The Relationship.
เขียนโดย 
Nicotine
วันที่ 22 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2559 เวลา 08.33 น.
แก้ไขเมื่อ 18 มีนาคม พ.ศ. 2559 18.50 น. โดย เจ้าของนิยาย
3) เบลล์
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
บท เพลย์
แม่เพลย์:เพลย์! มากินข้าวมาลูกเร็ว
เพลย์:ค่ะ
แม่เพลย์:แม่ขอโทษในวันนั้นด้วยนะลูก ที่พูดกับลูกแบบนั้น
เพลย:ค่ะแม่ ไม่เป็นไรค่ะ
เพลย์:เพลย์เองก็..ผิดด้วยค่ะ ที่พูดกับแบบนั้นอ่ะค่ะ เพลย์ขอโทษนะคะแม่
แม่เพลย์:จ๊ะลูก
พ่อเพลย์:มาๆกินข้าวๆเดี๋ยวพ่อแม่ไปส่งโรงเรียนนะจ๊ะลูก
เพลย์:ค่ะ
(9:30 น.)
เพื่อนสนิท:แกๆ
เพื่อนสนิท:ทำไมช่วงนี้แกๆเงียบๆอ่ะดูห่างๆไม่คุยกับเบลล์เลยอ่ะ หรือว่า..แกหึงเบลล์ที่มาร์คคุยกับเบลล์
เพลย์:ป่าว ก็แค่ไม่มีเวลาอ่ะ
เพื่อนสนิท:อ่อ..แน่ใจ๊?
เพลย์:อื้ม! แน่ใจ
(เพลย์เขียนคำพูดในกระดาษว่า..เบลล์ตอนเที่ยงเจอกันเที่ยงบนดาดฟ้าของโรงเรียนนะ. และเพลย์สะกิด
ยื่นให้เบลล์ และเบลล์เปิดอ่านบอกว่า..)
เบลล์:โอเค! (เบลล์กระซิบข้างๆหูเพลย์)
(12:08 น.)
เพื่อนสนิท:ไปกินข้าวกันป่ะ เพลย์ เบลล์ มาร์ค
มาร์ค:อื้ม! ครับผม
เบลล์:ไปก่อนเถอะ เดี๋ยวตามไป
เพลย์:เดี๋ยวเราตามไป
เพื่อนสนิท:อื้ม! โอเคๆ
มาร์ค:ครับ
เบลล์:มีอะไรหรอแก?
เพลย์:กลับมาเป็นแบบเดิมเหมือนเดิมไม่ได้หรอ?
เบลล์:แบบไหน?
เพลย์:ก็ที่ๆผ่านมาไง
เพลย์:ฉันรักแกนะ
(เพลย์โอบกอดเบลล์)
(เบลล์ดึงมือเพลย์ออก)
เบลล์:ไม่ได้หรอก กลับไปเหมือนเดิมไม่ได้หรอก
เพลย์:รู้ไหม? แกเปลี่ยนไปมากเลยนะ
เบลล์:อย่ามาว่าแต่ฉันเลย.. แกก็เหมือนกัน
เพลย์:แกคิดดูก่อนสิ ที่ฉันเปลี่ยนไปไม่เหมือนเดิมเพราะใคร?
เพลย์:ก็ที่ฉันเปลี่ยนไปเพราะ แกป่ะว่ะที่ทำให้ฉันเป็นแบบนี้ ไม่ยอมมองฉันเลย ไม่ยอมคุยกับฉันเลย..
(เพลย์ดึงตัวเบลล์มาอยู่ตรงระเบียงดาดฟ้าของโรงเรียนและเพลย์ก็ยืนกับเบลล์แนบตัวเบลล์ให้ตกจาก-
ระเบียงไปพร้อมๆกัน..)
เบลล์:แกจะทำอะไรอ่ะ?
เบลล์:กรี๊ดดดดด.....
(ตึบบ..ตึบ..)
(หลังจากในวันนั้นทำให้เพลย์และเบลล์ตกมาจากระเบียงดาดฟ้าของโรงเรียน สมองไหลและซี่โครงหัก-
ตาย..)
(เพลย์และเบลล์วนเวียนอยู่ในโรงเรียนแห่งนั้นอยู่ทุกๆวัน..)
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
