คุณเพื่อนที่รัก
เขียนโดย 
Arto_Novem
วันที่ 5 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2559 เวลา 14.48 น.
แก้ไขเมื่อ 5 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2559 16.24 น. โดย เจ้าของนิยาย
4) ความชัดเจน
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
"เทส...ตื่นยังลูก วันนี้ต้องไปเรียนนะ" พ่อปลุกซะเช้าเลย
"ครับพ่อ" ผมลุกจากที่นอนแล้วก็เดินเข้าห้องน้ำ อาบน้ำล้างหน้าแปรงฟันเสร็จแล้วค่อยออกมาเก็บที่นอน แล้วก็เดินไปหยิบกระเป๋าที่โต๊ะอ่านหนังสือ ผมใช้ชีวิตแบบเดิมทุกวัน ผมชอบมันนะ คือไม่ต้องเริ่มต้นอะไรใหม่ จะได้ไม่ต้องปรับตัว
พอเดินลงมาจากห้องก็เห็นพี่กาย อยู่หน้าบ้าน
"อ้าววว พี่กายหวัดดีครับ" ผมยกมือไหว้พี่เค้า แล้วก็สงสัยว่ามาทำไมเช้าจัง
"ครับ พร้อมยัง พี่ไปส่ง" อ้าวไงเป็นงั้นไป
"แล้วพ่อล่ะครับ" เมื่อกี๊พ่อยังอยู่นี่นา
"คุณลุงเค้าไปทำงานแล้ว วันนี้พี่ว่างก็เลยอยากไปส่ง มาดิเดี๋ยวสายนะ" แล้วผมก็เดินขึ้นรถพี่เค้า ดีนะเนี่ยจะได้ประหยัดค่ารถ 555 รถพี่นี่ก็หรูใช้ได้เลย
"ทานข้าวเช้ายังเรา" พี่กายถามผม
"ยังครับ ไว้ไปกินที่โรงเรียนกับเพื่อน" ผมนึกถึงไอ้ฟลุ๊คขึ้นมาทันทีเลยครับ มันบอกจะมารับผมที่บ้าน ซวยแล้วไง โดนมันด่าแน่ครับงานนี้ แล้วผมก็หยิบโทรศัพท์ ขึ้นมาโทรหาฟลุ๊คทันทีครับ
"เออ ฟลุ๊คอยู่ไหนวะ" ผมถามมันก่อน เผื่อมันจะลืมว่าต้องไปรับผม แล้วมันอาจจะอยู่ที่ รร.แล้ว
"กูกำลังจะไปรับมึง มีไรหรอ" ฟลุ๊คถามผม
"คือ...เราขอโทษนะเว้ย ไม่ต้องไปรับแล้ว เราใกล้ถึงโรงเรียน พอดีพี่มาส่ง" ผมพยายามอธิบาย กลัวมันโกรธครับ
"เออ!!!แค่นี้นะเว้ย" ฟลุ๊คมันตะคอกอย่างแรงครับ มันโกรธผมชัวร์เลยงานนี้
พอมันวางสายเท่านั้นแหละครับ ผมนี่ไม่โอเคเลย ถึงโรงเรียนสักที...ผมอยากเคลียร์กับมันให้รู้เรื่อง
"ขอบคุณนะครับพี่กาย สวัสดีครับ" ผมยกมือไหว้พี่กาย
"งั้นตอนเลิกพี่มารับนะ"
"อ๋อ...ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวผมกลับเองดีกว่า งั้นผมไปนะ" ผมพูดตัด เพราะกลัวพี่เค้ามารับ
"ถ้างั้นก็ได้..ตั้งใจเรียนด้วยนะ" หวังว่าพี่กายคงเข้าใจผม
"คร้าบบบ" ผมลากเสียงยาว แล้วลงจากรถ ก่อนที่พี่เค้าจะขับรถออกไป
