ป่วนนัก! หนูดันรัก "รุ่นพี่"(คู่อริ)

-

เขียนโดย KATI_JUNG

วันที่ 13 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2559 เวลา 21.01 น.

  6 chapter
  3 วิจารณ์
  7,705 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 17 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2559 21.13 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

5) แก๊ง

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

                 หลังจากวันนั้นชั้นก็เจอพี่วิวบ่อยขึ้นเล็กน้อย  ก็ดีใจนะแต่...กลัวจังเลยค่าาาา  คนอะไรหน้ากลัวอย่างกะหมาร็อคไวเลอร์ (-*-)   ถามว่ารู้ได้ไงน่ะหรอ?  เพราะว่าแก๊งจัญไรของเรามีสมาชิกที่มีเซนส์ที่ 6 อยู่2คน อีกคนเป็นคนที่จำหน้าคนอื่นเร็ว  อีกคนจะมักเป็นจุดเด่น พูดง่ายๆแก๊งเรามี 4คนค่ะ  เป็นแก๊งเล็กๆ เพราะชั้นกะปรางเป็นพวกขี้รำคาญและโลกส่วนตัวสูงพอสมควรอีกสองคน คือ ขนมปัง ยัยนี่มันลูกครูเลยค่อนข้างดังในโรงเรียนและเป็นพวกชอบส่งเสียงดังโหวกเหวกโวยวาย พูดทีได้ยินทั้งตึกเลยค่อนข้างเป็นจุดเด่น  และอีกคนคือ ลูกอม ยัยนี้เตี้ยที่สุดในแก๊งเลยมักถูกลืมบ่อย ติดแฟนอย่างกะตังเม เอาจริงๆที่โสดๆอยู่ในแก๊งก็มีแค่2คนนี่แหละค่ะ คือ เรากะยัยปัง  ยัยมะปรางแฟนนางอยู่ราชบุรี  พวกเราทั้งหมดรวมตัวกันขึ้นเพราะรู้จักกันตอนเรียนซัมเมอร์  ส่วนที่รู้จักกับระยำเพราะ ยัยมะปรางนี่แหละค่ะ นางไปแอบชอบ 'พี่มิณทร์' สมาชิกคนนึงในแก๊งเข้า เรื่องเลยพลอยๆมาถึงพวกเรา  แถมช่วงนี้ที่ชั้นกะพี่วิวก็ไม่ค่อยกินเส้นกันเท่าไหร่ แล้วยัยเจอกันบ่อยขึ้นอีก เฮ้ออออออ! พี่เค้านี้ชอบแผ่รังสีอมหิตใส่เราเนอะ  

                       = ในระหว่างที่พวกเรากำลังจะไปกินข้าวเที่ยง =

" อิทิ พี่วิวแกมองมาอะ" ยัยปรางพูดขึ้น ก่อนที่ชั้นจะหันมองหน้าพี่เค้าแบบจะๆ สบตากันซักพัก จนชั้นเริ่มไม่กล้าสบตาเลยหลบหน้าพี่เค้า ก่อนที่จะหันไปหายัยปราง " เอ่ออออ...คุณมึงคะ....เจ๊ว่าเราควรรีบไปดีกว่านะคะ  พี่วิวมองซะอย่างกะจะบีบคอชั้นให้ตาย ขืนอยู่ต่อ....ตายชัวร์ๆ" ชั้นเริ่มเร่งฝีเท้าหนีเล็กน้อยพร้อมจูงพวกแก๊งๆของชั้นให้ตามมาด้วย  โถถถถถถถถถ่ ทำไมต้องมาเจอด้วยนะ เ

ฮ้อออออออ  " ปีใหม่ไปเที่ยวกันมะ??" ขนมปังพูดขึ้นพร้อมเดินตามมา  เที่ยวหรอ!? อยากไปนะ แต่..." โทษที  กูต้องไปสุโขทัยกับแม่อะ ไม่ว่างแล้วว่ะ "ฉันตอบแบบๆเสียดายสุดๆ เพราะแก๊งเรามันเด่นเรื่องเที่ยวอยู่พอสมควร  ต่างคนต่างหาที่เที่ยวมาแนะนำแล้วก็แห่กันไป  อย่างน้องสัปดาห์ละครั้งอะ  แต่ช่วงนี้ปีใหม่ เราก็ไม่ว่างจริงๆนี่นะ ให้ทำไงได้  " กูก็ไม่ได้ว่ะ  แม่ไม่ให้ชัวร์ๆ" ยัยปรางตอบมาบ้าง  " เอิ่ม  กุเบื่ออะแม่งต้องนอนอยู่บ้าน " ยัยปังเริ่มบ่น " เออ พวกกูก็เหมือนกัน" ยัยปรางเสริมแบบหงุดหงิดนิดๆ  " ไปหาโต๊ะเหอะ เดี๋ยวที่เต็ม" ชั้นรีบห้ามก่อนที่อิสองคนนี้จะกัดกัน พลางลองหันไปดูว่าพี่วิวยังอยู่รึปล่าว....เอ๊ะ!? ท-ทำไมต้องหันไปด้วยล่ะ!!?? =/////=!? " เฮ้ย ไอทิเร็วๆดิ่วะ หิว" ยัยปรางหันมาตะคอกก่อนที่ชั้นจะชักสติกลับมาได้ " ค่าๆ ไปแล้วค่ะ" ชั้นตอบส่งๆก่อนจะเริ่มเดินตาม  " มองหากูอยู่หรอ?"...เอ้ะ ใครน่ะ เมื่อชั้นหันไปมองก็พบ....

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา