♥Just love Children♥ แค่รักเด็ก..?<3
เขียนโดย 
นามเอ๋อๆนิยายอึนๆ
วันที่ 2 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2559 เวลา 22.39 น.
แก้ไขเมื่อ 27 มีนาคม พ.ศ. 2559 22.06 น. โดย เจ้าของนิยาย
17) พยายาม100%
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
บีมกำลังนั่งไถมือถือเล่นอยู่ในร้านคอฟฟี่ช๊อป เลื่อนไปเลื่อนมาอยู่ในหน้าแชทเดิมๆที่คุยกับไอ้เด็กม.6 กวนประสาทคนนั้น ที่ตอนนี้ไม่รู้หายหัวไปไหน เพราะหลังจากที่ไปดูวันนั้น บีมก็ไม่ได้ใส่ใจกับเด็กคนนั้นอีก เพราะสมองทั้งหมด บีมเอามาทุ่มเทกับการสอบเต็มหน่วย จึงทำให้หายๆกันไป แต่ก็ไม่ปกติอยู่ดีนะ
เพราะอย่างน้อยๆ บีมก็ต้องได้เห็นหัว ได้เห็นผม เห็นหลัง เห็นทั้งตัวของเด็กคนนั้นบ้าง คือแบบ!! มันต้องเห็นอ่ะไม่ใช่เงียบหายไปเลย แม้สมองจะไปทุ่มกับหนังสือแต่ก็มี แอบคิดถึงบ้างนะเว้ยยยย คือจริงๆก็นอยๆนะ เห้ยยย นี้ข้อความสุดท้ายก็เราไงไม่อ่านไม่ตอบด้วย นี้คือไร??
กรุ้งกริ้ง~~~
เสียงประตูร้านเปิดเข้ามาพร้อมกับ เด็กหนุ่มตัวสูงหน้าหล่อคนนึงในชุดไปรเวทแบบ ธรรมดา แต่มันโคตรดูดีในสายตาบีมไง จะเป็นใครถ้าไม่ใช่ ไอ้เด็กธาม ตายยากเย็นนัก พึ่งบ่นไปหยกๆ
บีมเลยรีบพยายามนั่งยืดหน้ายืดตัวเหมือนเรียกร้องความสนใจ ทั้งไอ ทั้งทำของหล่น แล้วมันก็..
''อ้าว! เจ้"
ได้ผลไงง แต่ทำไมหน้ามันแลดูตกใจจริงวะ
"อื้มม ชั้นเอง" บีมรีบส่งยิ้ทหวานไปให้ ก่อนเด็กหนุ่มที่ไม่ได้รับเชิญ(เชิญในใจป้าวละ) จะมาทรุดนั่งตรงหน้า
"เอ่อ..สบายดีนะครับ"
บีมพยักหน้าให้เป็นคำตอบ ดีจุยยยยยยยย~~~ ได้เจอกันล้าว อะไรจะลงตัวเป๊ะเวอร์เบอ์รนี
"แล้วนายหายไปไหนมาหรอ.." บีมเริ่มตั้งคำถาม จนเด็กหนุ่มอึกอัก
"เอ่อ พอดี...คือร.ร ผมกำลังจะมีกิจกรรมน่ะครับ เลยยุ่งๆ " ธามว่าพยักหน้าเบาๆ
"อ๋ออออออออ'' บีมลากเสียงยาวพร้อมยิ้มทะเล้น อย่างอารมณ์ดี
Rrrrrrrr!!!
บีมหยิบมือถือบนโตณะกนะจกขึเนมาก่อนจะกดรับสายเมื่อเห็นว่าเป็นใคร
"โหลล...อ้าวมาแล้วหรอ..
เออๆ ได้ๆ กำลังออกไป" บีมพูดเร็วๆก่อนมองเห็นเด็กหนุ่มยืนรับของอยู่ที่แคชเชียร์
บีมหยิบโพสอิทขึ้นมาก่อนเขียนอะไรยุกยิก แล้วลุกออกจากร้านไป
ธามกลับมาพร้อมเครื่องดื่ม ตาคมเหลือบเ็นโพสอิทแผ่นเล็ก แปะอยู่ที่โต๊ะ ลายมือคุ้นตา จึงหยิบขึ้นมาดู
"คุยกันนิดเดียว ก็ยังดีกว่าไม่ได้เจอไม่ได้คุยเลย (*>.<*))
ธามหลุดยิ้มออกมาก่อนเก็บโพสอิทแผ่นนั้นลงกระเป๋าเสื้อ
ถ้าถามว่าผมเข้ามาได้ยังไง ผมตอบสั้นๆเลยว่า แค่เห็นว่าเป็นเธอ ผมก็เดินเข้ามาแล้วครับ
.
