบายอีกแล้วเหรอ

งั้นเราก็เล่นยังงี้สิ  

พี่อัตเล่นเป็นหมอ

ส่วนพลอยก็เล่นเป็นคนไข้

แล้วนาเองก็เป็นนางพยาบาลไง

ตกลงไหม

แล้วพอเราโตขึ้น

เราก็มารักษาพลอย

ให้แข็งแรงขึ้นกว่านี้ดีกว่าเนอะ    นาพูด  

งั้นตกลงพี่สัญญา          

แล้วเด็กๆๆก็สัญญากัน

แล้วเด็กทั้ง๓คนก็เล่นกันจนเย็น  

นานากับบ้านได้แล้วลูกแม่ปลาตะโกนเรียก ทำไมล่ะค่ะแม่หนูยังไม่อยากกับเลย

ขออยู่ต่ออีกหน่อยไม่ได้เหรอค่ะ   นาตอบ

ไม่ได้แล้วลูกเย็นแล้ว

เดี๊ยวฟ้าจะมืดเอาขับรถกลับลำบาก      

แม่ตอบด้วยน้ำเสียงที่ดูดุ  

งั้นกลับก็ได้ค่ะนาทำน้ำเสียงเซงสุดๆๆ  

งั้นเรากลับก่อนนะพลอย

ไปแล้วนะพี่อัต    

"ไปได้ก็ดียายตัวแสบ"    

แปร่  นาหันมาแลบลิ้นใส่พี่อัต    

หลังจากนั้น นาก็ไปเล่นที่บ้านพลอยบ่อยๆๆ

             จนเวลาผ่านไปทุกคนเริ่มโตขึ้น พลอยกับนาเรียนอยู่ห้องเดียวกันตลอดเพราะแม่พลอยได้ขอครูใหญ่ไว้เนื่องจากร่างกายพลอยไม่แข็งแรงจึงต้องมีคนดูแลตลอด

พอโตขึ้นนาก็เริ่มสงสัยว่าพลอยเป็นอะไร ทำไมทำอะไรก็เหนื่อยง่าย ไม่สบายก็บ่อย

จนนาสงสัยเอ่ยถามแม่ไปว่า  

"แม่ค่ะพลอยเป็นอะไรอ่ะค่ะ

ทำไมไม่หายสักทีล่ะ  

แม่ก็รู้อยู่แล้วว่าพลอยเป็นมะเร็งเม็ดเลือดขาว  มาตั้งแต่เด็กแล้ว รักษามาเรื่อยๆๆก็ไม่หาย    แต่แม่ก็ไม่อยากบอกกลัวลูกไม่สบายใจ

เพราะรู้ว่าพลอยเป็นเพื่อนสนิทคนเดียวของนา

แม่ก็เลยตอบไปว่า

พลอยไม่ค่อยแข็งแรงก็เท่านั้นเอง

พอขึ้น ม ๓ พลอยกับนาก็ได้เพื่อนใหม่

ที่พึ่งย้ายโรงเรียนมา

เนื่องจากพึ่งย้ายเข้ามากลางคัน

ก็เลยไม่มีใครคุยด้วย      

ในตอนนั้นคุณครูสั่งทำงานกลุ่มพอดี

แล้วไม่มีใครชวนไปทำด้วย  

พลอยกับนาก็เลยชวนมาทำด้วยกันสิกลุ่มเรามีแค่ ๒ คนเอง

นาก็เลยเอ่ยถามไปว่า  "เธอชื่ออะไรล่ะ"     เราชื่อปัทมา  

แล้วทำไมถึงย้ายโรงเรียนมากลางคันยังงี้ล่ะ   นาถาม      

พอดีว่าพ่อเราพึ่งเสียนะ

เราก็เลยต้องย้ายมาอยู่กับยายที่นี่น่ะ     ขอโทษนะที่ถาม   นาพูด  

ไม่เป็นไรหรอกจ๊ะ    

อืมนี่เราชื่อ นาริกา นะ

ส่วนนี่ชื่อพลอยใส

เรียกสั้นๆๆว่านากับพลอยก็ได้    กริ่ง_______เย้!!!!  หมดคาบแล้ว  

เสียงนาร้องด้วยความดีใจ

หิวจะตายอยู่แล้ว    

"งั้นเราไปกินข้าวด้วยกันนะปัท "  พลอยเอ่ย วันนี้กินอะไรดีเน้อ ?   นาเดินไปคิดไป  

ปัทก็ได้แต่เดินยิ้ม

พลอยก็เลยคุยกับปัทว่า  

นาเค้าก็เป็นยังงี้แหละอยู่ด้วยแล้วไม่เครียด "พลอยวันนี้เราจะกินอะไรกันดีล่ะ"   นาถาม "ตอบกินเหมือนนานั้นแหละจ๊ะ

