♥Just love Children♥ แค่รักเด็ก..?<3

 

 

                เช้าวันต่อมาในโรงเรียนของคนคูลอย่างผมนี่แหละครับ โอ้ยยย มันน่าปวดหัวมากครับ ที่ มีแต่เรื่อง ก็เมื่อวานไอตอนเตะบอลอัดหน้าไอห่า อันธพาล 6/1 ครูธุรการตุ้ดอ้วนดันเห็นซะได้ ผมนี่เพลียเลยครับ เอาเถอะ ผมยังไม่อยากจะพักการเรียนตอนนี้หรอกนะ เรื่องนี้มันยังเล็กเกินไป ที้จะทำให้คน อย่างธานนท์ โดนพักการเรียน ถ้าโดนทั้งที ก็สุดๆเลยเถอะ แต่พูดก็พูดเถอะ ผมไม่ได้อวยนะ ตัวผมนี้ ถึงจะเกเรอะไรแต่การเรียนผมนี้ก็ติดอันดับต้นๆนะคร้าบบ ใครคิดว่าผมมีอริแค่ในรั้ว คิดผิดแล้วล่ะ ผมแม่งมีไปทั่วไร เลือดร้อนก็งี้ครับ ฮอลโมนในกายมันพลุ่งพล่าน .เจอหน้าใครก็ไปกระตุกเส้นเอ็นตีนเข้าหมดแหละ สงสัยความหล่อผมคงเป็นบ่อเกิดสินะ อิๆ ซ่า ห้าๆ บวก 

 

"พวกนาย เข้าไปได้" ครูคนเดิมออกมาเรียกเข้าห้องเย็นอีกล้าวว

 

"มีเรื่องอะไรกัน.." แหม่ตูดยังไม่แตะเบาะ เลยครับจาร์ย

 

"อ่ะ เชิญ มึงเล่าก่อนเลย พวกกูวันนี้ชิว" เป็นไอป๋อ กระทุ้งศอก ให้มันเล่า ก็วันนี้ชิวจริงครับ ผมผิดอะรายยยย ล่ะ ใช่มะ   มันนั่งเล่าของมันจนจบ  ตอแหล ล่วนๆ อีสาดดเด้ย!

 

"แล้วพวกเธอ สองคนจะว่ายังไง" จาร์ยฝ่ายปกคครองกล่าวเสียงเข้มแล้วเสตามามองพวกผมที่มากัน เป็นสองคู่หู ดูโอ้ โฟร์-มด เค้ายุบวงแล้วป่าวว่ะ พวกมันมาสามล่ะครับ .เฟย์ ฟาง แก้ว ไหมล่ะมึง ได้เข้าตรีม 

 

"ผมจะไม่โกหก หรอกนะ เพราะผมเตะเสยหน้ามันจริงๆ แต่.... ถ้ามันไม่มาหาเรื่องผมก่อนผมจะต้องทำอย่างงั้นไหมล่ะคร้าบจาร์ย"ผมว่าเสียงสบายๆพลางส่งยิ้มให้จาร์ยฝ่ายปกครอง ที่เจอหน้ากันบ่อยยิ่งกว่าส้วมที่บ้านอีก มึงก็ช่างเปรียบ ไอธามมม 

 

"แล้วจำเป็น ต้องเตะบอลเสยหน้าเค้าเลย? " 

 

"พอดี ตีน...เอ้ย! เท้ามันลั่นน่ะครับ" ผมก็ติดสรรพนามเพื่อนฝูงมาซะได้ 

 

"งั้นหรอ แล้วเค้าบอกห้องพวกเธอ มาเล่นเวรของห้องเค้า..." 

