Forbidden Love ห้ามลวงห้ามรักห้ามกั๊กหัวใจเธอ

     พ่อนะพ่ออ เฮ่ออออ~ แทนที่วันนี้พ่อจะมารับฉันด้วยตัวเอง แต่กลับให้คนขับรถมารับสะ

งั้น...ทั้งที่สัญญากันไว้แล้ว

     ฉันเป็นลูกของมาเฟียนายใหญ่ของบริษัท One groub ทุกคนในโรงเรียนต่างกับกลัวฉันอย่าง

กับฉันเป็นเพชรฆาต แต่ก็มีบางคนที่ยังไม่รู้ กล้ามาวอแวกลับฉัน ขนาดฉันยังไม่ได้บอกพ่อ ยังมีคน

มาจัดการพวกนั้นโดยลงนามว่า 'เฮียซินหลาง' สั่งมา จะถึงยังไงก็เถอะการที่เป็นลูกคนใหญ่คนโต

มันก็ดี แต่การที่พ่อไม่มีเวลาให้ลูก ฉันก็ยังคงแอบร้องไห้คนเดียวเหมือนเดิม

แม่ของฉันอย่ากับพ่อตอนฉันอายุสี่ขวบ มันมีอะไรบางอย่างที่พ่อกับแม่ไม่บอกฉัน แม่หายไปอย่าง

ไร้ร่องรอย ไม่มีการติดต่อมาหา ฉันเคยถามพ่อว่าทำไมแม่หายไป พ่อกลับตอบมาว่า 'คงตายไป

แล้ว...' มันเป็นปริศนาในใจฉันมาจนถึงทุกวันนี้

    "สวัสดีคร้าบบบน้องสาวว ไปกับพี่ไหมจ้ะ" ไอ้พวกนี้อีกแล้วหรอ ได้ข่าวว่าเจอคนของพ่อ

ฉันจัดการไปแล้วนี่ยังไม่เข็ดอีกหรือไง

     หมับ!ๆ

     นี่ฉันไหวตัวช้าเกินไป มันกำข้อมือฉันแน่นเหมือนจะกำให้แตกคามือ นี่ฉันเป็นผู้หญิงนะเว้ย ไอ้

พวกหน้าตัวเมีย!

     "ปล่อยฉันนะ! ช่วยด้วยช่วย..." เหมือนมีสารอะไรบางอย่างทำให้ฉันมองเห็นเบลอๆ..

แล้วฉันก็สลบไป...

     ...0_0 ที่นี่ที่ไหนทำไมมันมีแต่ป่า ป่า ป่าแล้วก็ป่า!!!

     "ตื่นแล้วหรอจ้ะน้องสาวตัวแสบ" ฉันพยายามโฟกัสหน้ามันให้เต็มที่ นี่ฉันกำลังจะโดนทำมิ

ดีมิร้ายนี่ แล้วใครจะมาช่วยฉันล่ะ ไม่นะ!

     "ปล่อยฉันนะ! แกอยากได้เท่าไหร่บอกมาฉันจะเอามาให้" การที่ทำอย่างนี้ไม่ได้แปลว่า

ฉันใช้เงินฟาดหัวใคร แต่นี่มันคือฉุกเฉิน สถานการณ์ฉุกเฉิน!

     "ตอนนี้เงินมันไม่สำคัญกับพวกฉันหรอกว้ะ แกน่ะตัวสำคัญฉันจะแก้แค้นพ่อแก"

     "หรอครับ" เสียงผู้มาใหม่ดังมาจากข้างหลังฉัน เขาคือใครแต่ยังไงก็ช่วยฉันที

     "เห้ย! แกเป็นใครวะ" พวกของไอ้โจก(ตั้งชื่อมันว่าโจกเพราะว่าน่าจะเป็นหัวโจกกลุ่ม) ต่าง

ก็พากันถกแขนเสื้อขึ้น เตรียมตัวประลองกำลังกันเต็มที่

     "ผมไม่จำเป็นต้องบอก แต่พวกนายต้องเจอดี" สิ้นคำพูดของผู้มาใหม่ก็ได้ยินเสียงตุบตับๆ

ดังไม่ขาดสาย แล้วนี่นายนั่นมาคนเดียวจะสู้พวกมันสี่ห้าคนได้ยังไง
     ตุบตับ! ตุบ ตุบ!

