ความรักของแฟนคลับ

"ป้ะ...ไปกัน!!"

.

.

#เรนโบว์พาส 

เอ่อออ..ยุนอาจับมือของฉัน..มือของเค้านุ่มมากเเล้วให้ความรู้สึกอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก.

ตึกตักๆ

เสียงหัวใจฉันเต้นไม่เป็นจังหวะเพราะผู้ชายคนนนี้ถึวจะเเค่เทคแคร์ในฐานะของศิลปินกับแฟนคลับเเต่การที่เขาทำเเบบนี้มันก็ทำให้ฉันรู้สึกว่ายิ่งอยู่ไกลเขามากเท่านั้น..เขาไม่ควรทำเเบบนี้จริงๆ 

"อปป้าค่ะ..ปะ..ปล่อยเถอะคะ" ฉันพูดก่อนจะค่อยๆดึงมือตัวเองกลับมา

"อ้อ..!! เอ่อ..ขอโทษนะครับ" เขาว่าก่อนจะรีบขอโทษฉัน

"ไม่เป็นไรคะ^^" ฉันยิ้มก่อนจะเดินไปเเล้วยุนอาก็เดินตามฉันมา

"...." พวกเราเดินมาเรื่อยๆก่อนจะถึงที่จอดรถของโรงเเรม ยุนอาไปหยุดที่สกู๊ปปี้สีฟ้าก่อนจะส่งหมวกกันน็อคมาให้ฉันฉันก็รับมาใส่เเต่ฉันใส่ไม่ได้มันติดจุก -*- ยุนอาเห็นเเบบนั้นเลยบอกว่าจะช่วยเเล้วเขาก็ช่วยจนใส่มันได้สำเร็จ

"เดวผมขับเอง ~ บอกทางไปบ้านมาสิเดี๋ยวผมไปส่ง" ยุนอาถามด้วยใบน่ายิ้มเเย้มก่อนจะขึ้นเเล้วสตาร์ทรถเเล้วตีเบาะแปะๆให้แํนขึ้นไปนั่งเเรกๆฉันนั่งคาบเเต่ยุนอาบอกให้นั่งหันข้างเพราะฉันใส่กางเกงขาสั้นเเล้วให้เอากระเป๋ามาวางไว้ที่หน้าขาก่อนจจะขับรถออกไประหว่างทางเขาก็ชวนฉันพูดตลอดทางว่า ชอบใครมากที่สุดในวง ? ชอบมานานยัง ? ชอบกินอะไรมากที่สุด ? เรียนยากไหม ? เรียนจบเล้วอยากทำงานอะไร ? สนใจเป็นนักร้องไหม ? บลาๆๆๆๆ เยอะเเยะจนฉันตอบไม่หมดเเต่ก็ดีเเล้วที่เขาไม่ได้เเบ่งเส้นกั้นระหว่างแฟนคลับกับศิลปินมากเกินไปเเต่ฉันก็ไม่ควรจะรู้สึกอะไรไปมากกว่านี้จริงๆ 

พอสักพักก็ขับมาถึงบ้านของฟ้า..ยัยฟ้ารีบออกมาหน้าบ้านเเล้วกอดฉันทันทียุนอาเห็นเเบบนี้เลยหัวเราะออกมาเบาๆ..ยัยฟ้าเห็นยุนอาเเทบบจะกรี๊ดดเเต่ดีนะที่ฉันปิดปากมันไว้ทัน == พอเห็นอย่างนั้นเลยบอกลาก่อนจะขับรถออกไปฉันมองตามหลังของเขาจนลับสายตาไปก่อนจะเดินเข้าไปในบ้านโดยที่มียัยฟ้าเดินตามมานั้นเอง

.

.

.

.

.