เงารักในพายุ

และแล้ววันพิธีอภิเษกของหย่งคังกับเหม่ยลี่        ก็ถูกจัดขึ้นอย่างครึกครื้นสมเกียรต์เพราะนัยหนึ่งคือการอภิเษกที่มีผลทางบ้านเมือง  ฮองเต้และฮองเฮาจึง ให้ความสำคัญกับงานนี้อย่างมาก  เหม่ยลี่รับการปรนนิบัติแต่งตัวเจ้าสาวจากเหล่านางข้าหลวงด้วยหัวใจชื่นบาน      เพราะกำลังจะได้แต่งงานกับชายที่ตัวเอง หลงรักตั้งแต่แรกเห็น  และงานอภิเษกในครั้งนี้ก็เป็นเหมือนเครื่องบ่งบอกว่าเจ้าชายหย่งคังกำลังเป็นพระสวามีของนาง    และนางเป็นเจ้าของเขาอย่างแท้จริง  แต่ในขณะที่ฝ่ายเจ้าสาวกำลังมีความสุขอยู่นั้น      จิตใจของเจ้าบ่าวกลับ โบยบินไปถึงหญิงสาวอีกนางหนึ่ง         จิตใจของหย่งคังในเวลานี้ไม่ได้จดจ่อกับพิธีอภิเษกของตนเลย            หัวใจของเขาคิดถึงแต่เพียงนางฟ้าใบ้  นางในดวงใจของเขา  ท่าทีของเสวี่ยไป๋ที่มีต่อเขาหลังจากเรื่องของอาจารย์ของนางคลี่คลายลงแล้วทำให้หย่งคังไม่สบายใจ         ทำให้จิตใจของเขาในเวลานี้หงุดหงิดกับพิิธีอภิเษกในครั้งนี้  จนไม่สนใจในพิธีต่างๆ      ทำตัวคล้ายกับหุ่นที่ขยับเขยื้อนไปตามคนอื่นสั่ง โดยไร้จิตใจ        ท่าทีของหย่งคังไม่ได้รอดพ้นสายตาของเหม่ยลี่ที่เฝ้ามองผ่านผ้าคลุมหน้าเจ้าสาว    'หึ ต่อให้เจ้าพี่จะรู้สึกอย่างไร      แต่ท่านก็ไม่มีทางปฏิเสธความจริงได้ว่า   ท่านเป็นของข้า'  หย่งคังที่อยู่ใกล้ๆและได้ยินเสียงในจิตใจของเจ้าสาวของตัวเอง           ก็กำหมัดแน่นด้วยความกรุ่นโกรธ   และเมื่อพิธีต่างๆดำเนินไปตามธรรมเนียมจนครบแล้ว  ก็มาถึงพีธีส่งตัวเข้าหอ      หลังจากเจ้าบ่าวถูกดึงตัวไปร่วมดื่มสุราแสดงความยินดี

เหม่ยลี่นั่งรออยู่ในห้องหอ      หย่งคังเดินเข้ามาภายในห้องหอ          ก้าวเข้ามากระชาก ผ้าคลุมหน้าของเจ้าสาวออกอย่างแรง จนเหม่ยลี่ตกใจเบื้องหน้ามองเห็น พระสวามีของนางทำสีหน้าถมึงทึง        ด้วยความรู้สึกหงุดหงิดและความโกรธที่มี   ทำให้หย่งคังไม่คิดจะใยดีหรือถนอมน้ำใจเจ้าสาวของตนอีก  กล่าวถ้อยคำเสียดแทงเจ้าสาวของเขาออกมาตามความรู้สึก

"เสร็จสิ้นซะทีนะน้องหญิง    พิธีอันแสนน่ารำคาญนี่น่ะ         ก็แค่การแต่งงานทางการเมืองเท่านั้น  แต่รู้อะไรหรือไม่     ข้าไม่ได้อยากให้เจ้าสาวของข้าเป็นเจ้าเลย  อยากให้เป็นเสวี่ยไป๋  นางฟ้าใบ้ของข้ามากกว่า"    เหม่ยลี่ที่ได้ยินคำพูดของเจ้าบ่าวก็เก็บอาการของตัวเองไม่อยู่อีกต่อไป      ส่งเสียงสวนออกไป ด้วยหัวใจแห่งความโกรธที่ลุกโชนอย่างไม่สงวนท่าทีอีกต่อไปเช่นกัน

"เสียใจด้วยนะเพคะเจ้าพี่  เพราะเจ้าสาวของพระองค์คือข้าคนนี้    ไม่ใช่นางหญิงใบ้ ชั้นต่ำหน้าด้านแย่งสามีชาวบ้าน!"       ทันทีที่กล่าวจบประโยคฝ่ามือของชายผู้เป็นเจ้าบ่าว.         ก็ตบไปที่ใบหน้าของเหม่ยลี่อย่างแรงจนหน้าหัน มือบางของเหม่ยลี่เกาะกุมที่ใบหน้าของตน        ตะลึงร่างสั่นไหวมองหน้าเจ้าบ่าวของตัวเองด้วยหัวใจที่เจ็บปวดน้ำตานองหน้า              "อย่ามากล่าววาจาของเจ้าล่วงเกิน เสวี่ยไป๋นะ   คงจะพูดว่าแย่งไม่ได้หรอกเพราะนางต่างหากที่เป็นเจ้าของข้าทั้งตัวและหัวใจ      เจ้าอาจจะเป็นหญิงที่ข้าเข้าพิธีอภิเษกด้วย  แต่นางคือคนที่ข้าจะเข้าหอด้วยในคืนนี้  ไม่ใช่เจ้า"      กล่าวจบก็เดินออกไปจากห้องหอทิ้งเจ้าสาวของตนไว้เพียงลำพัง      เหม่ยลี่เจ็บปวดและแค้นเคืองอย่างสุดหัวใจที่         เจ้าบ่าวของตัวเองทำเรื่องหยามเกียรติทำร้ายจิตใจกันขนาดนี้  โดยมีสาเหตุมาจากนางหญิงใบ้ผู้นั้น                "นางหญิงใบ้เสวี่ยไป๋! ความเจ็บปวดของข้าในตอนนี้ข้าจะให้เจ้าชดใช้              ข้าจะทำลายเจ้าให้ย่อยยับให้สาสมกับความเจ็บปวดของข้า!"