 

"โทษทีนะครับจาร์ยฝ่ายปกครอง จาร์ยดูตารางสิครับ จาร์ย เป็นคนจัดเองนะ ทำไมไม่เอามันออกมาดูล่ะครับว่าอะไรเป็นอะไร ที่พวกผมไม่พูด ก็ปล่อยให้มันแหล ไปงั้นแหละครับ" มันรีบแย่งพูดทันทีเลยนะเนี่ย กลัวใครแย่งว่ะป๋อ แต่ก็ยกความดีความชอบให้มันหน่อย อ้อน้อวววว เยดโด้ว เพื่อนป๋อมึงแย่งซีนกูหลายฉากล่ะ<(ˍ ˍ*)> ไม่ใช่และๆ 5555.ที่มันพูดก็ถูกครับ จาร์ยกูเดดแอร์เลยสิ้ 

 

จาร์ยเค้าไม่ตอบเลยครับ ทำเป็นเข้ม เค้ารื้อๆ ก่อนจะหยิบแผ่นเอ4 ที่พิมพ์ตารางการลงสนามของ นร. แต่ล่ะระดับ.พวกผมนี่ขำกร้าก ในใจเลยครับ ถ้าเขาถามว่าจะลงโทษอะไรพวกมันดี ผมจะบอกว่า อย่าพึ่งพักการเรียนครับ สงสารมัน ใก้มันไปขัดส้วนตั้งแต่ชั้น1-6 เป็นเวลา 1 อาทิตย์ ดีกว่า แบ่งเบาภาระ ภารโรงด้วย (เอิ่ม....พักการเรียนเถอะกูว่า ถ้าจะโหดงี้)

 

"เธอมีอะไรจะแก้ตัวไหม "จาร์ยจ้องมันตาเขม็งเลยครับ สมน้ำหน้าไอควาย แหลผิดที่ผิดทางง่ะ 

 

"เอ่อ..คือ จารย์ครับ" ยัง....ยังจะแหลอีก พวกมันพูดอึกอักๆ หน้านี่ซีดยิ่งกว่าไก่ต้วมอีก

 

"หยุด! เธอหุบปากไปเลยนะ .คราวนี้ชั้นจะทำยังไงกับเธอดี พักการเรียนเลยดีมั้ยห้ะ! "จาร์ย เค้าตบโต๊ะดังฉาด เอ่อ เห้ยยย โต๊ะเป็นไงมั้งว่ะ5555 

 

"จาร์ยครับๆ ใจเย็นๆ ผมว่าอย่าพึ่งเลย(เพราะนี้เรื่องเล็กไป) ที่จะพักการเรียน ผมว่านะ เอิ่มมมม ให้ขัดส้วมดีมั้ยครับ " ผมนี้เหมือนจะพระเอกนะ นี่กูย่อให้นะ เอ่ย แค่ขัดส้วมถ้ากูเอ่ยหมด มึงตายแน่ แต่กูคิดล่ะ ถ้าพูดเยอะนี่ กูจะโดนหางเล่ห์ ไปด้วยแน่ๆ ข้อหาพูดมากเกิ้นนน 

 

แต่ผมว่าจาร์ยไม่โอเครแน่....มัน ปยอ. ไปหน่อยนะ 

 

 

 

 

"เป็นความคิดที่ดีนะ เธอสามคนขัดส้วม ตั้งแต่ชั้น1-6 เป็นเวลาหนึ่งอาทิตย์ในช่วงพักกลางวัน" 

 

อิเหรี้ยยยยยยยย จาร์ยเค้าโอเคะว่ะมรึงงงงงงง ป้าดดดดด 

 

.

.

.

.

.

.

.

 

 วันนี้เข้ามีคลาสทั้งวันนนน ชั้นนี้เพลียเลยจ้า มีแอบงีบด้วยล่ะ ดีนะเรามีตัวช่วย คุณเครื่องอัดเสียงนี่ล่ะ ช่วยคุณได้ค่ะ 

 

วันนี้จึงต้องพึ่งรถไฟฟ้าเลยค่ะ ยอมเสียเงินสักนิดนึง เพื่อความสบาย แต่.....บางคนคงคิดสินะในรถไฟฟ้าเนี่ยต้องเย็นสบายปลอดโปร่ง หรือถ้าอึดอัดมันก็แค่นั้น โอเครชั้นรับได้ค่ะ แต่คือมันไม่แค่นั้นสิค่ะ 

 