     " ไปสะคราวนี้ผมจะไม่เอาเรื่องพวกนาย!" น่ะ...นี่อย่าบอกนะว่าอีตานั่นชนะ? สุดโต่ง

วีรบุรุษมาก

     "เป็นอะไรหรือเปล่าครับคุณหนู" อีตาสุดโต่งแก้เชือกให้ฉันแล้วดึงฉันลุกขึ้น *_* อีตานี่

หล่อมาก เป็นบอดี้การ์ดฉันหรอเนึ่ย

     "นายเป็นคนของพ่อฉันหรอ ทำไมฉันไม่คุ้นหน้านาย" ฉันจ้องหน้าสุดโต่งนานมากจนเขา

ต้องหันหน้าหนี

     "ไว้ไปคุยกันที่บ้านนะครับ คุณหนูเดินไหวไหมครับ"

     "ไหวสิ้ นี่ฉันโดนผูกแขนนะไม่ได้โดนผูกขา" ก่อนที่ฉันจะทรุดลงไปนั่งกับพื้น บ้าจริงนี่ยา

นั่นมันยังไม่หมดลิทธิ์อีกหรอเนี่ย บางทีถ้าเป็นเหมือนในหนังเหมือนยัยตัวร้ายกำลังอ่อยพระเอกอยู่

เลย ไม่ๆนี่ฉันนางเอกนะ!

     "ขออนุญาติอุ้มนะครับ"

     พรึบ~

     -0- โหห อุ้มฉันเบาอย่างกับกระดาษ เมื่อวันก่อนไปชั่งขึ้นมาตั้งสองโลเชียวนะ T_T

     

     บ้านอนุพัฒน์นิวาวงศ์

     ฉันโดนอุ้มเดินมาเรื่อยๆจนถึงห้องรับแขก ป้าๆแม่บ้านต่างพากันตกใจแล้วช่วยกันยาวิ่งกันแตก

ตื่น คือหนูแค่สลบค่ะ =0=
           

     "นายทำได้ดีมาก ขอบใจมากที่ช่วยลูกสาวฉันไว้" ฉันได้ยินเสียงคุณพ่อพูดกับใครสักคน

แต่ฉันว่าน่าจะเป็นนายสุดโต่งนั่นแหล่ะเพราะเขาเป็นคนช่วยฉันนี่

     "ไม่เป็นไรครับ มันเป็นหน้าที่ของผมอยู่แล้ว" รูปหล่อ พูดจาดี สตรีปลื้มมมม >0<

คุณพ่อกับสุดโต่งพูดเข้าขากันดีดูท่าแล้วเขาคงคุยกันอีกยาว ฉันจึงหันหลังพร้อมที่จะเดินขึ้นไปบน

ห้องแต่แล้วกลับได้ยินเสียงคุณพ่อพูดขึ้น

     "แอบฟังคนเขาคุยกันอยู่ไม่ดีนะยิหวา" คุณพ่อพูดเสียงเข้มจนฉันค่อยๆหันกลับไปสบตาคุณพ่อ

     "เห็นหนูด้วยหรอคะ แหะแหะ" ฉันยิ้มบางแบบเขินนิดๆ ไม่ได้เขินคุณพ่อนะแต่เขินสุดหล่อ

ข้างหลังคุณพ่อน่ะ -0-

     "มานี่สิ" คุณพ่อเดินไปนั่งที่โซฟา ฉันจึงเดินตามไปนั่งข้างๆคุณพ่อ

     "สวัสดีครับคุณหนูยิหวา" สุดโต่งโค้งหัวให้ฉัน นี่ฉันต้องตอบเขาว่าอะไรดีล่ะมันไม่เหมือนกับ

ลูกน้องคุณพ่อคนอื่นๆนะ 0~0

     "สวัสดีสุดโต่งง" ฉันพูดพร้อมกับยิ้มให้เขาจึงยิ้มตอบกลับมา แต่มีสิ่งที่ทำให้ฉันมึนได้นาน