ผมก็เดินหาไอ้ฟลุ๊คสิครับงานนี้ ไม่รู้มันไปอยู่ไหน ที่โรงอาหารก็ไม่มี ตรงสวนนั่งเล่นก็หาไม่เจอ โทรไปก็ไม่รับ ตอนนี้ผมทั้งเหนื่อย ทั้งหิวมาก พอเดินผ่านสนามฟุตซอลเท่านั้นแหละ...ไอ้สัสฟลุ๊ค กว่าจะเจอตัว
"ฟลุ๊ค!!!"ผมเรียกมันดังมาก จนคนทั้งสนามหันหน้ามาทางผมหมด โคตรอาย มันก็ยังไม่สนใจผม ยังเตะบอลกับเพื่อนอยู่เลย มึงจะเอายังงี้ใช่มั้ย...ได้ มึงไม่สน...กูก็ไม่สน อย่างน้อยกูก็ไม่ได้ทำไรผิด(มั้ง)สักหน่อย จากนั้นผมก็เดินขึ้นห้องเรียน เริ่มเรียนเลย ไม่ไปเข้าแถวครับ เหนื่อยมาก
"สวัสดีครับนักเรียน" คุณครูที่สอนวิชาสุขะพูดทักทาย
"นักเรียน...เคารพ" หัวหน้าบอก ทุกคนก็สวัสดีคุณครูตามปกติ แต่ที่ไม่ปกติคือ ไอ้ฟลุ๊คยังไม่ขึ้นมา
"อ้าว...ทีรากรณ์ เข้ามาสิ" คุณครูเรียกคนที่อยู่หน้าห้องเข้ามานั่งที่
"ครับ" มันตอบ ไม่ต้องสงสัยหรอกครับว่า 'ทีรากรณ์' คือใคร...ก็ไอ้ฟลุ๊คนั่นแหละ มันลากเก้าอี้ออกมานั่ง ผมได้แต่มองหน้ามันครับ
"วันนี้มากันครบนะ ครูจะให้จับคู่ทำรายงาน เรื่อง โรคติดต่อ ให้เขียนทุกตัวอักษร ห้ามพิมพ์นะครับ" ครูสั่งมาเป็นชุดเลยครับ ส่วนผมก็ได้แต่นั่งฟัง
"กำหนดส่ง ภายในอาทิตย์หน้า ให้ช่วยกันทำนะ ทำเป็นคู่ ถ้างั้นก็ไว้แค่นี้ก็แล้วกันนะ ครูจะไปประชุม อยู่กันเงียบๆนะครับ" ครูสั่งงานแล้วก็เดินออกจากห้องไป ห้องผมเสียงดังมาก ไม่ได้ใส่ใจกับคำที่ครูสั่งเลย ส่วนผมนะหรอครับ...นั่งอ่านนิยาย...ไอ้ฟลุ๊คมันก็นั่งเล่นเกมส์ในโทรศัพท์แหละครับ มันไม่พูดกับผมเลย รายงานผมทำคนเดียวก็ได้ โกรธไรวะ...เหตุผลงี่เง่าว่ะ
วันนี้ผมโคตรไม่โอเคเลย อึดอัดที่ต้องนั่งใกล้มัน อึดอัดที่มันไม่พูดไม่จา ปกติถ้ากลับบ้านผมจะนั่งรถกลับกับมัน แต่สงสัยวันนี้ผมต้องนั่งรถเมย์กลับล่ะมั้งครับ
"ครับพี่กาย" ผมรับสายพี่กาย
"วันนี้เดี๋ยวพี่ไปรับนะ" ลืมเลยว่าพี่กายจะมารับ
"อ๋อ...ไม่เป็นไรครับ วันนี้ผมมีธุระต้องไปกับเพื่อนครับ" ผมตอบไปงั้นแหละครับ...ไม่อยากรบกวนพี่เค้า
"อ๋อ...ครับๆ งั้นกลับบ้านดีๆนะ" พี่กายพูดจบก็วางสายไป ตอนนี้ผมก็นั่งรอรถเมย์ครับ นานมาก แล้วก็เริ่มหิวด้วย
" มึง...กลับกับกูมั้ย" เสียงใครวะ อ้าวไอ้ฟลุ๊ค!!!!!!