OMG !!!  โอ้! มาย! ก๊อด!  พอชั้นนั้งที่เก้าอี้ ไอ้พี่นิสิตอ้วนมันก็กรนใส่ชั้น กรน แบบมันนอนอยู่บนเตียงที่บ้าน มั้ง นี่ไม่คิดจะสะดุ้งสักนิดเลยไง๊! ว่านี่รถไฟฟ้าเว้ย ไม่ใช่เตียงบ้านคุณ อยากจะว้ากกก ดังนั้นชั้นเลยตัดสินใจยืนเลยค่ะ ยืนเลย........ผมนี่ยืนขึ้น แล้วจะเซเลยครับ ว้อท เดอะ ฟัค ล่ะพี่ ที่บ้านโรออนหมดอ๋อ แม้จ้าวววววว เหม็นชิบหายยยเลยค่ะ แหม่....โหนห่วงที นี่กลิ่นมาอย่างกัพายุ โหมกระหน่ำ รูจมูกชั้นนี่กระพือเลยจ้า นี่มันวันอะไรค่ะ......ตอบ!!! 

กว่าจะป่านมรสุมกลิ่นมาได้ ก็สามสถานีเลยค่ะ สงสารคนที่นั่งข้างไอ้พี่อ้วนนั่นเลย อต่ชั้นยืนมองยังแอบขำเลยอ่ะ น้องเค้ารีบยัดหูฟังทันทีเลย  ส่วนไอคนฝั่งตรงข้ามชั้นที่รับชะตากรรมเดียวกันถึงขั้นหันหลังใส่แบบขี้เดียดมากๆ ส่วนชั้นนี่จะหันไปไหนก็ไม่ได้ อยากจิครายยยย

ชั้นเลยออกเดินทางเท้ามาอีกสักนิดแล้วโบกพี่วินมา เลยจ้า นั่งมาสักพักก็ถึงที่หมาย 

 

 

  โอ้ะ! ชาไข่มุกอ่าาาา สักหน่อยมั้ยล่ะเธอ 

 

ชั้นผลักประตูร้านเข้าไป ส่งเสียงกรุ้งกริ้งๆดังเบาๆ ก่อนเดินตรงไปที่เคาท์เตอร์ สั่งเมนูที่ต้องการ ชั้นชอบกินแบบออริจิมากที่สุดเเล้วล่ะ แต่จะว่าไป สตอร์เบอร์รี่โซดาไข่มุกก็โอนะ 

ชั้นยืนรอพนักงานที่กำลังทำชานมอยู่ จึงหันมองนนู้นมองนี้ โดยไม่ได้สนใจคนที่ผลักประตูร้านเข้ามาใหม่ ก่อนจะมีเสียงหนึ่งพูดขึ้นเรียกให้หันไปมองโดยไว 

 

"พี่ นมเผือกแก้วครับ" 

 

"เห้ย..นายนี่" ชั้นหันไปมองก่อนจะชี้หน้า ไม่รู้ทำสีหน้ายังไงออกไป แต่แอบเห็นมัน ยิ้มขำด้วยอ่า 

 

"อ้าว...เจ้ ชอบกินชานมอ๋อ"  

 

"ก็กินได้...ทำไมหรอ"

 

"เปล่า...ผมนึกว่าเจ้ จะชอบกินตามผมซะอีก" มันว่ายื่นหน้าแป้นแล้นเข้ามาใกล้ๆ 

 

เฮือก! มันเล่นชั้นอีกแล้ว อึก! จ...ใจเต้น อย่างกะมีใครมารัวกลองในอก มือไม้สั่น หน้าเน้อร้อนไปหทด เอาอีกแล้ว มันทำชั้นมจเต้นอีกแล้ว หรือว่า....

