ป่วนรักวิญญาณข้ามภพ

ทรงกลดลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง         และก็ต้องรู้สึกสุขใจเหมือนได้อยู่บนสวรรค์     เมื่อสายตาของเขาพบกับสาวสวยในชุดจีนโบราณ              แต่ละคนล้วนแต่หน้าแฉล้ม      รูปร่างเพียวบางอรชรอ้อนแอ้นดีเหลือเกิน    ดูจากการแต่งกายที่เคยเห็นในหนังจีนแล้ว    สาวๆที่ล้อมเขาอยู่นั้นน่าจะเป็นสาวใช้  ก่อนหน้านี้ท่านเจ้านรก    ได้บอกรายละเอียดกับเขาว่า    จะลงโทษให้วิญญาณของเขาต้องมาใช้ชีวิตอยู่ในร่างของผู้หญิงที่ชือ หลิงเซียง        ที่อยู่ในยุคจีนโบราณ  เฮอะคิดหรือว่าเขาจะเดือดร้อนน่ะ         เป็นผู้หญิงก็สามารถเข้าใกล้ผู้หญิงที่สนใจได้มากกว่าเดิม              แถมไม่ต้องรับผิดชอบอะไรมากมายด้วยเพราะไม่มีปิ๊กกะจู๊    อย่างดีก็ลวนลาม  เล่นๆไปเท่านั้น       แล้วถึงจะมีสามีแล้วแต่เจ้านั่นก็ไปสนใจเมียน้อยตัวเอง  ซึ่งมันเป็นเรื่องน่ายินดีสำหรับเขาเสียด้วยซ้ำ  เพราะถ้ามาอยู่ในร่างของผู้หญิงที่สามีรักหลง  จะน่าขนลุกสำหรับเขามากกว่า  มันไม่สนน่ะแหละดีแล้วจะได้ไม่ต้องหวาดระแวง     "นายหญิง  นายหญิงฟื้นแล้วหรือเจ้าคะ  พวกเราตกใจหมดกำลังว่าจะไปตามหมออยู่พอดี"    สาวงามคนหนึ่งชี้แจง ทรงกลดส่งยิ้มหวานไปให้ก่อนจะตอบ   "ฉันไม่เป็นไรหรอกจ๊ะคนสวยไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงแล้วล่ะ   แต่ถ้าอยากช่วยล่ะก็     ทุกคนจะช่วยมาอยู่เป็นเพื่อนเล่นกับฉันหน่อยได้ไหมล่ะจ๊ะคนดี"         "เอ๋...นายหญิงเจ้าคะท่านพูดจาอะไรแปลกๆ  แล้วจะให้เราเป็นเพื่อนเล่นอะไรหรือเจ้าคะ"        

ทรงกลดยิ้มร้ายที่มุมปากสายตาแพรวพราวเจ้าเล่ห์เอ่ยตอบ      "เอาน่า...อย่าสนใจเรื่องเล็กน้อยเลย  แล้วที่จะให้มาเล่นเป็นเพื่อนน่ะ คือมาเล่นจ้ำจี้กันสนุกแล้วก็มีความสุขมากๆเลยนะ  รับรองว่าสาวๆต้องชอบกันแน่ๆ"

ผ่านไปสองชั่วยามเกาจง     กลับมาถึงบ้านหลังจากหายไปหาความสุขกับอนุของตัวเองอีกบ้านหนึ่ง                ก็พบว่าพ่อบ้านวิ่งหน้าตาตื่นเข้ามารายงาน                 "เกิดเรื่องแล้วขอรับนายท่าน"      เกาจงนิ่วสีหน้าพลางถาม "มีเรื่องอะไรของเจ้าน่ะวิ่งหน้าตาตื่น"                                           "นายหญิงน่ะสิขอรับ"

