Diaryวัยเรียนของลูกสาวมาเฟีย
เขียนโดย 
KuroiNamida
วันที่ 6 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2559 เวลา 22.55 น.
แก้ไขเมื่อ 6 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2559 23.15 น. โดย เจ้าของนิยาย
4) จุดเริ่มต้นของความรู้สึกที่เปลี่ยนไป
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"นี่ๆฮารุกะ"อุตาอุเรียก
"หืม? มีอะไรเหรออุตาอุ"ฮารุกะถาม
"เธอรู้เรื่องที่คูกะเข้าโรงพยาบาลรึยัง" อุตาอุถาม
"หาา? อะไรนะ? คูกะ? โรงพยาบาล? ตอนไหน? ยังไง?"ฮารุกะถามรัวๆทำเอาอุตาอุตอบไม่ทัน
"เห้ยๆ ใจเย็นสิ เห็นว่าเป็นอุบัติเหตุจากการซ้อมน่ะ"อุตาอุตอบ
'คูกะ ทำไมเราถึงไม่รู้เรื่องล่ะ'ฮารุกะคิด
"อืมม ว่าแต่เธอเนี่ยดูเป็นห่วงคูกะจังนะ"อุตาอุพูดตามที่คิด
"หะ หาา?"
"จริงๆนี่ ไม่ต้องมามองด้วยสายตาแบบนั้นเลยนะ เธอน่ะ ควรซื่อตรงต่อความรู้สึกตัวเองนะ บางครั้งก็ควรทำตามใจตัวเองบ้างนะ"อุตาอุสาธยาย
"เธอน่ะต้องแบกรับความหวังมาตั้งแต่เกิด ขีดเส้นกำหนดชะตามาตั้งแต่เกิด แต่บางครั้ง ก็ไม่ควรคิดมากเกินไปนะ งานสภาชั้นจะทำให้เอง ไปเถอะ นะ"อุตาอุแนะนำ
'ทำตาม...หัวใจตัวเอง...งั้นเหรอ'
"เห้อ เบื่อชะมัด ไม่มีอะไรทำเลยแหะ"คูกะบ่นขณะที่นอนอยู่บนเตียงโรงพยาบาล
"เหอะ นายน่ะอยู่เฉยๆไปเถอะ"โควพูด
"นั่นสิน้านายมันโชคร้ายจริงๆเลยแหะ ฮะๆๆ"ยูจิพูดพลางหัวเราะ
"แต่แบบนี้วงเราก็สงบไปหลายวันเลยนะ"โชวพูดขณะจิบน้ำชา
"เห้ยๆที่พูดน่ะหมายความว่าไง"คูกะพูด
"เอ่อ ขอโทษนะคะ"เสียงหวานดังขึ้น
"เธอ โฮชินะ ฮารุกะ"โคว ยูจิ และโชวพูดขึ้นพร้อมๆกัน
"งั้นพวกเราขอตัวก่อนล่ะ"โควพูดพร้อมลากยูจิและโชวไปด้วย
'เอาล่ะ ชั้นเปิดโอกาสให้นายแล้วนะ คูกะ'
"แล้ว มาทำไมล่ะ"คูกะถามกวนๆ
"หะ หาา พูดแบบนั้นหมายความว่าไงยะ"ฮารุกะพูดฉุนๆ
"หึ ก็วันก่อนยังบอกว่าเกลียดชั้นอยู่เลยไม่ใช่เหรอ แล้วก็ห้ามเพื่อนของเธอเข้าใกล้ชั้นด้วยนี่"คูกะสาธยาย
'เกลียด...จนน่าเวธนาเลยล่ะ!'
'คนอย่างนายน่ะ...ชั้นไม่ยกซากุระให้หรอก!'
"อ่ะ เอ่อ"ราวกับภาพฉายย้อนซ้ำไปซ้ำมา
"นี่ อย่าบอกนะว่า นาย...งอนชั้นน่ะ"ฮารุกะพูดตามข้อสันนิษฐาน
พรู่ด "แค่กๆ นี่เธอจะบ้..."คูกะจะเถียงแต่ว่า
'กะ ก็บอกได้ไม่เต็มปากว่าไม่ได้งอน ทำไมล่ะ'
"อ่า ช่างมันเถอะ นี่ชั้นอบคุกกี้มาให้"ฮารุกะพูด
"อ่ะ เห เธอเนี่ยนะ"คูกะพูดไปอย่างนั้นทั้งๆที่ดีใจสุดๆ
"ฮึ่ม กินไปเถอะย่ะ!"ฮารุกะพูดพร้อมยัด(?)คุกกี้เข้าปากคูกะ
"งั่มๆ" คูกะเคี้ยวคุกกี้ที่รับมา(?)
"อะ อร่อยแฮะ"คูกะพูด "ดีแล้วล่ะ"ฮารุกะพูด
"นึกว่าจะไม่ชอบซะอีก"
"งั่มๆ ชั้นน่ะ ชอบนะ"คูกะพูด
'ทั้งคุกกี้ และเธอด้วย'
"งั้นชั้นกลับล่ะ อ้อ จริงสิ เอ้านี่ สมุดโน๊ตตอนที่นายไม่ได้มา เรียนตามให้ทันล่ะ ไปล่ะ"ฮารุกะวางสมุดไว้แล้วจะเดินไปเปิดประตู
"เดี๋ยว นี่"คูกะพูด
"หือ?"ฮารุกะหันมามอง
"วันนี้น่ะ ขอบใจนะ"คูกะพูดแต่ไม่สบตา
"อ่ะ ฮะๆๆ ด้วยความยินดี"ฮารุกะพูดยิ้มๆ แต่พอเปิดประตู
"เหวอออ"
"ไม่ทราบว่า จะแอบฟัง ทำไมคะ"ฮารุกะพูดช้าๆพร้อมรอยยิ้มปีศาจ ทั้ง3หน่อมองอย่างกลัวๆ
"เห้อ ไปล่ะ"ฮารุกะเก็บบทลงโทษเอาไว้แล้วบอกลา
'ความรู้สึกแบบนี้ มันอะไรกันนะ'คูกะและฮารุกะคิดเหมือนๆกัน แต่ไม่รู้ตัว
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