ก็คือคุณพ่อเขกหัวฉันอ่ะ -0- 

     "อะไรของคุณพ่อเนี่ยยยย T-T"

     "เรียกเขาว่าสุดโต่งได้ยังไงนี่ 'อากร' มือขวาของพ่อแล้วก็น่าจะเป็นรุ่นพี่ของลูกสักสองสาม

ปี" อากร.. คนอะไรชื่อหล๊อหล่อ แถมยังเป็นถึงมือขวาของพ่อฉันแสดงว่าเขามีฝีมือดีมากถ้าทำผิด

พลาดฉันเคยเห็นคุณพ่อตบลูกน้องด้วยนะ แต่อย่าตบอากรของหนูนะ -0- (นี่แหล่ะกุลสตรีไทย

=_=)

     "สวัสดีค่ะพี่อากร" คือที่บ้านฉันสอนไว้ว่าต้องเคารพคนที่อาวุโสกว่าคุณป้าแม่บ้านก็ต้อง

สวัสดีเอาง่ายๆคือถ้าใครแก่กว่าฉันก็ต้องเรียกให้ถูกกาลเทศะแค่นั่นเอง

     "ไม่ต้องเรียกพี่ก็ได้ครับ"

     "ฉันจะให้ลูกของฉันเรียกนายว่าพี่ต่อจากนี้ก็ช่วยดูแลลูกของฉันด้วยอย่าให้เขาได้รับ

อันตรายเด็ดขาด" สิ้นบทสนทนาคุณพ่อก็เดินออกไปจากห้องรับแขกทิ้งฉันไว้ให้อยู่กับพี่อากรสอง

ต่อสองได้ยังงายยยย ~0~ พี่อากรหันมามองแล้วยิ้มให้ฉัน โอ้ยคนสวยจะละลาย

     "พี่เรียนอยู่ที่ไหนหรอคะ" ฉันเปิดประเด็นขึ้นเพื่อที่จะได้คุยกับพี่เขานานๆห้าห้าห้า

     "พี่เรียนอยู่ที่เดี่ยวกับคุณหรูนั่นแหล่ะครับ" เขาขยิบตาทำท่าทีเล่นทีจริงกับฉันทำให้เขาดูมี

เสน่ห์มากกว่าเดิมสะอีก เขาจะมีอิทธิพลกับหัวใจฉันมากขึ้นแล้วนะ

     "ที่ Exting one School หรอคะทำไม่ไม่คุ้นหน้าเลยล่ะ" ฉันจ้องพี่เขาอย่างจริงจัง จริงๆ

แล้วฉันก็ไม่ได้อยากได้คำตอบหรอกนะแค่อยากมองหน้าพี่เขานานๆก็เท่านั้นเอง >_< (โรคจิต

-_-;)

     "พอดีเพิ่งย้ายเข้ามาน่ะครับ..นี่มันก็เริ่มจะดึกแล้วไปคุณหนูนอนนะครับ" นี่พี่อากรไม่ได้ไล่ฉัน

ทางอ้อมใช่มั้ยน้าาา ควไม่ใช่หรอกฉันออกจะน่ารักกับเขาขนาดนี้เขาจะมาไล่ฉันได้ยังไง แต่นี่มันก็

เกือบจะสามทุ่มแล้วนี่นา ฮึ่ย!!ทีเวลาอย่างนี้หมุนไวจริงเชียว!

     "งั้นฝันดีนะคะพี่อากรยิหวาไปก่อนะกัน" ฉันปิดบทสนทนาเสร็จทำให้ฉันหันหลังทันทีบางที

การที่อยู่กับเขานานเกินไปแบบนี้จะทำให้ฉันไม่อยากไปไหนเนี่ยสิ เอาล่ะยิหวาต้องตั้งสติเดินไปที่

ห้องไวๆเลยนะ ><

     "ฝันดีนะครับคุณหนูของผม" เสียงไล่หลังตามมาติดๆ อะไรกัน คำว่า'ของผม' มันทำให้ฉันคิด

ลึกแล้วนะ บ้าสิบ้าไปแล้วเขาจะน่ารักเกินไปแล้วนะ >0<