"ไม่อ่ะ..." แล้วผมก็มองไปทางอื่น มึงพูดเหมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้นเลยเนอะ
"เร็วดิ...เดี๋ยวกูไปส่ง รถเมย์สายบ้านมึงไม่ค่อยมีไม่ใช่หรอ" ฟลุ๊คมันพูดเสียงแรงขึ้น คนอื่นเริ่มมองมาทางเรา...กูเริ่มอายแล้วนะเว้ย...สัส
"เออๆ..." ผมพูดตัดปัญหาไปอย่างนั้นแหละครับ แล้วก็นั่งรถไปกับมัน
"มึง...กูขอโทษ" อยู่ๆมันก็พูดขึ้นมา ผมก็่อึ้งสิครับงานนี้
"ไรอีกวะ...อยู่ๆก็พูดขึ้นมา" ผมตะโกนใส่หูมันเลยครับ เผื่อมันจะไม่ได้ยิน
"มึงกลัวกูไม่ได้ยินหรอวะ...กูปวดหู" ไอ้ฟลุ๊คมันตะโกนกลับมาบ้าง
"ก็นายขับรถอยู่..เผื่อไม่ได้ยิน" ผมแก้ตัว ทั้งๆที่ผมอยากแกล้งมันครับ ผมก็พูดแค่นั้นแหละครับ แล้วเราก็ต่างคนต่างเงียบไป
"จริงๆ แล้ว...กูไม่ได้โกรธมึงนะเว้ย กูแค่...ไม่ชอบ" ฟลุ๊คมันเริ่มพูดก่อน
"กูก็ไม่ได้ขอให้มึงมาชอบหนิ" ผมพูดกวนมันเฉยๆแหละครับ
"กวนทีนแล้วครับ...เดี๋ยวนี้พูดกู-มึงแล้วน้า" ฟลุ๊คมันพูดแล้วหันมายิ้มให้ผม
"ก็กูติดจากมึงนั่นแหละ...ทำไม พูดไม่ได้หรอ" ผมถามมัน
"เปล่า...อยากพูดก็พูดดิ...น่ารักดี" ฟลุ๊ค
"มึงว่าไงนะ" ผมไม่ค่อยได้ยิน เพราะมันขับรถแรง แต่ทำไมใจสั่นงี้วะ
"เปล่า...กูหิวข้าว" อยู่ๆมันก็พูดขึ้นมาซะดื้อๆ
"เออๆ...งั้นกินร้านไหน"ผมถามมัน เพราะผมก็หิว
"ไม่อ่ะ...ไปซื้อที่เซเว่น แล้วก็ไปกินบ้านมึงเลย" ฟลุ๊คมันหันกลับมาบอกผม แล้วมันก็จอดรถหน้าเซเว่น แล้วเราก็เดินเข้าไปเลือกเอาขนมปัง นม 3 กล่อง กับข้าว 3 อย่าง แล้วก็ไส้กรอกอีกครับ ทั้งหมดไอ้ฟลุ๊คจ่ายครับ
พอถึงหน้าบ้านผมก็ลงไปเปิดประตูให้ฟลุ๊คเอารถไปจอดในบ้าน
"อ้าว...พ่อกลับมาแล้วหนิ" ผมรำพึง แล้วเราก็เดินเข้าไปในบ้าน ฟลุ๊คก็เดินตามหลังผมมา
"กลับมาแล้วหรอเทส" เสียงคุ้นๆนะแต่ไม่ใช่เสียงพ่อแน่ๆ
"อ้าว พี่กาย...สวัสดีครับ...นี่ไอ้ฟลุ๊คครับ" ผมแนะนำไอ้ฟลุ๊คให้พี่กายได้รู้จัก
"สวัสดีครับพี่กาย" ฟลุ๊คมันยกมือไหว้ตามมารยาท
"หวัดดีครับน้องฟลุ๊ค" พี่กายยิ้มให้ฟลุ๊ค
"พี่กายมานานยังครับ" ผมถามพี่กาย เพราะดูเหมือนพี่เค้ารอนานมากแล้ว
"สักพักแล้วครับ...เออพ่อน้องเทสบอกให้พี่มาอยู่เป็นเพื่อนนะ วันนี้คุณลุงกลับดึก" พี่กายบอกผม
"ไม่เป็นไรหรอกครับ รบกวนพี่กายเปล่าๆ" ผมไม่อยากให้พี่กายเดือดร้อน
"พี่กายกลับเลยก็ได้นะครับ เดี๋ยวผมจะค้างที่นี่ครับ" อยู่ๆฟลุ๊คมันก็พูดแทรกขึ้นมา
"แน่ใจนะว่าอยู่กันได้" พี่กายย้ำ
"ครับ ปกติเราก็ค้างด้วยกันบ่อยๆ" ฟลุ๊คพูด เดี๋ยวนะ...เราค้างด้วยกันแค่ไม่กี่ครั้งเองนะเว้ย
"งั้น...พี่กลับนะครับ" พี่กายกำลังจะเดินออกไปผมก็เลยตะโกน "เดี๋ยว ผมออกส่งครับ"
"กลับบ้านดีๆนะครับ" ผมส่งพี่กายหน้าบ้าน แล้วก็เดินเข้ามาในบ้าน ก็เห็นไอ้ฟลุ๊คมันนั่งกินขนมปังใหญ่เลยครับ
"อ้าวๆ ไม่รอกูเลยนะ" ผมพูดแล้วก็เดินไปนั่งข้างๆมัน
"มึง...ถ้าเมื่อกี้กูไม่บอกพี่กายว่า กูจะค้างที่นี่ มึงจะปฏิเสธพี่เค้าเปล่าวะ" อยู่ๆมันก็ถามผมขึ้นมา
"ก็ต้องปฏิเสธแหละ กูเกรงใจพี่เค้า แล้วมึงจะนอนที่นี่จริงๆหรอวะ"
"เออ...แล้วมึงจะกินมั้ยเนี่ย"
"เออๆ" ผมตอบมัน
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