 

"You really stupid.!  มากค่ะ ชอบไง อ่ะ เริ่มชอบก็ได้"  คำพูดไอมี่ลอยเข้ามาในหัว อย่างด่วนเลย 

 

ไม่อาววววว กลัววววว ถ้ามันเป็นจริงจะทำยังไง ถ้าเกิดชอบแต่น้องไม่ชอบ ถ้าเกิดคิดน้องไม่คิด ถ้าเกิดรักน้องไม่รัก แต่ถ้าอะไรมันจะเกิดก็ต้องเกิดใช่มั้ย แล้วต้องทำยังไงล่ะ เคยจีบใครที่ไหน นี่ก็รุ่นน้องเลยนะ โอ้ย! จะบ้าตาย 

 

สรุปรวมๆ คือ อาการเริ่มชอบ 

 

แต่ไอใจไม่รักดี หยุดเต้นเดี๋ยวนี้เลยนะ ถ้าจะดื้อด้านอย่างงี้ ปาล์มมี้ไหมล่ะ 

 

   ~ชั้นเป็นอะไรไม่รู้ ยั้งใจไม่ค่ออยู่ 

อู้ววววว แปลก จริงๆ อู้วววว คิดถึงเธออีกแล้ว แปลกจริง 

     คิดถึงทำไม~

 

 พอเถ้อะะะะ!!!! ไหลไปไกลแล้ววว 

 

 

ไม่รู้ว่าตัวเองเผลอก้าวถอยหลัวไปมากแค่ไหน ก็ไอธามมันยื่นหน้ามาอ่ะ แล้วก็ไม่รู้เลยว่าตัวเองกำลังจะไปชนแจกันเข้า 

 

"เห้ย! เจ้ เป็นอะไรครับ" ธามโวยวาย ก่อนจะพุ่งไปคว้าบีม ที่ถอยหลังไปจนจะชนของเขาอยู่เเล้ว สัมผัสที่รองรับข้างหลังทำให้รู้ว่า ธามช้อนหลังบีมที่ตอนนี้จิตใจเตลิดไปไกลแล้ว ไปไกลถึงขั้นคิดว่าธามกำลังจะจูบตนเอง นี่มัน เพ้อ! ชัดๆ 

 

บีมตาโตอ้าปาก ใกล้เกินไป ใจเต้นตึกๆ หน้าร้อนระดับ10 ตายเถอะๆ ก็ไอน้องธามมันโอบชั้นด้านหลัง มัน.....มันใกล้ชิดกันเกินไป มันสกินชิพเรา ชั้นจะเขินเเล้ว อย่าจะเลย ยอมรับว่า ตอนนี้เขินจริง หนักมาก .เอ้า...ก็เมื่อกี้น้องมันจะ.....จูบ ไม่ใช่หรอว่ะ คือไร เพ้อเจ้อ นี่เข้าขั้นโคม่าเเล้วนะ 

 

 

"เจ้ เป็นอะไรครับ" มันถามพลางปล่อยให้ชั้นได้เป็นอิสระ 

 

"ก็....ม.....เมื่อกี้ นาย เอ่อ ชั้นมันเถอะ" บีมพูดสียวขาดๆหาย พลางก้มหน้า หลบแก้มขึ้นสี แต่คนตาดี้ก็ยังคงเห็นมัน ธาม ส่ายหัวขำๆก่อนจะเอ่ย แซว 

 

"นี่ๆ ทำไมหน้าแดง" ธามว่าพลางจิ้มๆที่ไหล่ บีมสะดุ้ง ก่อนจะเงยหน้าอึนๆขึ้นมามอง 

 

"หิว....หิวน้ำมั้ง เอ้า นั้นได้แล้ว เท่าไหรค่ะ อ่ะนี้  อื้อหือ อร่อยมาก ไปก่อน รีบกลับบ้านนะ เดี๋ยวแม่เป็นห่วง" บีมว่าเลิกลักๆ พูดรัวเร็ว ก่อนจะคว้าแก้วชานมวางเงินเเล้วพูดอะไรอีกนิดหน่อย ก่อนจะเดินตัวปลิวออกไปเลย 

 

ธามได้แต่เกาหัว งงๆ แล้วบ่นอะไรคนเดียวก่อนจะหยิบแก้วนมเผือก แล้วเดินออกบ้าง อะไรของเค้าว้ะ ไม่เหมือนคนอายุ21 เลยสักนิด เหมือนจะดูเด็กกว่าด็วยซ้ำมั้ง 

 

แล้วนี้อะไรมาหน้าแดงใส่อีก เจ้.....น้า เจ้ 

 

 

@@@@@@@@@@@@@@@@@