สลับร่างข้ามกาล

ที่ยุคปัจจุบัน           อานนท์ได้ซื้อชุดให้แพรวาสำหรับใส่ไปงานเลี้ยงรุ่นของกลุ่มเพื่อนๆ      เป็นชุดแฟชั่นที่นิยมสำหรับวัยรุ่นที่ค่อนข้างโชว์เนื้อหนังมังสาเพราะเขาคิดว่าแพรวานั่นเป็นสาวสวยหุ่นดีคนหนึ่ง     หากรู้จักแต่งกายหน่อยก็สามารถโดดเด่นเป็นที่จับตามองจนคนต้องอิจฉา      และในตอนนี้เขานั่งรออยู่ในงานเลี้ยง        ความจริงอานนท์อยากไปรับแพรวาด้วยตัวเองและเข้ามาในงานพร้อมกัน      แต่คนรักของเขาต้องการ      ทำอาหารเตรียมไว้ให้พ่อแม่ของเธอก่อน   เพราะเธอนั้นคิดว่าตัวเธอมาในงานเลี้ยง    ก็ต้องได้ทานอาหารมากมายอยู่แล้ว    เธอจึงอยากทำอาหารอร่อย ที่พ่อกับแม่ของเธอโปรดเอาไว้ก่อนที่จะมา      ซึ่งความจริงอานนท์นั้นอยากเดินควงแขนเข้างานมากับคนรัก   เพื่ออวดเพื่อนๆ   แต่ก็ไม่อยากขัดใจ          เพราะสิ่งที่แพรวาทำนั้นเธอทำในฐานะลูกที่ดี     จึงทำให้อานนท์แม้จะไม่ค่อยพอใจ  แต่ก็จำต้องทำใจยอมรับกับความเป็นกุลสตรีและเป็นแม่ศรีเรือน         ไปทุกระเบียดนิ้วของคนรักสาว   จึงยอมมางานก่อนและนั่งอยู่กับกลุ่มเพื่อนๆ                  ด้วยความเบื่อหน่าย      "เฮ้ยนนท์...        แม่แพรวากุลสตรีศรีสยามแฟนของแกไม่ได้มาด้วยหรือวะ"            เพื่อนในกลุ่มถามกึ่งแซวขึ้นมา        "มาว่ะ  แต่เขาต้องทำอาหารไว้ให้พ่อแม่ของเขาก่อน           เลยให้ฉันมางานเลี้ยงก่อนล่วงหน้า"  "โอ่โห...จุ๊ๆๆ  แฟนแกนี่  ยังคงเป็นกุลสตรีศรีสยามเอาไว้อย่างเหนียวแน่นเลยนะโว๊ย ฮ่าๆๆ"       เพื่อนๆในกลุ่มพากันเอ่ยปากแซวจนอานนท์รู้สึกหงุดหงิดใจ      แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ เพราะแพรวาเป็นอย่างที่เพื่อนๆแซวกันจริงๆ    "เฮ้ยๆ นั่นไงๆ แม่แพรวาของแกมาแล้วโว๊ย  โอโหอย่างกับหลุดมาจากละครพีเรียดสมัยรัตนโกสินทร์ตอนปลายเลยว่ะ"          

อานนท์เงยหน้ามองไปตามที่เพื่อนชี้              แล้วก็พบว่าแพรวาไม่ได้ใส่ชุดที่เขาซื้อให้     แต่มาในชุดไทยประยุกต์        เป็นชุดเสื้อลูกไม้แขนสั้นสีขาวกับผ้าซิ่นสั้นแค่เข่า   คาดทับด้วยเข็มขัดทองเข้ากับสร้อย         ราวกับหญิงไทยสมัยรัชกาลที่ 7-8                 เมื่อแพรวาเดินเข้ามาที่โต๊ะเพื่อนๆพากันเอ่ยแซวอย่างสนุกปาก             "แม่แพรวาจ๋า       แม่ช่างงามยิ่งนัก       นี่แม่หลงยุคมาจากรัตนโกสินทร์หรือจ๊ะ  ฮ่าๆๆ"       อานนท์เหลืออด           ลุกขึ้นยืนส่งเสียงถามไปด้วยอารมณ์โกรธปนอับอาย    "แพร!  นี่มันอะไรกันเนี่ย...เราซื้อชุดให้แพร   ทำไมถึงไม่ใส่มา"                      แพรวาตกใจกับการขึ้นเสียงของคนรัก  ตอบเสียงแผ่วกลับไป      " ก็ชุดที่นนท์ซื้อให้เราใส่  มันโป๊เกินไป  เราไม่กล้าใส่มาหรอกเราอาย"

"อ๋อ...อายหรือแพร!    แพรอายกับชุดที่เราซื้อให้      แต่เราอายกับการที่แพรแต่งตัวราวกับพวกหลงยุคมากนะ       แพรรู้ตัวมั๊ย            ว่าทำตัวน่าเบื่อมากขึ้นทุกทีแล้ว!"      แพรวาน้อยใจกับคำต่อว่าของคนรัก   ตะโกนกลับไปอย่างเหลืออด

"แพรเพิ่งรู้นะ ว่าคนรักเขามีเอาไว้โอ้อวดคนอื่นน่ะ!  แพรขอโทษที่ทำให้นนท์ต้องอายกับการที่มีคนรักน่าเบื่ออย่างเรา        ถ้ามันลำบากนักจะเลิกกันก็ได้" แพรวาเอ่ยน้ำตานองหน้า           และวิ่งหันหลังกลับออกไปจากงานด้วยความเสียใจและน้อยใจคนรัก      ที่เห็นเรื่องหน้าตาสำคัญกว่าความเป็นตัวตนของเธอ