กินอะไรก็ได้  งั้นพลอยนั่งจองโต๊ะไว้นะ      

เดี๊ยวนาไปซื้อข้าวมาให้  

"ไปปัทไปซื้อข้าวกัน" นาพูด  

นาก็เดินไปซื้อข้าวกับปัท  

ปัทก็ซื้อข้าวเสร็จก่อนก็เลยเอาข้าวมาวาง

ไว้ที่โต๊ะ

แล้วถามว่าพลอยเอานำ้อะไรไหมล่ะ เดี๊ยวปัทไปซื้อให้

งั้นเอาน้ำแดงนะ  ขอบใจนะ   พลอยตอบ

นาเอาข้าวมาวางพอดี  

มาแล้วจร้า    

"แล้วปัทไปไหนล่ะ" นาถาม      

ปัทไปซื้อน้ำอ่ะจ๊ะ      

ปัท มาพอดีพร้อมน้ำ ๓  แก้ว  

อุ้ย!ขอบใจนะอุตส่าห์ซื้อมาให้    

แล้วทั้ง ๓ ก็ค่อยๆๆเริ่มสนิทกัน

       จนถึงวันศุกร์พลอยชวนปัท

มาทำรายงานที่บ้านวันเสาร์  

ปกตินาจะไปบ้านพลอยอยู่แล้วเป็นประจำ   ปัทเลยตอบไปว่า    ได้สิ

งั้นเอานี้นะปัทบ้านอยู่ตรงไหนล่ะ

เดี๊ยวแวะไปรับก็ได้     นาถาม

ปัทบอกว่าบ้านปัดอยู่แค่หลังโรงเรียนนี้เอง ซอย ๒  หลังสุดท้าย

งั้นบ้านเราก็ไม่ได้ไกลกันเท่าไหร่

งั้นเดี๊ยวไปรับนะ   พรุ่งนี้เจอกัน

แล้วทุกคนก็แยกย้ายกันกลับบ้าน

ป้าสมจะมารับส่งพลอยที่โรงเรียนเป็นประจำอยู่แล้วทุกวัน

         พอถึงช่วงสายวันเสาร์นาก็ให้แม่ไปรับปัทที่บ้านก่อน

ปัทออกมายืนรอหน้าบ้านก่อนเวลาที่นัดเอาไว้

ปัทๆๆ  อ่าวนา    ไปขึ้นรถ นี่แม่เรา

สวัสดีค่ะคุณแม่  

หวัดดีจ๊ะ

ตอนแรกแม่ก็ตกใจนะ

ว่าให้แม่ไปรับเพื่อนอีกคน

เพราะปกติ ๒คนนี้เค้าจะสนิทกับใครยาก ดีแล้วแหละมีเพื่อนกันเยอะๆๆ

แม่ปลาหัวเราะ

ค่ะปัทก็ยิ้ม

แม่หนูไม่ได้คบเพื่อนอยากสักหน่อย  

"อ่าวถึงแล้วจร้า"  แม่ปลาเอ่ย  

     สวัสดีค่ะคุณป้า   ปัทสวัสดีตาม  

"อ่าวแล้วนี่ใครอะจ๊ะ"   ป้าสมถาม  

นี่ปัทค่ะเพื่อนใหม่  

อ๋อจ๊ะงั้นตามสบายนะ  

ป้าออกไปทำธุระกับแม่เราก่อนนะ            ว่าแต่พลอยอยู่ไหนล่ะค่ะ   นาถาม  

พลอยอยู่บนห้องอ่ะจ๊ะ  

งั้นขึ้นไปหาพลอยกันดีกว่าปัท  

" มากันแล้วเหรอ"    พลอยถาม    

พอขึ้นมาที่ห้อง

สิ่งที่ปัทมองเห็นเป็นอย่างแรกคือขวดยาวางอยู่เต็มโต๊ะเลย   แต่ก็ไม่กล้าเอ่ยถาม  

พลอยสังเกตเห็นพอดี  

"งั้นมาเรามาเริ่มทำรายงานกันเลยดีกว่าเนอะ "  ปัทรีบพูด    

งั้นแป๊ปนะ    เดี๊ยวนาลงไปเอาน้ำกับขนมมาให้นะ   จะได้ทำไปกินไป  

" งั้นเดี๊ยวเราลงไปช่วยนะ"  ปัทบอก    

ไม่ต้องหลอก   อยู่เป็นเพื่อนพลอยทำรายงานกันไปก่อนเลย  แหม่แค่นี้เอง   

           แล้วนาก็ลงมาเห็นใครนั่งหันหลังอยู่ที่โซฟา   เอ๊ะคุณลุงเหรอ    

สงสัยวันนี้คงหยุดแน่เลย  

พอจะเดินเข้าไปทักกลับเห็นพี่อัตนั่งทำท่ากลุ้มใจอยู่    

ระหว่างนั้นพลอยก็พูดกับปัทว่า    

ยาพวกนี้พลอยต้องกินทุกวันจนเหมือนขนมแล้วแหละ  พร้อมกับยิ้ม    

ปัทก็เลยเริ่มเข้าใจ    ว่าทำไมนาถึงต้องคอยทำอะไรแทนพลอย    

      ในระหว่างนั้นนาเดินเอาขนมที่เตรียมมาจากบ้านใส่จานแล้วแบ่งให้พี่อัต  

เอ้านี่กินซ่ะ   นาพูด 

อะไร    พี่อัตถาม

ขนมหวานไงไม่เห็นเหรอ

ไม่เจอกันนานยังกวนเหมือนเดิมนะเรา   

 

                                                       

                                             ยังมีต่อนะจ๊ะติดตามตอน  2