"หลิงเซียงงั้นหรือ มีอะไรล่ะ"       เกาจงเอ่ยปากถามพลางทำหน้าเบื่อหน่าย  พ่อบ้านตอบเสียงสั่นทำสีหน้าลำบากใจ       "เอ่อ..ข้าว่านายท่านไปดูเอาเองเถอะนะขอรับ"            พ่อบ้านเดินนำหน้าเกาจงมาบริเวณห้องนอนยังไม่ทันก้าวเข้าไปก็ได้ยินเสียงออกมานอกห้อง                   "โอว...นายหญิงเจ้าคะ บ่าวไม่ไหวแล้วเจ้าค่ะ  อ๊าๆๆ  ซี๊ด "            "ฮิๆๆ ชอบใช่ไหมล่ะจ๊ะคนสวย"   เกาจงสาวเท้าเข้าไปในห้องก็ต้องพบกับ  ภาพภรรยาของเขากำลังเริงรักอยู่กับบรรดาสาวใช้อย่างสนุกสนาน        กอดจูบลูบคลำจนเรียกเสียงครางสยิวจากปากของเหล่าสาวใช้       "อ่า อืม นายหญิงเจ้าคะ อ๊าๆๆๆ"      เกาจงแทบไม่อยากเชื่อสายตาตัวเองส่งเสียงตวาดออกไป    "หลิงเซียง!  เจ้าทำอะไรน่ะ!"      ทรงกลดที่กำลังเมามันอยู่กับเหล่าสาวใช้          มีสีหน้าหงุดหงิดหยุดมือและละสายตาจากเรือนร่างงามของเหล่าสาวใช้   เบนสายตามาที่ชายหนุ่มผู้มาขัดความสำราญของตัวเอง  เอ่ยด้วยน้ำเสียงเรื่อยเฉื่อย          "ไม่มีตาหรือไงห๊ะ      เห็นก็น่าจะรู้อยู่แล้วนะว่าฉันกำลังทำอะไรอยู่        หมูเขาจะหามอย่าคานเข้ามาสอดจะได้หรือเปล่าวะ ไอ้กร๊วก  แม่ง...เสียอารมณ์ชิบ"         เกาจงยืนทื่อตัวแข็งด้วยความมึนงง           เขาไม่รู้ว่านี่มันเกิดอะไรขึ้นกับหลิงเซียงภรรยาของเขา                       จากภรรยาที่ดูสงบเสงี่ยมไม่มีปากเสียง  อ่อนหวานถามคำตอบคำในตอนนี้กลับเปลี่ยนไป                   มาเล่นรักกับสตรีด้วยกัน  ขึ้นเสียงหงุดหงิดใส่เขา             แววตาที่มองสาวใช้ซึ่งเป็นสตรีด้วยกันอย่างหื่นกระหาย        มองเขาราวกับคนแปลกหน้า        ชั่วอึดใจเกาจงออกคำสั่งเสียงเข้ม  มองหลิงเซียงเขม็งกล่าวเสียงเรียบ                "เจ้ารออยู่ในห้องนี้  ส่วนพวกเจ้าใส่เสื้อผ้าให้เรียบร้อยและตามมาพบข้าที่ห้อง"      

เกาจงเรียกสาวใช้ทั้งหมดมาสอบถามเรื่องราวโดยละเอียด         "พวกเจ้าเล่ามาให้หมดว่ามันเกิดเรื่องบ้าอะไรกันขึ้น"         "เรียนนายท่านอยู่ดีๆนายหญิงก็นอนนิ่งไม่รู้สึกตัวอยู่บนเตียง            ที่ตามีคราบน้ำตาไหลคล้ายคนร้องไห้           พอพวกเราเขย่าตัวก็ไม่รู้สึก       แล้วพอลองเอามือไปแตะที่ปลายจมูก  ก็ต้องตกใจเพราะนายหญิงไม่หายใจ                จนพวกเรากำลังคิดจะไปตามหมอ            แต่นายหญิงก็ฟื้นขึ้นเสียก่อน   แต่พอฟื้นขึ้นมาก็พูดจาอะไรแปลกๆ ส่งสายตาแพรวพราวมาให้พวกเรา       แล้วชวนให้พวกเราเล่นสนุกเป็นเพื่อน แล้วก็..."     เหล่าสาวใช้ไม่ได้กล่าวประโยคอะไร          หน้าแดงก้มหน้าเขินอายพวกนางไม่เคยมีสัมพันธ์สวาทกับบุรุษมาก่อน   และล้วนเป็นสาวโสดพอมาเจอกับอดีตหนุ่มหล่อตี๋คาสโนว่าอย่างทรงกลด      ที่มีความช่ำชองในเรื่องแบบนี้ ก็ทำให้ปั่นป่วนหวั่นไหวและหวาบหวามจนประหม่า          พวกนางแต่ละคนมีอาการเหม่อลอยและทำหน้าเคลิบเคล้ม          เมื่อนึกถึงสัมผัสอันหวามไหวในขณะตอบคำถาม       เกาจงจ้องอาการเหล่านั้นของสาวใช้  และรับฟังเรื่องราวด้วยความสนใจ        เขารู้จักภรรยาของเขาดี           และก็มั่นใจได้ว่าต้องมีเรื่องแปลกประหลาดอะไรเกิดขึ้นแน่  และเขาก็จะต้องรู้ให้ได้