.
.
.
"นี้แกให้ชั้นมาเจอใครเนี่ย " ลีมเอ่ยถามหน้ายุ่ง ขณะถูกจูงมาตามทาง ในห้าง
"เออ เดี๋ยวก็รู้เอง อ้ะ! นั้นไง"
"นั้นไง น่ะไหนวะ " บีมว่าพลางโยกหัวมองตามคำพูดของเพื่อน
"ไม่ต้องหาหรอก เดี๋ยวก็เจอ" มี้ว่ายิ้มๆ
แล้วบีมก็ต้อง ร้องอ๋อ ดังมาก(ในใจ) พร้อมหน้าตาตื่นตหนกปนดีใจ
"พี่มิววววววว!!!!!!"
บีมว่าเสียงดังก่อน พุ่งเข้าไปกอด พี่ชายสุดหล่อ คนสนิท ที่เคยอยู่ข้างบ้านกันมา
"เบาๆก็ได้บีม พี่อยู่นี้แล้ว" มิวว่าน้ำเสียงอบอุ่นพร้อมรัดร้องน้องสาวตัวนิ่มไว้อย่างคิดถึงเช่นกัน
"งื้อออ>< คิดถึงพี่มิวมากกก บอกว่าจะไปปีเดียว พี่หายไปตั้ง4 ปี รู้มั้ยว่าบีมน่ะ คิดถึ้งคิดถึง "
บีมว่าเสียงอู้อี้ ในลำคอขณะฝังหน้าลงบนไหล่พี่ชาย
"คิดถึงพี่หรือของฝากกันแน่ หื้ม" มิวว่ายิ้มมุมปาก พอดีกับที่บีมปละหน้าออกมา
โอยยยยยย หล่อไปหนายย
"ก็ต้อง ของ เอ้ย! พี่มิวดิ หู่ววว พี่พูดงี้ได้ไง" บีมแกล้งทำหน้างอใส่ และก็ได้ ผลเมื่ออีกคนรีบโอ๋อเป็นยกใหญ่
"อ่าๆ เชื่อๆ"
"งั้นก็ดี แต่ตอนนี้บีมหิวข้าวม้ากมาก ไปกอนข้าวกัน มื้อนี้พี่มิวเลี้ยงนะ บีมจะกินให้เป๋าฉีกเลย"
"ได้ครับ กินให้ไหวเถอะ ตัวแค่นี้จะกินเยอะสักแค่ไหนเชียว" มิวแกล้งแซว
"คอยดูแล้วกัน"
เมื่อจบคำบีมก็ลากทั้งสองคนไปร้านอาหารที่ตนต้องการ
.
.
.
.
.
"ถึงแล้วครับ " มิวว่ามเมื่เครื่องยนต์ดับลงหน้าคอนโดของบีม
"งื้อออ อิ่มจังเลย น้ำหนักบีมต้องขึ้นแน่ๆ" บีมว่าเอามือลูบพุงตัวเองป้อยๆ
หน้าท้องชั้นจะต้องยื่นแน่เลย กินอย่างกะพายุ
"ก็เราเองไม่ใช่หรอ ที่เห็นอะไรก็อยากกิน"
เมื่อจบคำพูดของมิว บีมก็หันขวับไปมอง ด้วยแววตาฉงนคิ้วสวยขมวดมุ่น
"เอ้ะ.. นี้พี่ว่าบีมตะกละหรอ"
"เห้ย! ไม่ใช่ๆ ใครจะว่าบีมล่ะ หื้ม" มิวรีบแก้ตัวยกใหญ่ ก่อนจะลูบหัวอีกคน
"เอาเถอะ นั้นก็นิสัยบีมอ่ะนะ บีมชอบกินของฟรีนี้นา อีกอย่าง แค่มื้อแรก พี่มิวอย่ามาบ่นน่า" บีมว่ายิ้มๆ ก่อนจะหันหลังเดินเข้าตึก
"นี้ตัวแสบ! ฝันดีนะ" มิวตะโกนบอกบีม ซึ่งบีมทำเพียงชูมือขึ้นแล้วทำนิ้วโอเครเท่านั้น
100%
*ไม่เคยจะทำอะไรแบบนี้มาก่อน เพราะไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อน *
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
